bombardier
Well-Known Member
- 1 413
- 7 091
Tak, PTRS. Można kupić w Polsce na kolekcjonerkę: https://polarms.pl/broń-długa/509-1755-karabin-przeciwpancerny-ptrs-41-rok-1943.html
Laugo Arms Alien. Brzydki, ale ma piękne wnętrze:
-
Forum Libertarian ma swój regulamin.
Broń, która wam się podoba
- Thread starter Ciek
- Rozpoczęty
Laugo Arms Alien. Brzydki, ale ma piękne wnętrze:
truskakwa
Active Member
- 24
- 166
Butelka zapalająca - skuteczny i prosty do wykonania granat zapalający. Dla bezpieczeństwa użytkownika szmatę należy umieścić na zewnątrz zamkniętej butelki a nie wpychać do środka.
Kukri nóż Gurkhów, efektowna broń i uniwersalne narzędzie.
Lekki topór, także może służyć jako narzędzie, jest tylko trochę mniej efektywny od siekiery o podobnej długości toporzyska a ok. 2 razy lżejszy.
Kukri nóż Gurkhów, efektowna broń i uniwersalne narzędzie.
Lekki topór, także może służyć jako narzędzie, jest tylko trochę mniej efektywny od siekiery o podobnej długości toporzyska a ok. 2 razy lżejszy.
D
Deleted member 6341
Guest
bombardier
Well-Known Member
- 1 413
- 7 091
D
Deleted member 6431
Guest
Magpul FMG-9
Maksymiliana
Everyday Hero
- 316
- 176
Gdybym jakimś cudem miała/ musiała kupić broń, to byłby to tylko ten pistolet.
Colt detective special, jest taki słodki, taki maluśki, zapewne zmieściłby się do torebki
Colt detective special, jest taki słodki, taki maluśki, zapewne zmieściłby się do torebki
To co wrzuciłaś to akurat broń gazowa (czyt. ślepak zdolny do miotania najwyżej gazem łzawiacym), która udaje Colta Detective Special (za zgodą Colta).
Same rewolwery Colta są raczej ciężko dostępne w Polsce i drogie, za to jest sporo podobnych rewolwerów S&W w niskiej cenie, albo jakiś mniej znanych przedsiębiorstw jak Taurus, Rossi czy HW.
Zaś samo trzymanie broni w torebce to o tyle średni pomysł, że to pierwsza rzecz, którą się traci w trakcie napadu, przynajmniej rabunkowego, poza tym dobycie może być czasochłonne (chociaż tutaj odpowiednia kabura dbająca o ułożenie broni powinna przynajmniej częściowo pomóc).
Same rewolwery Colta są raczej ciężko dostępne w Polsce i drogie, za to jest sporo podobnych rewolwerów S&W w niskiej cenie, albo jakiś mniej znanych przedsiębiorstw jak Taurus, Rossi czy HW.
Zaś samo trzymanie broni w torebce to o tyle średni pomysł, że to pierwsza rzecz, którą się traci w trakcie napadu, przynajmniej rabunkowego, poza tym dobycie może być czasochłonne (chociaż tutaj odpowiednia kabura dbająca o ułożenie broni powinna przynajmniej częściowo pomóc).
Maksymiliana
Everyday Hero
- 316
- 176
Zbychu, ale wiadomo o co chodzi, miałam na myśli broń palną
Siegfried
Active Member
- 108
- 246
Dzięki temu można strzelać nie wystawiając głowy z okopu.
