I dlatego właśnie nie jest w stanie wpływać skutecznie na kulturę. Poza tym, teraz, w demokracji nie potrafi. Jakoś wcześniej, na przykład za feudalizmów, to co byś uznał za prawicowe, bo tradycjonalistyczne, było bardzo szeroko, wręcz dominująco reprezentowane w sztuce. Nawet jeśli wówczas artyści byli "lewicowi", to mecenat był "prawicowy" i płacił za reprezentowanie swoich wartości w sztuce. Miałeś więc pełno sztuki sakralnej lub tej robionej na zlecenia władzy czy bogatszej szlachty czy mieszczaństwa i ludzi robiących hajs a czasem nawet i wybijających się na takich zleceniach.
Na pewno nie jest zainteresowany tanią prowokacją i lewicową propagandą, która ostatnimi czasy nawet tanią rozrywkę jest w stanie przenicować.
Może i chce, ale nie jest w stanie, bo nie jest w stanie narzucić swoich warunków w kulturze i nie ma środków, aby to zrobić, ani pomysłu na jakaś wielką, porywającą narrację.
Dobra, to już zależy od tego, co uznamy za prawicowe - oryginalnie naruszanie autorytetu rodziny prawicowym nie było. Jeżeli teraz jest, to świadczy jedynie o przesiąknięciu samej prawicy marksizmem (czy nawet trafniej: engelsizmem), który jako pierwszy skutecznie zakwestionował autorytet rodziny i starał się ją rozbić, by przeprowadzić rewolucję komunistyczną i zmienić wychowanie [Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa].
Nie mówię, że nigdy nie było. Mówię, że teraz nie można się na niej opierać, a jeśli ktoś chce, to tylko na tym przegra. Nawet zwycięstwo Alt-Rightu świadczy o tym, że prawica się barbaryzuje i nie odnosi się do tego, co chciałbyś uznać za tradycyjne. W internetach trumpowcy nie wygrali przecież pobożnością i memami o Jezusie.
Lewica buduje oś antykapitalistyczną. Proletariat, geje, muzułmanie i transpłciowcy czy ktokolwiek inny, kto pasi lewicy w danym momencie, to są narzędzia do obalania kapitalizmu. Jeżeli tracą potencjał rewolucyjny, to stają się zbędni dla lewicy, która szuka bardziej obiecujących grup. Tak to działa.
Jest to kompatybilne z celami marksizmu. Poza tym, na tym polega robienie rewizji, że wyrzuca się to, co nie działa i zastępuje tym, co lepiej rokuje na przyszłość.
Ja uważam, że oni sami już nie wiedzą, co robić z władzą, bo zwyczajnie nie byli przygotowani na swój własny sukces. Opanowali ogół instytucji zachodniego świata, mają przewagę na każdym polu, zdominowali całkowicie kulturę, ale zwyczajnie skończyły im się pomysły na to, co z tym można zrobić a zdają sobie sprawę, że klasyczny marksizm nie wypali. Problem tkwi w tym, że wszystkie te dawne doktryny były atrakcyjne dla kogoś, kto chciał być trybunem ludu. Trudno uchodzić za obrońcę uciśnionych, kiedy od dłuższego czasu samemu się nimi rządzi i ich uciska. Jedyne co można zrobić w takiej sytuacji, to jak najdłużej zachować władzę. A można to zapewnić właśnie przez zaognianie kolejnych konfliktów w społeczeństwie, zapewnianie arbitrażu na korzyść kolejnych "progresywnych" grup społecznych, czyli tresurę według tego samego oklepanego schematu. Dzisiaj dialektyka pana i niewolnika nie służy jakiejś ogólnoświatowej rewolucji (na którą ogół pożytecznych idiotów wciąż ma nadzieję), jak było to w oryginalnym marksizmie, ale zabezpieczeniu zdobytej w międzyczasie przez marksistów pozycji i jej utrwalaniu. Oni wiedzą, że nic więcej nie osiągną a utopia jest utopią.
Równe płace, równy dostęp do jakichś stanowisk, ogólna akceptacja całego świata wobec tego, co sobie na poczekaniu wymyślą.
