pawel-l
Ⓐ hultaj
- 1 915
- 7 932
Praca jest dość dobrze udokumentowana, acz oczywiście nie ręczę za wszystkie liczby. Wygląda na to, że autor oparł się na niemieckich źródłach bo polskich chyba nie ma). Być może miesza w te sprawy zbrodnie Rosjan. W sprawie Polski Wiki podaje podobne liczby (z dolnych wartości):
Łączna liczba Niemców, którzy w końcowym okresie wojny i po wojnie uciekli, powrócili lub zostali przetransportowani do Niemiec, wynosi około 14 milionów osób[12], z czego 473 tysięcy straciło życie w wyniku różnych przyczyn, takich jak choroby, głód, śmierć z zimna, marsze śmierci na rozkaz władz Niemiec, ataki bandytów i pobyt w sowieckich obozach przesiedleńczych[13]. Dane te częściowo potwierdzili historycy biorący udział w latach 90. w polsko-niemieckim programie badań historii „wypędzonych”[14], krytycznie weryfikując podawaną w RFN liczbę 2 milionów ofiar śmiertelnych[14] jako nieprawdziwą, i przyjmując za najbliższe prawdzie szacunki niemieckiego Archiwum Federalnego z 1974 mówiące o 400 tysiącach ofiar śmiertelnych[14] na ziemiach wcielonych do Polski i ZSRR (bez ofiar ewakuacji Niemców prowadzonej przez władze niemieckie w oraz ucieczek przed frontem, mających miejsce przed przejęciem tych terenów przez oba państwa) – z czego ok. 200 tysięcy[14] padło ofiarą deportacji do ZSRR (skąd już nie powrócili, a większość z nich prawdopodobnie zmarła z różnych przyczyn), ok. 60 tysięcy[14] zmarło w obozach polskich, ok. 40 tysięcy[14] w obozach sowieckich, a około 120 tysięcy[14] to ofiary śmiertelne różnych zbrodni na ludności cywilnej, popełnionych głównie[14]przez żołnierzy Armii Czerwonej.
Łączna liczba Niemców, którzy w końcowym okresie wojny i po wojnie uciekli, powrócili lub zostali przetransportowani do Niemiec, wynosi około 14 milionów osób[12], z czego 473 tysięcy straciło życie w wyniku różnych przyczyn, takich jak choroby, głód, śmierć z zimna, marsze śmierci na rozkaz władz Niemiec, ataki bandytów i pobyt w sowieckich obozach przesiedleńczych[13]. Dane te częściowo potwierdzili historycy biorący udział w latach 90. w polsko-niemieckim programie badań historii „wypędzonych”[14], krytycznie weryfikując podawaną w RFN liczbę 2 milionów ofiar śmiertelnych[14] jako nieprawdziwą, i przyjmując za najbliższe prawdzie szacunki niemieckiego Archiwum Federalnego z 1974 mówiące o 400 tysiącach ofiar śmiertelnych[14] na ziemiach wcielonych do Polski i ZSRR (bez ofiar ewakuacji Niemców prowadzonej przez władze niemieckie w oraz ucieczek przed frontem, mających miejsce przed przejęciem tych terenów przez oba państwa) – z czego ok. 200 tysięcy[14] padło ofiarą deportacji do ZSRR (skąd już nie powrócili, a większość z nich prawdopodobnie zmarła z różnych przyczyn), ok. 60 tysięcy[14] zmarło w obozach polskich, ok. 40 tysięcy[14] w obozach sowieckich, a około 120 tysięcy[14] to ofiary śmiertelne różnych zbrodni na ludności cywilnej, popełnionych głównie[14]przez żołnierzy Armii Czerwonej.
