Szwecja - forpocztą liberalizmu w Europie

Fraans

Well-Known Member
201
441
19 stycznia 2020
Grzegorz Lindenberg
Po spotkaniu z dziećmi w bibliotece w imigranckiej dzielnicy Sztokholmu, Olga Tokarczuk powiedziała: „Było cudownie, bardzo się wzruszyłam. I naprawdę, patrząc na te dzieci – kolorowe, w różnych ubraniach, witające mnie w różnych swoich językach – pomyślałam, jakie to bogactwo sobie Szwecja przygarnęła wraz z imigrantami. Jaki to jest potencjał różnych sposobów myślenia, wrażliwości, puli genetycznej”.
Ale Szwecja nie przygarnęła bogactwa, Szwecja przygarnęła imigrantów i ponosi tego ogromne finansowe i społeczne koszty.
Kiedy spotykasz się ze szczęśliwymi, kolorowo ubranymi dziećmi, które przybyły z biednych, niebezpiecznych i fanatycznych religijnie krajów, ich radość i różnorodność jest wzruszająca i optymistyczna. Myślisz: „Jak to cudownie, że te dzieciaki się tu znalazły, jak dobrze, że daliśmy im taką szansę”. Ale niestety, obecność barwnych, radosnych dzieci nie jest dla Szwecji błogosławieństwem.
Olga Tokarczuk, która jako autorka wykonała gigantyczną pracę researcherską pisząc „Księgi Jakubowe”, tutaj wypowiadała się, wiedząc o Szwecji i imigrantach bardzo niewiele. Pisarka, z wykształcenia psycholożka, zapomniała, że nasze wyobrażenia o świecie niekoniecznie są zgodne z tym, jaki świat rzeczywiście jest.
Ten potencjał „sposobów myślenia i wrażliwości” na pewno nie przełożył się na większe osiągnięcia Szwecji mierzone nagrodami Nobla, lecz przeciwnie. W ciągu ostatnich 30 lat, gdy przyjechała do Szwecji ogromna większość imigrantów i uchodźców, nagrody Nobla w nauce, medycynie i ekonomii dostało dwóch Szwedów, a w poprzednich 30 latach, gdy imigrantów było dużo mniej – dziewięciu. Literackiego Nobla dostał w tym czasie jeden pisarz, w poprzednim okresie – troje. Wśród tych trzech była rzeczywiście jedna imigrantka, Żydówka z Niemiec, która uciekła w 1940 roku, ale chyba nie o żydowskich imigrantach mówiła Olga Tokarczuk – akurat co do wzbogacenia przez nich gospodarki i kultury Szwecji nie ma żadnych wątpliwości.
Zacznijmy od uczniów, których Olga Tokarczuk spotkała w szwedzkiej bibliotece.
Dzieci
Dzieci, które przyszły do biblioteki w Rinkeby na spotkanie z noblistką, ślicznie wyglądają, ale przynajmniej jedna trzecia, a być może połowa dzieci imigrantów nie będzie w stanie przeczytać ani jej książek ani żadnych innych.
W ostatnim teście PISA Szwecja wypadła powyżej średniej OECD w umiejętności czytania. Nie najgorzej, ale i tak okazało się, że 18% szwedzkich piętnastolatków jest na najniższym z siedmiu poziomów (są w stanie przeczytać zaledwie najprostsze zdania). Tyle, że wyniki PISA nie uwzględniają wszystkich uczniów. Nie uwzględniają tego, że jeden na siedmiu uczniów (13.5%) nie był w stanie ukończyć testu i nie został sklasyfikowany, ani tego, że też co siódmy uczeń (14.3%) w ogóle do testu nie przystępował (obie grupy znacznie większe niż średnia w badanych krajach OECD).
Jak szacuje profesor Magnus Henrekson, gdyby połowę osób, które nie skończyły testu i wszystkie osoby, które go nie wypełniały, uznać za będące na najniższym poziomie, to znaczy, że osób ledwie dukających wśród szwedzkich 15-latków jest aż 38%.
„Możemy przypuszczać [na podstawie badań], że nie umie czytać albo ledwie czyta przynajmniej połowa dzieci imigrantów. W co oni wzbogacą Szwecję?”
W dodatku stwierdzono, że różnica w umiejętności czytania między imigrantami a rodowitymi Szwedami była w badaniach PISA jedną z największych we wszystkich krajach (ten wynik bierze już pod uwagę różnice statusu społeczno-ekonomicznego, zatem różnice w czytaniu dzieci imigrantów i dzieci Szwedów nie wynikają z biedy tych pierwszych). Skoro zatem średnia nieumiejętności czytania dla wszystkich nastolatków to 38%, a imigranci mają dużo gorsze wyniki niż Szwedzi, to możemy przypuszczać, że nie umie czytać albo ledwie czyta przynajmniej połowa dzieci-imigrantów. W co oni wzbogacą Szwecję?
Teraz przejdźmy do obrazu ogólnego.
Imigranci i uchodźcy
Wątpliwości co do sensowności imigracji ma dziś nawet Ulf Kristersson, przywódca Partii Umiarkowanej (Moderaterna), głównej partii opozycyjnej, której dawni liderzy współtworzyli politykę imigracyjną kraju, a którego poprzednik jeszcze w 2014 roku wzywał do „otwarcia serc dla uchodźców”.
Trzy tygodnie przed spotkaniem noblistki z imigranckimi dziećmi, Kristersson napisał na Facebooku: „Oczywiste jest, że przestępstwa gangów, strzelaniny i egzekucje są silnie powiązane z nadmierną imigracją i zbyt słabą integracją. Wielu ponosi odpowiedzialność za lata nieprzemyślanej polityki i niezdolność do dostrzegania problemów, również moja Partia Umiarkowana. Problemy związane z wielką imigracją i słabą integracją – a także długoterminowe ryzyko głębokiego wykluczenia, silnych napięć społecznych i poważnej przestępczości – były wskazywane przez wiele osób w konstruktywny sposób. Konsekwencje były więc przewidywalne. A za współdziałanie mojej partii w oczernianiu i uciszaniu tych, którzy chcieli i odważali się mówić o problemach, osobiście i w imieniu mojej partii bezwarunkowo przepraszam”.
Do lat 70. do Szwecji przyjeżdżali głównie robotnicy tymczasowi z innych krajów skandynawskich i trochę uchodźców politycznych z krajów komunistycznych (Węgry 1956, Czechosłowacja 1968, Polska 1968) i Chile. Ta imigracja podnosiła dochód narodowy Szwecji i miała rozmaite osiągnięcia (żeby wymienić jedno z najważniejszych szwedzkich wydawnictw, założonego przez Adama Bromberga, który wyjechał z Polski po 68′). Ale od trzydziestu lat Szwecja przyjmuje głównie osoby uznawane za uchodźców bądź ich rodziny, a nie imigrantów przybywających do pracy.
Na początku lat 70. w Szwecji było 540 tys. tzw. osób pochodzenia zagranicznego (urodzonych za granicą albo mających oboje rodziców urodzonych za granicą), w tym jedna trzecia to byli Finowie. Dzisiaj takich osób jest 2,5 miliona (24%); do tego dochodzi 760 tysięcy osób, których jedno z rodziców urodziło się za granicą (7%). Osób, których oboje rodzice byli urodzeni w Szwecji jest 69% – a jeszcze w latach siedemdziesiątych było ich 95%.
W ciągu dwóch pokoleń Szwecja przeszła od społeczeństwa niemal jednolitego etnicznie i kulturowo do społeczeństwa, w którym imigranci i ich potomkowie to jedna trzecia mieszkańców. W tym tempie przyrostu „osób pochodzenia zagranicznego” Szwedzi staną się mniejszością w swoim kraju w ciągu 20-30 lat.
Zmienił się też skład etniczny i kulturowy imigrantów. Dzisiaj nie dominują już imigranci z Finlandii – wśród owych dwóch i pół miliona osób pochodzenia zagranicznego aż 1,6 mln (63%) to osoby z Afryki, Azji Wschodniej i Środkowej oraz dawnej Jugosławii i Albanii. Te zmiany spowodowały, że dzisiaj to nie imigranci wspomagają budżet państwa, lecz przeciwnie, państwo szwedzkie wydaje ogromne pieniądze na uchodźców.
Hmm jak można równocześnie popierać różnorodność (diversity) i integracje (homogenizację)?
 