Tak na serio, to tej rewolucji w ogóle nie da się przeprowadzić, nawet kiedyś z proletariatem by się nie dało, bo cała ta koncepcja jest wadliwa. Nic tu po koherencji. Koherencja jest tu zbędna, zresztą dlatego sukces odniósł postmodernizm. Chodzi tylko o to, żeby perspektywę robienia tej rewolucji wykorzystać do werbowania ludzi, wynoszących cię do władzy. Jeżeli brak spójności może pozwolić zwerbować więcej tych grup równocześnie, to tym lepiej, bo silniej powiększasz swoje wpływy. Atrakcyjne to może być również dla biurokracji, bo też będzie miała więcej roboty i ładnie się rozrośnie. A szeregowy lewak nie zadaje sobie pytań o koherencję, sens jego osobistego wysiłku, bo przecież gratyfikację ma już za sam wybór strony i symboliczne opowiedzenie się przeciw uciskowi, który mu przeszkadza.
Trochę przydługi wstęp, ale dotrę do sedna. W latach sześćdziesiątych nałożyło się parę rzeczy na zachodzie. Dochodziły wtedy do kulminacji przeobrażenia obyczajowe zwane rewolucją seksualną – proces jak najbardziej naturalny. Jak już kiedyś pisałem na forum, do lat 50tych na czołowych amerykańskich uczelniach wyglądało to tak, że jak tam ktoś studiował to było prawie pewne, że studiował tam jego ojciec. Egzaminy były na podstawie rozmów kwalifikacyjnych i kandydaci z dobrych domów oczarowywali manierami komisje rekrutacyjne. Wprowadzenie testów odmieniło sytuację. Brak wpływu kapitału kulturowego sprawił, że dostawali się znacznie częściej ludzie spoza elit, a za to z głową na karku. Wcześniej studenci się nie buntowali przeciwko elitom, bo byli ich przedstawicielami. Gospodarka była coraz mniej industrialna. Wzrastała także ilość studentów. Sytuacja polityczna, wojna i inne wywołały rebelię studencką. Rozwijał się przemysł rozrywkowy, rock. W tych warunkach powstała kontrkultura i rozwijała się nowa lewica, padając na podatny grunt. Ale trzeba było wybierać. Jak się chciało być buntownikiem to ciężko było wtedy o pracę i buntownikami pozostawali ci co jej nie potrzebowali. Rozwój gospodarki spowodował jednak, że potrzeba było wielu dobrze wykształconych specjalistów i ta potrzeba była tak duża, że brano każdego nie zwracając uwagi nawet na jego ekstrawagancje. Więc jak się było kumatym buntownikiem to nie było trzeba wybierać pomiędzy buntem a dostatnim życiem. Rozrastała się tzw. górna klasa średnia. O ile wcześniejsze elity przemysłowe często dziedziczyły pozycję, dziedzicząc majątki, ale też aby móc je utrzymać i wystudiować na dobrym uniwerku decydowała też dziedziczona kultura. Te nowe elity nie zawdzięczały swojej pozycji kulturze. I one tą starą kulturą gardziły. Po części przyjęły one jako swoją kulturę tą kontrkulturę w której się rozwijały. Ale to była tylko część schedy. Powiedzmy tak, w świecie biznesu, technologii nie odnajdywali się niebiescy ptacy co nie chcieli pracować. Ta klasa średnia stanowiła mieszankę kontrkultury i wartości burżuazyjnych. Gardziła symbolami statusu społecznego dawnych elit. Nie mieszkała w pałacach, czy rezydencjach. Ale też nie żyła na skłotach. Modne stało się mieszkanie w luksusowych loftach i zmodernizowanych stodołach za grube pieniądze. Od lat sześćdziesiątych minęło już pół wieku. To jest długi czas od pewnych przeobrażeń. Od pięćdziesięciu lat to co się nazywa często marksizmem kulturowym stanowi element rzeczywistości. Pewne przeobrażenia już zaszły i obecnie nie ma w nich nic rewolucyjnego. Jak się coś miało zmienić to się zmieniło. Klasa średnia jest proekologiczna, antyrasistowska, antyhomofobiczna, ma swoje gusta. Ona się wyróżnia, ale różnice w kulturze klasowe/stanowe były od dawien dawna. Elity miały swoje zasady savoir vivru spisane w grubych książkach. Te zasady odróżniały je od gawiedzi. Dawniej istniała kultura dworska i chłopska. Żadna nowość. Jak pozycja nowej wpływowej grupy się ustabilizowała w firmach i poza nimi, to ta nowa kultura zaczęła decydować o tym czy się dostanie pracę czy nie. Jak ta grupa zyskała wpływy w polityce to mogła wymóc by władza karała tych co szargają jej świętości. Ale to też nie jest nic nowego. Klasa średnia i jej świat nie zmieniają rewolucyjnie rzeczywistości a są jej elementem. Wczoraj rozważając czy ten „proletariat zastępczy” nie jest zwykłym elektoratem napisałem, że nie musi istnieć zwykły sojusz wyborczy gdy biały mężczyzna z doliny krzemowej głosuje tak samo jak czarna bezrobotna lesbijka i może to mieć jakieś podłoże ideologiczne. Oczywiście ta hipotetyczna czarna lesbijka jak najbardziej może stanowić elektorat tej samej partii, ale odwołanie się do niej może też oznaczać, że partia nie jest rasistowska i homofobiczna, co może być ukłonem do wartości klasy średniej. Herbert Marcuse, który był ikoną nowej lewicy i często stawia się go jako jakiś ważny element w „kulturowym marksizmie” rozczarował się co do tej nowej lewicy i wymieniając różne argumenty podał to min, że stała się ona częścią establishmentu. A to o czym pisałeś FatBantho to nie jest rewolucja kulturowa, ale obecnie konflikt kulturowy pomiędzy jakimiś grupami.