nazimno
Well-Known Member
- 89
- 470
Pistolet maszynowy Kriss Vector /
D
Deleted member 6431
Guest
Karabin Bren
D
Deleted member 6431
Guest
T34 Calliope
bombardier
Well-Known Member
- 1 413
- 7 091
- Admin
- #276
- 244
- 663
D
Deleted member 6431
Guest
Su-57 piątej generacji
- Moderator
- #278
- 8 902
- 25 794
Hiperboloida: Zabójcza broń starożytnych
Rzymska flota zaczęła płonąć za sprawą tzw. luster Archimedesa. Zdarzenie to wielokrotnie opisywano w starożytnych dokumentach. Była w nich mowa o zwierciadłach z brązu w liczbie 450 sztuk, które polecono wypolerować aż do błysk /East News
Militaria
Poniedziałek, 16 września (10:37)
Historycy podliczyli, że na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu pięciu wieków na naszej planecie toczyło się piętnaście tysięcy wojen, w wyniku których życie straciło trzy i pół miliarda ludzi. W w historii świata powszechny pokój panował jedynie przez dwieście dziewięćdziesiąt dwa lata. Konflikty zbrojne toczyły się czasem z użyciem niezwykłych broni. Tworzonych przez niepospolitych ludzi – takich jak grecki uczony Archimedes.
Podczas II wojny punickiej rzymscy legioniści podpłynęli na trójrzędowych galerach do Syrakuz - sojusznika wrogiej Kartaginy. Sycylijskie miasto zamarło w oczekiwaniu na pogrom. Mieszkańcy wiedzieli już, że osłabione wojska Kartaginy nie ruszą im z pomocą. Italscy żołnierze w skórzanych pancerzach i hełmach przygotowywali się do szybkiego oraz, jak im się wydawało, łatwego zwycięstwa.
Jednak wydarzenia, do których wkrótce miało dojść, okazały się na tyle nieprawdopodobne, że uznano je za prawdziwy cud. Kiedy triery zbliżyły się na odległość 150-200 metrów do murów sycylijskiego miasta, znajdujący się na ich pokładach legioniści zauważyli dziwne błyski światła na umocnionym brzegu. Już po chwili żagle, a potem drewniane poszycie kadłubów rozbłysły jasnym płomieniem. Rzymska flota zaczęła płonąć. Jak to możliwe? Za sprawą tzw. luster Archimedesa.
Zdarzenie to wielokrotnie opisywano w starożytnych dokumentach. Była w nich mowa o zwierciadłach z brązu w liczbie 450 sztuk, które polecono wypolerować aż do błysku. Wedle relacji Diodora Sycylijskiego (I wiek p.n.e.):
"Gdy rzymskie statki podpłynęły na odległość równą lotowi wystrzelonej strzały, Archimedes przystąpił do obsługi sześciokątnego zwierciadła złożonego z niewielkich czworokątnych luster, którymi można było poruszać za pomocą zawiasów oraz metalowych płytek."
"Grecki matematyk ustawił zwierciadło w taki sposób, by mogło skupiać wiązkę promieni słonecznych. W efekcie odbijające się w lustrze promienie wytwarzały żar, który obracał statki Rzymian w popiół, choć te znajdowały się w sporej odległości".
"Archimedes przystąpił do obsługi sześciokątnego zwierciadła złożonego z niewielkich czworokątnych luster, którymi można było poruszać za pomocą zawiasów oraz metalowych płytek" /East News
Archimedes, żyjący w III wieku przed naszą erą, otrzymał solidne wykształcenie w Egipcie. Później napisał pracę Katoptryka, inaczej nauka o lustrach. Pobyt w Tebach oraz zamiłowanie do nauk przyrodniczych pozwoliły uczonemu zgłębić zagadnienia dotyczące powierzchni przyciągających i odpychających.
Jego przenikliwemu umysłowi nie umknęła również specyficznie wklęsła krawędź piramidy Cheopsa, a także wyjaśnienia egipskich kapłanów na ten temat. Zdobytą wiedzę wykorzystał później do stworzenia systemu luster odbijających światło słoneczne na zasadzie ogromnego, wklęsłego zwierciadła.
10 kwietnia 1747 roku paryski uczony Georges-Louis Leclerc rozpalił za pomocą luster świerkową, pokrytą smołą deskę, która znajdowała się w odległości 50 metrów /East News
A może cała historia z obroną Syrakuz to tylko wymysł starożytnych? Nic bardziej mylnego! 10 kwietnia 1747 roku paryski uczony Georges-Louis Leclerc rozpalił za pomocą luster świerkową, pokrytą smołą deskę, która znajdowała się w odległości 50 metrów. W ramach eksperymentu wykorzystano 128 luster.
Chcąc ostatecznie dowieść, że wykorzystanie zwierciadeł wklęsłych do formowania wiązki palącego światła przynosi oczekiwane rezultaty, w 1973 roku grecki fizyk Ioannis Sakkas rozdał 70 żołnierzom arkusze polerowanej miedzi o wymiarach 91 na 50 centymetrów, po czym polecił mężczyznom, aby skierowali promienie słoneczne na model dawnego rzymskiego statku ustawionego w porcie Skaramangas - 50 metrów od brzegu. Model zapłonął już po kilkunastu sekundach!
Na poligonach III Rzeszy
W czasie II wojny światowej niemiecki poligon testowy Hillersleben stał się świadkiem prób z innowacyjną i - jak wierzyli jej twórcy - niezwykle perspektywiczną bronią. W centrach badawczych pracowało tam ponad 150 inżynierów i fizyków tworzących różne rodzaje eksperymentalnych środków bojowych.
Jednym z najbardziej ambitnych projektów okazał się tak zwany Sonnengewehr - "armata słoneczna". Miała to być pierwsza w historii broń kosmiczna, czyli idealne narzędzie odwetu ze strony Hitlera. Koncepcję słonecznej armaty przedstawił Hermann Oberth, który już w 1929 roku opowiadał się za utworzeniem stacji na orbicie okołoziemskiej - mniej więcej 1000 km od powierzchni Ziemi. Niemiecki fizyk zakładał wykorzystanie tego obiektu w charakterze wzmacniacza radiowego i wskazywał na jego potencjał obronny.
Na pokładzie stacji orbitalnej planowano umieścić lustro wklęsłe o średnicy około 100 m, które byłoby w stanie odbijać, a przy tym koncentrować promieniowanie słoneczne w danym punkcie na powierzchni Ziemi. Generałowie zamierzali wykorzystywać lśniącą taflę w konfliktach zbrojnych. Fizycy z Hillersleben, pracujący na zamówienie wojska, rozszerzyli koncepcję zwierciadła orbitalnego.
Wykonali niezbędne obliczenia i ustalili, że będzie im potrzebne lustro paraboliczne o powierzchni minimum 3 km2, umieszczone na wysokości 8200 kilometrów. Po przeanalizowaniu wielu materiałów odbijających światło naukowcy zdecydowali się na sód metaliczny
Do wystrzelenia modułów na orbitę planowano wykorzystać Vergeltungswaffe 2 (V-2) - rakietowy pocisk balistyczny, którym w ostatnich latach wojny usiłowano zbombardować Londyn. Nad jego specjalnie zmodyfikowaną wersją A-11, przeznaczoną do lotów w kosmos, pracował w Peenemünde Wernher von Braun. Po otrzymaniu sygnału do ataku zespół obsługujący armatę słoneczną miał uruchomić cały szereg akceleratorów rakietowych, obracając zwierciadło w odpowiednim kierunku - tak, by promienie słoneczne padały na niewielki obszar na powierzchni Ziemi.
Teoretycznie energii pochodzącej z armaty powinno wystarczyć na doszczętne spalenie miast, osuszenie jezior oraz stopienie pojazdów opancerzonych. W starciu z taką bronią nie ostałby się żaden kraj - na szczęście projekt pozostał na deskach niemieckich projektantów...
Jednym z najbardziej ambitnych projektów okazał się tak zwany Sonnengewehr - "armata słoneczna". Miała to być pierwsza w historii broń kosmiczna, czyli idealne narzędzie odwetu ze strony Hitlera /Wikimedia Commons /domena publiczna
Właściwości powierzchni wklęsłej wykorzystano podczas konstruowania urządzeń mechanicznych, samochodów czy broni. Znali je także starożytni magowie: za pomocą tak uformowanych kielichów przywoływali duchy zmarłych, o czym pisali Homer i Diodor. Podobnych naczyń używano do przepowiadania przyszłości w indyjskich oraz egipskich świątyniach.
W historii Żydów lustro wklęsłe wiąże się z osobą króla Salomona. Z kolei w Ameryce Łacińskiej, w grobie umiejscowionym w pobliżu tajemniczego płaskowyżu Nazca, zostały znalezione tego typu zwierciadła wykonane z wypolerowanych metali: złota, srebra i miedzi.
Niestety, w naszych czasach przypomniano sobie, jak groźna może być broń słoneczna i odświeżono niemieckie marzenia o lustrze w kosmosie. Opracowano specjalne zwierciadła bojowe umiejscowione na orbicie: "zajączek" skierowany w stronę planety nie tylko z łatwością przenika przez chmury, ale również osiąga temperaturę rzędu kilku tysięcy stopni.
To wystarczy, by wypalić ziemię na głębokość wielu metrów. Takiego słonecznego uderzenia nie zdołają przetrwać żadne schrony podziemne.
O czym nie śniło się filozofom?
Na osiągnięciach Archimedesa bazowano także podczas opracowywania broni energetycznej XX wieku. Jej twórcy - pracujący nad amerykańskim programem "gwiezdnych wojen" - skupili się na sztucznym rozpadzie protonowym, w trakcie którego wyzwala się energia tysiąckrotnie większa od tej obecnej podczas wybuchu termojądrowego.
Trudno zakładać, że Rosja pozostała w tyle za USA - musimy przyjąć, że nad naszymi głowami od wielu lat unoszą się już urządzenia zdolne wyprodukować niszczycielską wiązkę promieni i skierować ją w dowolne miejsce...
A przecież zapewne na orbicie umieszczono też baterie słoneczne przekształcające światło słoneczne w prąd elektryczny, a następnie w promieniowanie mikrofalowe, które w postaci wiązki może dotrzeć do naziemnej stacji odbiorczej - tę radiację można wzmocnić, przekształcając ją w zabójczą broń. Archimedesowi o tym wszystkim nawet się nie śniło!
Rzymska flota zaczęła płonąć za sprawą tzw. luster Archimedesa. Zdarzenie to wielokrotnie opisywano w starożytnych dokumentach. Była w nich mowa o zwierciadłach z brązu w liczbie 450 sztuk, które polecono wypolerować aż do błysk /East News
Militaria
Poniedziałek, 16 września (10:37)
Historycy podliczyli, że na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu pięciu wieków na naszej planecie toczyło się piętnaście tysięcy wojen, w wyniku których życie straciło trzy i pół miliarda ludzi. W w historii świata powszechny pokój panował jedynie przez dwieście dziewięćdziesiąt dwa lata. Konflikty zbrojne toczyły się czasem z użyciem niezwykłych broni. Tworzonych przez niepospolitych ludzi – takich jak grecki uczony Archimedes.
Podczas II wojny punickiej rzymscy legioniści podpłynęli na trójrzędowych galerach do Syrakuz - sojusznika wrogiej Kartaginy. Sycylijskie miasto zamarło w oczekiwaniu na pogrom. Mieszkańcy wiedzieli już, że osłabione wojska Kartaginy nie ruszą im z pomocą. Italscy żołnierze w skórzanych pancerzach i hełmach przygotowywali się do szybkiego oraz, jak im się wydawało, łatwego zwycięstwa.
Jednak wydarzenia, do których wkrótce miało dojść, okazały się na tyle nieprawdopodobne, że uznano je za prawdziwy cud. Kiedy triery zbliżyły się na odległość 150-200 metrów do murów sycylijskiego miasta, znajdujący się na ich pokładach legioniści zauważyli dziwne błyski światła na umocnionym brzegu. Już po chwili żagle, a potem drewniane poszycie kadłubów rozbłysły jasnym płomieniem. Rzymska flota zaczęła płonąć. Jak to możliwe? Za sprawą tzw. luster Archimedesa.
Zdarzenie to wielokrotnie opisywano w starożytnych dokumentach. Była w nich mowa o zwierciadłach z brązu w liczbie 450 sztuk, które polecono wypolerować aż do błysku. Wedle relacji Diodora Sycylijskiego (I wiek p.n.e.):
"Gdy rzymskie statki podpłynęły na odległość równą lotowi wystrzelonej strzały, Archimedes przystąpił do obsługi sześciokątnego zwierciadła złożonego z niewielkich czworokątnych luster, którymi można było poruszać za pomocą zawiasów oraz metalowych płytek."
"Grecki matematyk ustawił zwierciadło w taki sposób, by mogło skupiać wiązkę promieni słonecznych. W efekcie odbijające się w lustrze promienie wytwarzały żar, który obracał statki Rzymian w popiół, choć te znajdowały się w sporej odległości".
"Archimedes przystąpił do obsługi sześciokątnego zwierciadła złożonego z niewielkich czworokątnych luster, którymi można było poruszać za pomocą zawiasów oraz metalowych płytek" /East News
Archimedes, żyjący w III wieku przed naszą erą, otrzymał solidne wykształcenie w Egipcie. Później napisał pracę Katoptryka, inaczej nauka o lustrach. Pobyt w Tebach oraz zamiłowanie do nauk przyrodniczych pozwoliły uczonemu zgłębić zagadnienia dotyczące powierzchni przyciągających i odpychających.
Jego przenikliwemu umysłowi nie umknęła również specyficznie wklęsła krawędź piramidy Cheopsa, a także wyjaśnienia egipskich kapłanów na ten temat. Zdobytą wiedzę wykorzystał później do stworzenia systemu luster odbijających światło słoneczne na zasadzie ogromnego, wklęsłego zwierciadła.
10 kwietnia 1747 roku paryski uczony Georges-Louis Leclerc rozpalił za pomocą luster świerkową, pokrytą smołą deskę, która znajdowała się w odległości 50 metrów /East News
A może cała historia z obroną Syrakuz to tylko wymysł starożytnych? Nic bardziej mylnego! 10 kwietnia 1747 roku paryski uczony Georges-Louis Leclerc rozpalił za pomocą luster świerkową, pokrytą smołą deskę, która znajdowała się w odległości 50 metrów. W ramach eksperymentu wykorzystano 128 luster.
Chcąc ostatecznie dowieść, że wykorzystanie zwierciadeł wklęsłych do formowania wiązki palącego światła przynosi oczekiwane rezultaty, w 1973 roku grecki fizyk Ioannis Sakkas rozdał 70 żołnierzom arkusze polerowanej miedzi o wymiarach 91 na 50 centymetrów, po czym polecił mężczyznom, aby skierowali promienie słoneczne na model dawnego rzymskiego statku ustawionego w porcie Skaramangas - 50 metrów od brzegu. Model zapłonął już po kilkunastu sekundach!
Na poligonach III Rzeszy
W czasie II wojny światowej niemiecki poligon testowy Hillersleben stał się świadkiem prób z innowacyjną i - jak wierzyli jej twórcy - niezwykle perspektywiczną bronią. W centrach badawczych pracowało tam ponad 150 inżynierów i fizyków tworzących różne rodzaje eksperymentalnych środków bojowych.
Jednym z najbardziej ambitnych projektów okazał się tak zwany Sonnengewehr - "armata słoneczna". Miała to być pierwsza w historii broń kosmiczna, czyli idealne narzędzie odwetu ze strony Hitlera. Koncepcję słonecznej armaty przedstawił Hermann Oberth, który już w 1929 roku opowiadał się za utworzeniem stacji na orbicie okołoziemskiej - mniej więcej 1000 km od powierzchni Ziemi. Niemiecki fizyk zakładał wykorzystanie tego obiektu w charakterze wzmacniacza radiowego i wskazywał na jego potencjał obronny.
Na pokładzie stacji orbitalnej planowano umieścić lustro wklęsłe o średnicy około 100 m, które byłoby w stanie odbijać, a przy tym koncentrować promieniowanie słoneczne w danym punkcie na powierzchni Ziemi. Generałowie zamierzali wykorzystywać lśniącą taflę w konfliktach zbrojnych. Fizycy z Hillersleben, pracujący na zamówienie wojska, rozszerzyli koncepcję zwierciadła orbitalnego.
Wykonali niezbędne obliczenia i ustalili, że będzie im potrzebne lustro paraboliczne o powierzchni minimum 3 km2, umieszczone na wysokości 8200 kilometrów. Po przeanalizowaniu wielu materiałów odbijających światło naukowcy zdecydowali się na sód metaliczny
Do wystrzelenia modułów na orbitę planowano wykorzystać Vergeltungswaffe 2 (V-2) - rakietowy pocisk balistyczny, którym w ostatnich latach wojny usiłowano zbombardować Londyn. Nad jego specjalnie zmodyfikowaną wersją A-11, przeznaczoną do lotów w kosmos, pracował w Peenemünde Wernher von Braun. Po otrzymaniu sygnału do ataku zespół obsługujący armatę słoneczną miał uruchomić cały szereg akceleratorów rakietowych, obracając zwierciadło w odpowiednim kierunku - tak, by promienie słoneczne padały na niewielki obszar na powierzchni Ziemi.
Teoretycznie energii pochodzącej z armaty powinno wystarczyć na doszczętne spalenie miast, osuszenie jezior oraz stopienie pojazdów opancerzonych. W starciu z taką bronią nie ostałby się żaden kraj - na szczęście projekt pozostał na deskach niemieckich projektantów...
Jednym z najbardziej ambitnych projektów okazał się tak zwany Sonnengewehr - "armata słoneczna". Miała to być pierwsza w historii broń kosmiczna, czyli idealne narzędzie odwetu ze strony Hitlera /Wikimedia Commons /domena publiczna
Właściwości powierzchni wklęsłej wykorzystano podczas konstruowania urządzeń mechanicznych, samochodów czy broni. Znali je także starożytni magowie: za pomocą tak uformowanych kielichów przywoływali duchy zmarłych, o czym pisali Homer i Diodor. Podobnych naczyń używano do przepowiadania przyszłości w indyjskich oraz egipskich świątyniach.
W historii Żydów lustro wklęsłe wiąże się z osobą króla Salomona. Z kolei w Ameryce Łacińskiej, w grobie umiejscowionym w pobliżu tajemniczego płaskowyżu Nazca, zostały znalezione tego typu zwierciadła wykonane z wypolerowanych metali: złota, srebra i miedzi.
Niestety, w naszych czasach przypomniano sobie, jak groźna może być broń słoneczna i odświeżono niemieckie marzenia o lustrze w kosmosie. Opracowano specjalne zwierciadła bojowe umiejscowione na orbicie: "zajączek" skierowany w stronę planety nie tylko z łatwością przenika przez chmury, ale również osiąga temperaturę rzędu kilku tysięcy stopni.
To wystarczy, by wypalić ziemię na głębokość wielu metrów. Takiego słonecznego uderzenia nie zdołają przetrwać żadne schrony podziemne.
O czym nie śniło się filozofom?
Na osiągnięciach Archimedesa bazowano także podczas opracowywania broni energetycznej XX wieku. Jej twórcy - pracujący nad amerykańskim programem "gwiezdnych wojen" - skupili się na sztucznym rozpadzie protonowym, w trakcie którego wyzwala się energia tysiąckrotnie większa od tej obecnej podczas wybuchu termojądrowego.
Trudno zakładać, że Rosja pozostała w tyle za USA - musimy przyjąć, że nad naszymi głowami od wielu lat unoszą się już urządzenia zdolne wyprodukować niszczycielską wiązkę promieni i skierować ją w dowolne miejsce...
A przecież zapewne na orbicie umieszczono też baterie słoneczne przekształcające światło słoneczne w prąd elektryczny, a następnie w promieniowanie mikrofalowe, które w postaci wiązki może dotrzeć do naziemnej stacji odbiorczej - tę radiację można wzmocnić, przekształcając ją w zabójczą broń. Archimedesowi o tym wszystkim nawet się nie śniło!
D
Deleted member 6341
Guest
Sztylet (250 g, 33 cm), Indie XVIII wiek.
szeryf17
"No reason it's a good reason"
- 799
- 2 763
Ten pistolet jest tak niepraktyczny, że tylko bohaterowie z Hollywood go używają
Ale fajny jest