pawel-l

Ⓐ hultaj
1 912
7 920
Polska lekarka o koronawirusie w Szwecji: „Tu najważniejsza jest gospodarka”

W Europie są dwa modele walki z koronawirusem: taki, jak w Szwecji i taki, jak na reszcie kontynentu. Sztokholm nie zmusza do zostawania w domach, nie zamyka sklepów, dzieci wciąż chodzą do szkół. Rząd powtarza, że to dla gospodarki. „Próbuję zrozumieć ich punkt widzenia”, opowiada polska lekarka pracująca w jednym ze szwedzkich szpitali.
Nie ma na imię Anna, ale prosi, żeby podpisać ją dowolnym fikcyjnym imieniem. Podobno tzw. bierna agresja - doskonale znana imigrantom w Szwecji - skutecznie niszczy nie tylko samopoczucie, ale też kariery. Oficjalnie nikt nie powie ci na głos złego słowa, w tym samym czasie starając się skutecznie uprzykrzyć życie. Tak jak jednej z koleżanek Anny, lekarce z innego kraju, która podzieliła się własną, krytyczną opinią o tym, jak głośno komentowane w całej Europie szwedzkie podejście do walki z epidemią koronawirusa wygląda z bliska. Z bliska, to znaczy ze szpitala w jednym z najbardziej dotkniętych SARS-CoV-2 regionów kraju.
W 10-milionowej Szwecji potwierdzono dotąd 11,5 tys. przypadków zakażenia koronawirusem, ponad tysiąc osób zmarło na Covid-19. Chociaż statystyki nie są wyróżniające, szczególna jest strategia, jaką ten kraj obrał w walce z epidemią. Wirusa trzeba przechorować, żeby się uodpornić. „Szwedzki wyjątek” – pisze „The Economist”, „Niezwykła odpowiedź Szwedów na koronawirusa” – to nagłówek z BBC, „W trakcie skandynawskiej walki z koronawirusem, Szwecja staje z boku” – czytamy w „The New York Times”. O tym, dlaczego Szwedzi nie zamykają się w domach, komu wierzą i jak na tym wychodzą, opowiada mieszkająca w tym kraju polska lekarka.

Malwina Wrotniak, Bankier.pl: W jakim stopniu ma Pani zawodową styczność z koronawirusem?
Anna, polska lekarka w Szwecji: Pracuję na oddziale intensywnej terapii, gdzie zdecydowaną większość stanowią pacjenci zakażeni wirusem SARS-CoV-2.
Lekarze z innych krajów opowiadają o kompromisach, na które muszą chodzić, bo nie dla wszystkich wystarcza miejsc. Jak jest u Was?
Na naszym oddziale jest teraz mniej niż 10 łóżek dla pacjentów „nie-Covidowych”. Musimy więc tak priorytetyzować chorych, żeby w razie potrzeby te wolne łóżka dla potrzebujących mieć.
Jak się priorytetyzuje pacjentów?
W Szwecji od zawsze obowiązywała zasada, że pewnym chorym odmawia się intensywnej terapii, bo nie wykazują nadziei na poprawę. Jeśli pacjent nie rokuje powrotu do stanu sprzed choroby i jeśli jakość jego życia nie będzie taka sama, jak przed chorobą, to nie jest on kandydatem na intensywną terapię.
Teraz te kryteria są jeszcze bardziej zaostrzone. Na początku wydawało się nam, że są nawet zbyt surowe. Klasyfikacja anestezjologiczna podaje, że jeśli ktoś jest ma powyżej 75 lat i dwie choroby współistniejące (np. nadciśnienie i cukrzyca), nie kwalifikuje się na intensywną terapię, gdzie można mu będzie pomóc. Realia są jednak takie, że mamy na oddziale pacjentów z dwiema chorobami, ale jeśli popatrzeć na ich daty urodzenia, to górną granicą jest 70 lat; nie widziałam osoby starszej.
To wystarcza?
W tym momencie u nas odbywają się tylko zabiegi onkologiczne i ze wskazań nagłych, np. przy zapaleniu wyrostka robaczkowego. Wszystko inne jest odwołane.
I to wystarcza?
Szwecja ma jedną w najniższych w Europie liczbę miejsc intensywnych na tysiąc mieszkańców. W dość krótkim czasie udało się podwoić, a w niektórych miejscach nawet potroić liczbę miejsc, np. ściągając respiratory z bloków operacyjnych. Problemem jest personel. W Szwecji i bez koronawirusa są trudności z dopięciem grafików i rzadko kiedy wszystkie fizycznie dostępne miejsca mogą funkcjonować z uwagi na brak obsady.

Teraz ściąga się ludzi zewsząd. Wiem, że szpitale dzwoniły po dodatkowe „ręce do pracy” do wszystkich lekarzy, którzy kiedykolwiek byli u nich zatrudnieni. W efekcie mamy teraz w zespole i emerytów, i tych, którzy zrobili sobie przerwę, którzy chcieli wrócić z urlopów rodzicielskich i takich lekarzy, którzy na co dzień pracują w sektorze prywatnym. Pielęgniarki ściągnięto ze wszystkich możliwych oddziałów. W Szwecji jest taka kategoria zawodowa, którą można określić jako „podpielęgniarki”. Do tej roli mogli się zgłosić m.in. studenci medycyny czy lekarze innych specjalności. Na taką sytuację nie był przygotowany żaden kraj, także Szwecja.
Statystyki mówią o 11,5 tys. przypadków w 10-milionowym kraju. Komu robi się testy?
Tylko tym, którzy są przyjmowani do szpitala.
Czyli?
Czyli tylko chorzy, którym trzeba podawać tlen, bo bez niego nie przeżyliby sami w domu. Nie jest tak, że każdy, kto ma Covid, siedzi w szpitalu. W Polsce jest trochę inna kultura przyjmowania na oddział. Miejsc szpitalnych jest więcej. Wystarczy, że pacjent ma potwierdzoną chorobę i jej przebieg jest trochę cięższy. W Szwecji taka osoba nadal pozostawałaby w domu.
Testów „dla zasady” nie wykonuje się też lekarzom. Zalecenie dla personelu medycznego jest takie: jesteś zdrowy, jesteś w pracy, jesteś chory, siedzisz w domu dopóki przez dwa dni nie będziesz zdrowy. Ja sama miałam kontakt z pacjentem, który kilka dni później okazał się dodatni. Dostałam tylko informację: Wiesz co robić. Będziesz chora - zostajesz w domu, jesteś zdrowa - wracasz do pracy.
I dlatego Szwecja ma tak niskie statystyki. Każdy z moich znajomych zna minimum kilka osób, które były chore na Covid, więc realnie chorych jest dużo więcej.
...
 

pawel-l

Ⓐ hultaj
1 912
7 920
Znaleźliście się na językach jako kraj, który, inaczej niż reszta Europy, nie nakazuje pozostania w domach.
W Szwecji wprowadzano głównie rekomendacje, nie nakazy czy zakazy. Zaleca się więc pozostanie w domu, gdy jest się chorym. Pozostałym osobom - mycie rąk, unikanie podróży i odwiedzin u starszych osób, kichanie w zgięcie łokcia itp. Osobom powyżej 70. roku życia zaleca się pozostanie w domu i uzyskanie pomocy w codziennych sprawach (średnio słuchają).
Do tego ograniczono zgromadzenia powyżej 50 osób (od 29 marca), zakazano odwiedzin w domach starców (1 kwietnia), a licea i szkoły wyższe prowadzą zajęcia przez internet (17 marca). Podstawówki i przedszkola są otwarte. Przygotowano listę zawodów kluczowych, dzieciom tych osób zostanie zagwarantowana opieka w przypadku konieczności zamknięcia podstawówek i przedszkoli. Słyszy się o tym już ponad 2 tygodni, ale decyzji wciąż nie ma.
W restauracjach zakazano konsumpcji przy barze, jedzenie można natomiast zamówić do stolika. Wspomniane zakazy obowiązują do odwołania.
Jaki daje to efekt?
Szwedów zdecydowanie widać na ulicach, choć mniej niż zwykle o tej porze roku – wyraźnie mniej jest osób w komunikacji miejskiej, wielu pracuje z domu. Natomiast bardzo dużo osób spędza wolny czas na świeżym powietrzu, do tego stopnia, że na ścieżkach rowerowych czy w parkach trudno utrzymać odstęp. Szczególnie przy dobrej pogodzie, po długim czasie w ciemności wreszcie mamy więcej słońca i każdy chce z niego skorzystać. Relatywnie często spotykam też na ulicach seniorów z tymi swoimi chodzikami na kółkach.
Społeczeństwo nie ma z tym problemu?
Wydaje się, że poza pracownikami służby zdrowia w Szwecji świadomość zagrożenia tą chorobą jest wyjątkowo niska. Długo promowano obraz, że dotyczy ona wyłącznie osób starszych i wielu młodych nadal żyje w przekonaniu, że ta choroba w ogóle ich nie dotyczy.
Próbuję teraz ciągnąć szwedzkich znajomych za język, żeby lepiej zrozumieć ich punkt widzenia. Ostatnio koleżanka mówi: No wiesz, jeżeli paru starych ludzi umrze w domy starców, to przecież nic takiego się nie staje, a cała reszta szybciej przejdzie przez tę epidemię.

Moralnie nikt tu nie ma problemu z tym, że część społeczeństwa po prostu umrze na tę chorobę. Co więcej, takiej refleksji nie ma nawet u lekarzy. To mnie trochę przeraża. Powala mnie też żelazna teoria o Włochach czy Hiszpanach, którzy w opinii Szwedów pozarażali się masowo przez fakt mieszkania w domach wielopokoleniowych. Ale jednocześnie długo milczano na temat szwedzkich domów starców, gdzie starsi ludzie są gromadzeni hordami, więc jeśli zachoruje tam choćby jedna osoba, nagle pojawi się też wiele innych przypadków. Dopiero ostatnio w mediach przyznano, że strategia zawiodła seniorów, bo Covid-19 pojawił się w wielu domach starców, gdzie oprócz mieszkańców, zaraził się też personel.
Mimo to większość Szwedów uważa, że ich strategia jest świetna.

Bo pomaga ochronić gospodarkę.
Między innymi dlatego. Tutaj daje się odczuć, że gospodarka jest najważniejsza. Szwedzi powtarzają, że wprowadzenie surowszych obostrzeń spowoduje, że nie będzie pracy, że się ludziom posypią biznesy, że giełda padnie, a przecież tutaj bardzo wielu inwestuje na giełdzie. Kiedy zaczęto zalecać firmom przejście na pracę zdalną, premier oficjalnie zachęcał naród do zamawiania jedzenia na wynos, żeby lokalni przedsiębiorcy nie odczuli negatywnych konsekwencji zmian.
Druga sprawa - Szwedzi ślepo wierzą swoim instytucjom publicznym, co jest uwarunkowaniem kulturowym i wynika z tego, że tutaj instytucje publiczne zawsze były szczere. Oczywiście, że w międzyczasie świat się trochę zmienił i być może nie są już tak szczere, jak były dawniej, a mimo to, nadal ślepo im się ufa. Ja wyczuwam tutaj naprawdę głęboką wiarę w słuszność decyzji rządu czy publicznej agencji zdrowia i przeświadczenie, że to wszystkie inne kraje zachowują się nieodpowiedzialnie, narażając swoje gospodarki kolejnymi wprowadzanymi obostrzeniami.

Po trzecie – Szwedzi wierzą, że ich strategia jest najlepsza, bo od zawsze wzrastali w przeświadczeniu, że wszystko, co szwedzkie jest najlepsze. Jeśliby Pani była przyzwyczajana do takiego myślenia przez całe życie, to trudno byłoby Pani uwierzyć, że teraz, przy okazji epidemii, z jakiegoś względu może być inaczej.

Co Pani jako lekarka radzi swoim szwedzkim znajomym?
Staram się wszystkich namawiać do pozostania w domach lub spędzania czasu na świeżym powietrzu, ale nie w tłumie ludzi w parku. Namawiam do częstego mycia rąk i unikania alkoholu.
Ważne jest też wspieranie się nawzajem w tym trudnym czasie. Wielu moich kolegów z pracy ciężko znosi obecną sytuację. Na co dzień żyją w świecie bez problemów, gdzie do każdej procedury mają dedykowane narzędzie, a teraz trzeba być kreatywnym jak MacGyver. Pod tym względem my, lekarze ze wschodu Europy, jesteśmy bardzo dobrzy.
Na przykład w czym?
Na przykład w wymyśleniu na szybko zamiennika dla skarpety ochronnej na USG. To taki kawałek plastiku ze sterylnym żelem w środku. Przez to, że personel mamy teraz skompletowany dosłownie zewsząd, to kiedy prosi Pani o coś takiego, nawet koledzy lekarze niebędący u siebie patrzą na Panią jak na kosmitę. Generalnie w tym samym celu wystarczy sterylna rękawiczka i sól fizjologiczna, tylko nie każdy będzie w stanie na to wpaść. Dla Szwedów szukanie zamienników nie jest naturalne, bo oni nigdy nie byli w takiej sytuacji, żeby musieli myśleć, jak sobie poradzić przy ograniczonych zasobach. Dla porównania - kiedy pracowałam w Polsce, w ogóle nie mieliśmy czegoś takiego jak skarpety do USG. Szef zawsze mówił: weźcie sobie rękawiczkę.

 

alfacentauri

Well-Known Member
1 164
2 172
Powyższy wywiad obnażył Szwecję. Pani lekarz tworzy atmosferę grozy – musi zachować anonimowość, bo bierna agresja zniszczy jej karierę. Pani lekarz mówi o niskiej świadomości zagrożenia covidem. Narracja zupełnie zgodna z tym co podają polskie media reżimowe. Ostatnio słuchałem polskiego radia. Też tam wmawiano, że w Szwecji ogranicza się ludziom dostęp do informacji o tej groźniej chorobie i chwalono Polskę za to, że media należycie o wszystkim informują. Czyli mówiąc ludzkim językiem sieją na masową skalę panikę wśród cymbałów. Mądra pani lekarz znów powtarza za polską propagandą, że w Szwecji się bezgranicznie ufa rządowi. A jak jest w Polsce? Rząd mówi nie wychodź z domu, to większość ludzi nie wychodzi. Rząd mówi, żeby nie chodzić po lasach to ludzie nie chodzą. Rząd karze zakładać maski to ludzie masowo w nich chodzą. Część pewnie chodzi ze strachu przed dostaniem mandatu, ale nie da się tego wytłumaczyć tylko tym. Ja chodzę bez maski i od kilku dni widzę dookoła tępe spojrzenia spod byka. Jakiś durny janusz nawet nazwał mnie mordercą. Kilka dni wcześniej, przed wprowadzeniem obowiązku nikogo to nie bulwersowało. Mamy takie społeczeństwo, że jak im rząd powie, że spacery są niebezpieczne to ludzie będą się bali spacerować. Jak im powie, że chodzenie bez masek jest niebezpieczne to będą się bali. Jak rząd im dobrotliwie zdejmie obostrzenia to oni zaufają rządowi. Ale według propagandy bezmyślna ufność do rządu to tylko w Szwecji. Niestety pani lekarz zapomniała dodać coś o szwedzkim eksperymencie, bo o tym też propaganda wkoło nawija. W Szwecji się eksperymentuje, ale gdzie indziej gdzie takich cyrków wcześniej nie było to eksperymentowaniem nazwać tego nie można. W Polsce co rusz władza zmienia rozporządzenia. Działa metodą prób i błędów, ale u nas się nie eksperymentuje. Tu się panie lekarz nie spisała, ale za to nie zapomniała wmiksować czegoś o eutanazyjnych zapędach Szwcji. Czyli w sumie zasługuje na medal od naszych władz.
 
D

Deleted member 6852

Guest
Mamy takie społeczeństwo, że jak im rząd powie, że spacery są niebezpieczne to ludzie będą się bali spacerować. Jak im powie, że chodzenie bez masek jest niebezpieczne to będą się bali. Jak rząd im dobrotliwie zdejmie obostrzenia to oni zaufają rządowi.

jesteś wolnym człowiekiem
w wolnym kraju
i wolno ci robić
to, co ci każą.
 

kr2y510

konfederata targowicki
12 770
24 700
Eutanazja w praktyce. Jak postęp to na całego.

Mam w Szwecji kolegę z czasów liceum. Internowany (za KPN), paszport w jedną stronę i Szwecja. Dzwoni ponad miesiąc temu do innego wspólnego kolegi, że już dwóch znajomych Polaków zmarło na koronawirusa. Dwa-trzy tygodnie temu dzwoni ponownie do tego samego i mówi, że jak ktoś w Szwecji po 60 ma objawy podobne do koronawirusa, to dają mu jakiś koktajl i ten zjeżdża. Wyglądało na plotę. Ale nie, to prawda. I to nie dotyczy tylko domów starców, to dotyczy każdego po 60, kto wpadnie w ręce szwedzkiej służby zdrowia. No ale emerytury kosztują, a trzeba ratować budżet.

I dochodzi do tego nowomowa.
eutanazja (pierwotnie) - pomoc w samo-zabójstwie na życzenie, bardzo ładne słowo, określenie na czynność zgodną z NAP
aktywna eutanazja (dziś) - zwykłe morderstwo w majestacie prawa popełnione w służbie zdrowia
A jutro?
eutanazja - zwykłe morderstwo w majestacie prawa popełnione w służbie zdrowia
Przecież przyzwyczailiście się do ładnego słowa eutanazja...
 
Ostatnia edycja:

kr2y510

konfederata targowicki
12 770
24 700
Policjantka w Szwecji...


A jutro co?
Branie czarnego pytonga do buzi, bez gumki i z łyknięciem?
 

FatBantha

sprzedawca niszowych etosów
Członek Załogi
8 902
25 736
Świat 17 minut temu
Udostępnij
Sąd rejonowy w Uddevalli skazał w poniedziałek (27 lipca) na dożywocie 23-letniego imigranta z Iraku pochodzenia kurdyjskiego za zamordowanie 17-letniej Szwedki, z którą był w związku. W jego mieszkaniu znaleziono walizkę z odciętą głową ofiary.

Według sądu "nie ma żadnych wątpliwości, że Tishko Ahmed Shabaz, wielokrotnie stosując przemoc, pozbawił życia Wilmę Andersson". Proces miał charakter poszlakowy, a oskarżony o morderstwo nie przyznał się do zarzucanych mu czynów.
Wilma zniknęła nagle w połowie listopada ubiegłego roku ze swojego domu w mieście Uddevalla na zachodzie Szwecji. Rodzina, koledzy i sąsiedzi rozpoczęli poszukiwania, przeczesując okoliczne tereny. Policja od początku podejrzewała, że za zaginięciem dziewczyny może stać jej chłopak Tishko Ahmed. W jego mieszkaniu w walizce śledczy znaleźli głowę zaginionej. Reszta ciała ofiary nie została odnaleziona do dziś. Według policji sprawca miał dostęp do samochodu i mógł je wywieźć.
Według świadków chłopak stosował wobec dziewczyny "honorowo-kulturową" przemoc, uważając, że powinna mu się podporządkować. Na tym tle dochodziło między nimi do ciągłych kłótni oraz rozstań.
Przeprowadzona ekspertyza psychiatryczna wykazała, że Tishko Ahmed nie jest poważnie chory psychicznie. Ostatnio pracował w gminnej opiece społecznej. Do Szwecji przyjechał jako uchodźca w 2006 roku.
Dodatkowo sprawca został skazany za zbezczeszczenie zwłok, a także ma zapłacić rodzinie odszkodowanie w wysokości 227 tys. koron (ok 22 tys. euro). Obrońca zapowiedział odwołanie się od wyroku.
Sprawa morderstwa 17-letniej Wilmy Andersson wstrząsnęła opinią publiczną. W Uddevalli odbywały się marsze przeciwko przemocy.
Ze Sztokholmu Daniel Zyśk
 

FatBantha

sprzedawca niszowych etosów
Członek Załogi
8 902
25 736

Profesor medycyny przeprowadziła badania na temat gwałtów w Szwecji. Teraz zajmie się nią prokurator. Uczona dowiodła w nich, że 60 procent gwałtów popełnianych jest przez imigrantów.
To ogromna nadreprezentacja, gdyż w szwedzkiej populacji przybysze stanowią 14 procent. Sprawa trafiła do prokuratury i uczona musi zmagać się z zarzutami. Zarzuca się jej, że nie miała prawa przetwarzać danych wrażliwych, choć zostały jej udostępnione do celów naukowych.
Badania odbiły się szerokim echem w mediach, wywołując ożywioną dyskusję. Anonimowa doktorantka z Goeteborga złożyła do prokuratury donos na autorkę badań, prof. Kristinę Sundquist. Prokuratura wówczas odmówiła śledztwa. Nastawienie wymiaru sprawiedliwości się zmieniło po tym, jak Izba Odwoławcza ds. Etyki Badań Naukowych odwołała się od decyzji prokuratora, argumentując, że uczona nie miała prawa przetwarzać danych wrażliwych, które zostały jej udostępnione. „Chociaż naukowcy otrzymali dostęp do informacji, to nie mieli zezwolenia na ich wykorzystanie” – czytamy w uzasadnieniu wniosku Izby do prokuratury.
Uczona należy do grona najczęściej cytowanych w literaturze naukowej badaczy z uniwersytetu w Lund. „Decyzja prokuratury jest dla mnie szokująca. Jest bardzo stresująca” – powiedziała.
W marcu tego roku zespół pod kierownictwem profesor Sundquist opublikował wyniki badań opartych na analizie sylwetek 3039 osób skazanych za gwałt w latach 2000-2015. Okazało się, że 60 procent sprawców to imigranci w pierwszym lub drugim pokoleniu. Połowa skazanych za gwałt urodziła się poza Szwecją.
Połowa skazanych za gwałt miała też koncie inne przestępstwa z użyciem przemocy, co trzeci z nich pobierał świadczenia społeczne. W tej grupie były także osoby o niskim dochodzie i ci, którzy zamieszkiwali obszary słabiej rozwinięte gospodarczo.
Współautor badania doc. Ardavana Khoshnooda, który sam jest imigrantem, pochodzącym z Iranu, wyjaśnia, że pochodzenie etniczne sprawców gwałtów było jednym z wielu analizowanych czynników, nie zaś celem samego badania. „Nie mieliśmy takich danych, a jednocześnie wzrasta liczba podejrzanych o takie przestępstwa. Jednym z powodów, dla których naukowcy powstrzymywali się od przeprowadzenia badań biorących pod uwagę kwestie etniczne, narodowościowe lub pochodzenie, może być obawa o wyniki pokazujące, że występuje nadreprezentacja takich osób. Badacze nie chcieli być oskarżani o przyczynianie się do ksenofobii” – powiedział naukowiec w rozmowie z Polską Agencją Prasową.
Wzrost przestępczości zagrażającej zdrowiu i życiu w Szwecji stanowi bardzo poważny problem. W latach 2010-2019 liczba zgłoszonych przypadków gwałtów wzrosła aż o 44 procent. Za ten skokowy wzrost statystyk odpowiada zła polityka migracyjna, polityczna poprawność oraz rozszerzona definicja gwałtu. W 2018 roku weszła w życie ustawa, zgodnie z którą obie strony intymnego spotkania muszą wyrazić wyraźną zgodę na zbliżenie. Jeśli tak się nie stanie – stosunek uznaje się za gwałt.
Chociaż przedstawicielka Rady ds. Zapobiegania Przestępczości (Brå), Stina Holmberg, komentując wiosną tego roku badania prof. Sundquist powiedziała, że można sobie wyobrazić, że imigranci popełniają więcej gwałtów, ponieważ mogą pochodzić z kultury, w której kobiety nie zachowują się jak Szwedki. Na przykład nie wolno im imprezować i pić alkoholu, a niektórzy chłopcy mogą to zinterpretować, że powiedziały 'tak’ seksowi”.
Kristina Sundquist swoimi badaniami naruszyła tabu politycznej poprawności. Ani Brå, ani inne agencje rządowe nie gromadzą danych na temat pochodzenia przestępców w obawie przed stygmatyzacją imigrantów. Ten stan rzeczy w 2018 roku skomentował polityk konserwatywno-liberalnej partii Modernaterna, Tomas Tobé. „Świadoma i aktywna rezygnacja z rejestrowania i badania ewentualnego imigranckiego pochodzenia sprawców to zdrada wobec ofiar przestępstw. To oczywiste, że Brå nie ma odwagi badać pochodzenia sprawców, ponieważ brakuje jej wsparcia ze strony rządu” – mówił.

Komentarz

Decyzja prokuratury o postawieniu zarzutów oraz wniosek Izby Odwoławczej ds. Etyki Badań Naukowych mogą wywołać efekt mrożący, polegający na tym, że naukowcy będą niechętnie podejmować tematy społecznie ważne, lecz kontrowersyjne. W tej sprawie pojawia się kontekst szczególnie drażliwy – skala przestępstw przeciwko zdrowiu i życiu kobiet. Nie da się skutecznie chronić ofiar, jeśli nie uda się zebrać dostatecznie dużo wiedzy na temat sprawców. Mamy tutaj do czynienia z bolesnym paradoksem współczesnej Szwecji, która chce uchodzić za państwo feministyczne: oto profesor medycyny współpracująca z irańskim naukowcem otrzymuje prokuratorskie zarzuty za to, że dowiodła prawdy na temat sprawców gwałtów. Decyzja prokuratury zagraża zarówno wolności badań naukowych, jak i bezpieczeństwu kobiet, sprawiając, że tabuizacja gwałtu zyskuje w praktyce sankcję prawną.
Piotr S. Ślusarczyk
 

FatBantha

sprzedawca niszowych etosów
Członek Załogi
8 902
25 736

Oprac.: Dawid Kryska
Świat

W roku 2021 liczba ofiar śmiertelnych porachunków gangów utrzymała się na rekordowym poziomie. W Goeteborgu od kul z rąk 17-latka zginął policjant, w Sztokholmie przypadkowo ranne zostały bawiące się kilkuletnie dzieci. Od stycznia zaostrzone zostaną kary dla nieletnich. Rada Języka Szwedzkiego wśród nowych słów, jakie weszły do użytku w 2021 roku, wyróżniły wyraz "gangfluencer" - od "gang" oraz "influencer", oznaczające osobę związaną ze środowiskiem przestępczym, która wykorzystuje do promocji gangsterskiego stylu życia media społecznościowe.
Największe poruszenie wywołała śmierć 33-letniego policjanta, który pod koniec czerwca został zastrzelony w Goeteborgu przez 17-letniego imigranta z Afryki podczas patrolowania na skuterze dzielnicy Biskopsgarden. Sprawca uciekł na elektrycznej hulajnodze, a broń, z której oddał strzały, została uznana za wojskową. Nastolatek został zatrzymany dwa dni później. W listopadzie został skazany na osiem lat więzienia.
Pogrzeb policjanta zgromadził tłumy. Mężczyzna służył wcześniej w wojsku, był uczestnikiem misji wojskowej w Mali, gdzie walczył z terrorystami. Rodzinie zamordowanego skazany ma zapłacić odszkodowanie.
Inna głośna strzelanina miała miejsce w połowie lipca w miejscowości Flemingsberg na przedmieściach Sztokholmu, gdzie przypadkowo postrzelono bawiące się rodzeństwo, pięcioletnią dziewczynkę i jej sześcioletniego brata.
Natomiast na początku listopada w wyniku egzekucji śmierć od serii kul poniósł w pobliżu swojego miejsca zamieszkania w dzielnicy Hammarny Sjoestard w Sztokholmie popularny w Szwecji raper 19-letni Einar. W tekstach jego piosenek i na teledyskach bohaterami byli gangsterzy, gloryfikuje się tam także ubrania drogich marek, broń oraz narkotyki.

Nowe zjawisko - "gangfluencer"

Rada Języka Szwedzkiego wśród nowych słów, jakie weszły do użytku w 2021 roku, wyróżniły wyraz "gangfluencer" - od "gang" oraz "influencer", oznaczające osobę związaną ze środowiskiem przestępczym, która wykorzystuje do promocji gangsterskiego stylu życia media społecznościowe. W Szwecji miała miejsce debata, czy utwory popularnych nastoletnich raperów z przedmieść, wychwalających przemoc, powinny być promowane i grane w publicznych mediach.
Dziennik "Dagens Nyheter" w opublikowanej w grudniu analizie dowiódł, że sprawcami strzelanin w Szwecji są głównie młodzi mężczyźni, często z Bliskiego Wschodu. Większość z nich nie ukończyła szkoły podstawowej, a wielu wywodzi się z rodzin z kryminalną przeszłością.
Według gazety zdecydowana większość posługujących się bronią przestępców to mężczyźni (97 proc.), przede wszystkim w wieku 18-24 lat, choć są też 15-latkowie.
Osoby mające inne niż szwedzkie pochodzenie są wyraźnie nadreprezentowane. 85 proc. podejrzanych urodziło się w innym kraju lub miało przynajmniej jednego rodzica cudzoziemca. W szwedzkim społeczeństwie grupa urodzonych poza Szwecją lub osób mających co najmniej jednego rodzica z innego kraju wynosi 34 proc.
Z analizy wynika, że większość sprawców strzelanin, 62 proc., pochodzi z Bliskiego Wschodu albo Rogu Afryki (Somalia, Erytrea, Etiopia). Są wśród nich imigranci z Iraku, Syrii, byłej Jugosławii oraz Turcji.

Walki gangów w Sztokholmie

Policja w podsumowaniu 2021 roku zwróciła uwagę, że walki gangów miały miejsce przede wszystkim w Sztokholmie, gdzie w wyniku strzelanin zginęły 24 osoby. Niebezpiecznie było także w mniejszych miastach, m.in. w 110 tysięcznym Linkoepingu zastrzelonych zostało pięć osób. W poprzednich latach arenami walk zwaśnionych grup były głównie: Goeteborg oraz Malmoe.
Z raportu stołecznej policji wynika, że w Sztokholmie zorganizowaną przestępczością zajmuje się 1,5 tys. osób, w 98 proc. są to mężczyźni. Przeciętna grupa przestępcza ma ok. 20 członków w wieku od 14 do 77 lat. Dominują w nich jednak osoby mające 21-28 lat.
Dwie trzecie z istniejących w 2021 roku 52 grup zdefiniowano jako lokalne, charakteryzujące się "widoczną przestępczością" oraz "mające wpływ na miejscową społeczność". Utrzymują się one z handlu narkotykami i wywierają presję na lokalnych przedsiębiorców. Do działalności przestępczej rekrutują bawiących się na podwórkach nastolatków.
Według raportu połowa gangów na stałe wykorzystuje osoby mające mniej niż 16 lat. "Małoletni są atrakcyjni ze względu na niższe kary i ograniczone możliwości stosowania wobec nich środków przymusu, dlatego wykorzystuje się ich do dystrybucji narkotyków oraz przestępczości z użyciem przemocy" - wskazano.
Aby opanować sytuację w Sztokholmie komendant główny policji zdecydował o przeniesieniu w 2022 roku do stolicy mundurowych z innych regionów Szwecji.

Zaostrzenie kar

Od 1 stycznia 2022 roku po wielu latach politycznej debaty w Szwecji przestaje obowiązywać tzw. specjalny rabat przy wymierzaniu kar dla przestępców mających mniej niż 21 lat w przypadku wymierzenia kary za zabójstwo, napad, gwałt, czy nielegalnego posiadania broni. Gdyby 17-latek, który zastrzelił policjanta w Goeteborgu był sądzony jak dorosły, zamiast ośmiu lat więzienia otrzymałby karę dożywocia.
 

kr2y510

konfederata targowicki
12 770
24 700

Szwecja: odbiorców „dezinformacji” otoczą „opieką psychologiczną”

Szwedzki rząd uruchomił Agencję Obrony Psychologicznej (szw. Myndigheten för psykologiskt försvar), działającą w ramach podporządkowanej premierowi Agencji Sytuacji Nadzwyczajnych (MSB). We wrześniu tego roku w kraju odbędą się wybory parlamentarne. Już teraz pojawiają się głosy, że nowa instytucja zawężać będzie pole debaty publicznej.​

Ciekawe czy wprowadzą tam psychuszki dla "odbiorców dezinformacji"?
 

woolybully

Active Member
186
241

Szwecja: odbiorców „dezinformacji” otoczą „opieką psychologiczną”

Szwedzki rząd uruchomił Agencję Obrony Psychologicznej (szw. Myndigheten för psykologiskt försvar), działającą w ramach podporządkowanej premierowi Agencji Sytuacji Nadzwyczajnych (MSB). We wrześniu tego roku w kraju odbędą się wybory parlamentarne. Już teraz pojawiają się głosy, że nowa instytucja zawężać będzie pole debaty publicznej.​

Ciekawe czy wprowadzą tam psychuszki dla "odbiorców dezinformacji"?
Przecież już wprowadzili skoro ogłaszają. Od psychuszek tylko różnią się drobnym szczegółem- "opieka psychologiczna" a "opieka psychiatryczna". To trochę tak jak szaman a lekarz.
 

T.M.

antyhumanista, anarchista bez flagi
1 410
4 438
Zwrot w prawo w szwedzkiej polityce:

 
Do góry Bottom