Dokładnie tak. I właśnie być może tą podmianą obyczajów lewica zapewniła sobie hegemonię i inicjatywę, cementując własną pozycję na długie lata. Rewolucja seksualna mogła wydarzyć się naturalnie (w sensie poprzez kapitalistyczny wynalazek pigułki antykoncepcyjnej), ale również była po myśli lewicowych ideologów, którzy zabiegali o bardziej permisywne społeczeństwa, osłabiające burżuazyjną moralność.
konserwatyści są dziwni, bo można z nazwy założyć, że chcą by było jak jest, a oni ciągle chcą zmian
Oni sami tego nie wiedzą, bo jako grupa są niejednorodnii - każdy w czym innym z przeszłości upatruje wzorca, do którego warto byłoby wrócić. Jednym wystarczyłaby monarchia z kapitalizmem, innym feudalizm z zupełnym agrarnym stylem życia a jeszcze inni chcieliby jakiejś silnej teokracji jak Bartyzel, którego duchową ojczyzną jest starożytny Egipt (z czego podśmiechiwał się Wielomski). Korwin znowuż upatruje szczyt cywilizacji Zachodu w belle époque, ale raczej jest w tym odosobniony, bo dla reszty to już była dekadencja i gnicie.
Oczywiście sytuacja, którą przedstawiasz powyżej byłaby komunizmem. Odejdźmy może od hipotycznych sytuacji i skupmy się na rzeczywistości. Mam swoją firmę, muszę płacić państwu duży haracz, ale jednak zostaje mi tyle, że mam więcej niż przeciętny człowiek w tym kraju. Jest pełno głupich regulacji, pełno kontroli i innych denerwujących rzeczy, ale przy ilości decyzji jakie trzeba podejmować to jednak nie można powiedzieć, że wpływ mi odebrano a tym bardziej, że faktyczną władzę sprawuje jakaś rada robotnicza. I jeśli coś mi grozi, że może mi zostać odebrana całkowicie władza a dochód faktycznie być zredukowany do jakiś ochłapów to proszę napisz mi co konkretnie mi grozi. I jeszcze najlepiej jakbyś pokazał, że grozi mi to ze strony „marksistów kulturowych”, a nie jakiś sanacyjnych socjalistów. Jeśli jednak mają to być po raz kolejny argumenty o wspólnej unijnej armii i o wstępach do dokumentów , to możesz sobie darować. Między nami jest tak duża przepaść, że może nam ona uniemożliwić jakiekolwiek porozumienie się.Norden napisał:
I o to chodzi.FatBantha napisał:
Zgadzam się, że inne. W jakimś stopniu inne. Ale zupełnie inne? Zupełnie inne w stosunku do czego? Przecież otaczające nas społeczeństwo nie jest jakimś monolitem kulturowym. Poza tym te kultury, rozumiane szeroko jako zbiory reguł postępowania, ocen i sądów, wyznawanych wartości, upodobań, stylów życia itd., mogą być bardziej lub mniej wolnościowe, ale rzadko są chyba w 100% antywolnościowe. Dobre rzeczy trzeba wspierać, złe potępiać.FatBantha napisał:
Ale w czym są użyteczne? Może nie jestem na czasie i dlatego nie znam dobrej krytyki współczesnej kultury przeprowadzonej przez konserwatystów, nie wspominając już o takiej, która miałaby być użyteczna dla libertarian. Jak to mówi przysłowie, każdy sobie rzepkę skrobie i oni kroją sobie krytyki na swoje potrzeby. Jak cała prawica obecnie, konserwatyści mówią o jakimś „marksizmie kulturowym”, zrównując to co niekonserwatywne z marksizmem. Zaznaczyć warto, że współcześni przedstawiciele szkoły frankfurckiej jak Nancy Fraser mówią w przypadku sojuszu Wall Street, Doliny Krzemowej, Hollywood z jednej strony oraz feministek, antyrasistów i zwolenników praw LGBT z drugiej o „progresywnym neoliberalizmie”. Jak powinni ustosunkować się do tego libertarianie? Moim zdaniem libertarianom przydałoby się więcej własnych a nie zapożyczonych teorii objaśniających świat, więcej własnych terminów w słowniku. Mamy tu na forum jakąś libnetopedię, ale jest to encyklopedia śmieszkizmu, a przydałoby się mieć poważny słownik. Przydałaby się własna krytyka kultur etatystycznych, a zacząć by można od terminologii. Libertarianie mogliby nadać własne nazwy na gąszcz tych „kulturowych etatyzmów” i dobrze byłoby aby były to trafne określenia a nie tania propagandówka jak z tym „marksizmem kulturowym”. I gdyby udało się je jakoś poklasyfikować to można by je przeanalizować i dokonać wtedy ich oceny. Co w nich jest dobre a co złe.FatBantha napisał:
Czyli jeżeli sam przyznajesz, że w „marksizmie kulturowym” nie ma już nic rewolucyjnego, to znakiem tego rewidujesz swój pogląd, że jest on „marksistowski”? Uprzednio jako cechę charakterystyczną marksizmu uważałeś rewolucyjność, pisząc „Marksizm kulturowy, jak sama nazwa wskazuje, dotyczy przeprowadzenia rewolucji poprzez zmiany w tym, co Marks uznałby za nadbudowę a nie bazę.”FatBantha napisał:
W sumie ten niewielki, powyższy fragment Twojej wypowiedzi może być przyczynkiem do wielu rozważań:FatBantha napisał:
No i kto tu jest teraz konserwatystą?
To, gdy chcesz pracować na cudzą markę albo być niezaangażowanym obserwatorem. Bo kiedy chcesz pracować na swoją, to wszystkich wokół przedstawiasz w jak najgorszym świetle, a siebie i swoją propozycję norm jako wybawienie, które może wyjść tylko od twojego klubu. Tylko ty oferujesz jedyną możliwą drogę wyjścia z bagna. [Gdyby inni mogli ją wskazać, to nie miałbyś co robić, a skoro to twoja rola, inni z automatu się mylą.] Jeżeli uznajesz coś u swoich rywali za godnego zachowania, to po cichu to kopiujesz, zapożyczając, ale i tak nie uznajesz żadnego innego autorytetu poza swoim.
Bo na bezrybiu i rak ryba...
Jak chcesz się w to bawić, to droga wolna. Ja sądzę, że takie grzebanie w ideologicznym śmietniku i wyciąganie zeń jakichś wartościowych perełek jest w sumie zbędną robotą.
Nie, bo to, że już nie ma w nim dla obserwatora niczego rewolucyjnego, nie znaczy, że normatywnie nie był oryginalnie rewolucyjny. Czy jeżeli cele marksizmu zostaną przypadkowo osiągnięte bez potrzeby rewolucji, to stają się one mniej marksistowskie?
To są ciekawe pytania, ale wstrzymam się z odpowiedziami na kiedy indziej, bo wymagają pogłębionej refleksji.
Opowiadam się za konkretnymi rozwiązaniami. Za rozwiązaniami wolnościowymi. A nie za jakimś pokazowym zakontestowaniem rzeczywistości, nie za jakimś stworzeniem kliszy, negatywu tego co teraz mamy. Czyli na najprostszym przykładzie jak obecnie mamy legalny alkohol i nielegalne lsd – to nie proponuję by to odwrócić, żeby alkohol był nielegalny a lsd legalne i wywrócić do góry nogami wzorce zachowań przyzwalające na spożywanie alkoholu i potępiające ćpanie lsd. Opowiadam się za wolnością i jeżeli ktoś inny proponuje coś wolnościowego, to nie będę zmieniał na siłę poglądów by się odróżnić. I jeśli ten koś inny proponuje równocześnie jakieś niewolnościowe rzeczy to będę go krytykować, ale właśnie za to co jest u niego niewlnościowe. Jak chcesz pracować na własną wolnościową markę, to przeprowadzasz krytykę z wolnościowych pozycji, a nie z cudzych, bo wtedy pracujesz na czyjeś konto.FatBantha napisał:
Nie mam ambicji bycia działaczem prowadzącym tłumy, tym bardziej prowadzącym tłumy w sprawie, której nie popieram. Co najwyżej dokładam małą cegiełkę w dyskusjach internetowych promując wolność. A odnośnie ruchu, to ruch, który skupi się na szukaniu ludzi lubiących najprostsze sytuacje, takich sobie głównie znajdzie, bo trudno przypuszczać, że inni będą widzieć w nim coś pociągającego, a jeśli będzie się ten ruch jeszcze bardziej skupiał na tanim kontestowaniu rzeczywistości, a nie promowaniu wolności, to będzie to negatywna selekcja członków/zwolenników i celów. Co z tego wyniknie?FatBantha napisał:
Ideologię można ubrać w szaty religii, mitologii czy czegotamkolwiek. Nadal będzie to ideologia.FatBantha napisał:
Ale ja nie proponuję tworzenia jakiegoś recyclingu idei, a tworzenie wolnościowej teorii. Co do krytyki innych, to sam pisałeś by „wszystkich wokół przedstawiać w jak najgorszym świetle”, więc to Ty masz wielką potrzebę krytyki. Mnie naprawdę nie interesują jakieś nacjogłupoty i jeśli tu pisałem o Konecznym, to dlatego, że jest on w jakimś stopniu aprobowany w środowisku wolnościowym. Jakby zajmowali się nim tylko NOPowcy, ONRowcy i Wszechpolacy to by mi na tyle powiewał, że nie wspomniałbym go ani słowem. Sensu wielkiego może nie ma w robieniu analiz różnych mało istotnych rzeczy. Ale jak się już chce je robić, to ja tylko proponuję tworzenie narzędzi pozwalających przeprowadzać taką krytykę w wolnościowym duchu.
Czyli krótko, stworzyłbyś nową kulturę
Tu nie chodzi o to, że masz komuś wierzyć czy nie. Żeby nie było wątpliwości, wytłumaczę. Miałem zamiar w tym celu dokonać nawet małego podsumowania, ale za dużo byłoby tekstu. W każdym razie „marksizm kulturowy” to nie jest pojęcie „fachowe” i trudno znaleźć jakąś definicję. Ja dużo szukałem i nie znalazłem. Można znaleźć informację od czego się go wywodzi a nie czym jest i jak widzę po internetach różnie się go rozumie. Ci co o nim nawijają często uważają, że bardzo istotna dla tego marksizmu kulturowego jest szkoła frankfurcka i, że różne grupy mniejszościowe realizują cele tego marksizmu kulturowego. Przyjrzyjmy się teraźniejszości. Obecnie wśród żyjących przedstawicieli szkoły frankfurckiej w czołówce znajduje się np. Nancy Fraser, która lamentuje, że od trzydziestu lat nowe ruchy społeczne odchodzą od swoich pierwotnych założeń, a feminizm stał się służebnicą neoliberalizmu. I teraz skup się Tolepie. Jak Fraser mówi, że mamy jakiś postępowy neoliberalizm, to nie jest dowód, że tak jest, a świadczy to o tym, że pomiędzy szkołą frankfurcką a tymi różnymi grupami mniejszościowymi jest jakiś zgrzyt i najwidoczniej te grupy nie realizują celów szkoły frankfurckiej, a co za tym idzie nie realizują celów rzekomego marksizmu kulturowego i pokazuje to, że ta cała teoria się sypie. Jeżeli jednak ten „marksizm kulturowy” nie ma oparcia w szkole frankfurckiej tak jak to często prawacy przedstawiają to napisz na czym się on opiera. Jeżeli Ci coś innego nie gra to również napisz co. Jeśli Ci mój przykład nie wystarcza to przejdźmy do konkretów. Vast prosił o podanie książek marksistów kulturowych i chyba nie doczekał się odpowiedzi. Dla pewności ja ponawiam prośbę. Jeśli marksizm tradycyjny wiążemy z Marksem i Engelsem to kto jest ich odpowiednikiem w marksizmie kulturowym? Jakie prace są odpowiednikami „Kapitału” i „Manifestu komunistycznego”? Jeśli poznamy głównych ideologów i ich prace to proszę o wyszczególnienie na podstawie tych prac celów marksizmu kulturowego. I tu zaznaczam, na podstawie wymienionych prac, a nie na podstawie dostępnych w internecie memów. Jeśli chcesz poważnej rozmowy, chętnie do niej przystąpię.tolep napisał: