Unia Europejska: nieoficjalna kronika postępującego zamordyzmu

kompowiec

freetard
2 567
2 622
HURR DURR MOI ZNAJOMI NIE UŻYWAJO X MESSENGERA, problem częściowo zostanie więc solved - już wcześniej zezwalano na inżynierią wsteczną protokołów przez programistów więc najwięksi gracze typu whatsapp, reagowali blokowaniem ich. Więc unia zabroni im blokować i będą musieli udostępnić takie API, aby pidgin mógl zaimplementować nawet audio/video:


Europe says yes to messaging interoperability as it agrees on major new regime for Big Tech

The European Union late Thursday secured agreement on the detail of a major competition reform that will see the most powerful, intermediating tech platforms subject to a set of up-front rules on how they can and cannot operate — with the threat of fines of up to 10% of global annual turnover should they breach requirements (or even 20% for repeat violations).

In three-way discussions between the European Council, Parliament and Commission, which ran for around eight hours today, it was finally agreed that the Digital Markets Act (DMA) will apply to large companies providing “core platform services” — such as social networks or search engines — that have a market capitalization of at least €75 billion or an annual turnover of €7.5 billion.

To be designated a so-called “gatekeepers,” and thus fall in scope of the DMA, companies must also have at least 45 million monthly end users in the EU and more than 10,000 annual business users.

This puts U.S. tech giants — including Apple, Google and Meta (Facebook) — clearly in scope. While some less gigantic but still large homegrown European tech platforms, such as the music streaming platform Spotify, look set to avoid being subject to the regime as it stands. (Although other European platforms may already have — or gain — the scale to fall in scope.)

SMEs are generally excluded from being designated gatekeepers as the DMA is intended to take targeted aim at Big Tech.

The regulation has been years in the making and is set to usher in a radically different ex ante regime for the most powerful tech platforms, in contrast to the after-the-fact antitrust enforcement certain giants have largely been able to shrug off to date, with no discernible impact to market share.

Frustration with flagship EU competition investigations and enforcements against tech giants like Google — and widespread concern over the need to reboot tipped digital markets and restore the possibility of vibrant competition — have been core driving forces for the bloc’s lawmakers.

The agreement ushers in a new era of tech regulation worldwide,” Andreas Schwab, the European Parliament’s Rapporteur for the file, said in a statement. “The Digital Markets Act puts an end to the ever-increasing dominance of Big Tech companies. From now on, they must show that they also allow for fair competition on the internet. The new rules will help enforce that basic principle. Europe is thus ensuring more competition, more innovation and more choice for users.”

In another statement, Cédric O, French minister of state with responsibility for digital, added: “The European Union has had to impose record fines over the past 10 years for certain harmful business practices by very large digital players. The DMA will directly ban these practices and create a fairer and more competitive economic space for new players and European businesses. These rules are key to stimulating and unlocking digital markets, enhancing consumer choice, enabling better value sharing in the digital economy and boosting innovation. The European Union is the first to take such decisive action in this regard and I hope that others will join us soon.”

Key requirements agreed by the EU’s co-legislators include interoperability for messaging platforms, meaning smaller platforms will be able to request that dominant gatekeeper services open up on request and enable their users to be able to exchange messages, send files or make video calls across messaging apps, expanding choice and countering the typical social platform network effects that create innovation-chilling service lock-in.

That could be hugely significant in empowering consumers who object to the policies of a giant like Meta, which owns Facebook Messenger and WhatsApp, but feel unable to switch to a rival because they would lose the ability to message their friends.

There had been some debate over whether messaging interoperability would survive the trilogues. It has — although group messaging interoperability is set to be phased in over a longer period than one-to-one messaging.

Speaking to TechCrunch ahead of today’s fourth and final trilogue, Schwab emphasized the importance of messaging interoperability provisions.

“The Parliament has always been clear that interoperability for messaging has to come,” he told us. “It will come — at the same time, it also has to be secure. If the Telecoms Regulators say it is not possible to deliver end-to-end encrypted group chats within the next nine months, then it will come as soon as it is possible, there will be no doubt about that.”

Per Schwab, messenger services that are subject to the interoperability requirement will have to open up their APIs for competitors to provide interoperable messaging for basic features — with the requirement intentionally asymmetrical, meaning that smaller messaging services that are not in the scope of the DMA will not be required to open up to gatekeepers but can themselves connect into Big Tech.

“The first basic messaging features will be user-to-user messages, video and voice calls, as well as basic file transfer (photos, videos), and then over time, more features such as group chats will come,” noted Schwab. “Everything must be end-to-end encrypted.”

Interoperability for social media services has been put on ice for now — with the EU co-legislators agreeing that such provisions will be assessed in the future.

In another important decision that could have major ramifications for dominant digital business models, the Parliament managed to keep an amendment to an earlier version of the proposal — which means that explicit consent from users will be required for a gatekeeper to combine personal data for targeted advertising.

“Data combination and cross use will only be possible with explicit consent,” said Schwab. “This is especially true for the purpose of advertising and also applies to combination with third-party data (e.g., Facebook with third parties). This means more control for users whether they want to be tracked across devices/services, even outside of the networks of Big Tech (hence the third party data), and whether they want to receive tracking ads.

“Lastly, to avoid consent fatigue, Parliament will limit how many times gatekeepers can ask again for consent if you refused it or withdrawn consent to these practices: once per year. This has been very important to me — otherwise, consent would be meaningless if gatekeepers can simply spam users until they give in,” he added.

Another Parliament-backed requirement that survived the trilogue negotiations is a stipulation that users should be able to freely choose their browser, virtual assistants or search engines when such a service is operated by a gatekeeper — meaning choice screens, not pre-selected defaults, will be the new norm in those areas for in-scope platforms.

Although email — another often bundled choice that European end-to-end encrypted email service ProtonMail had been arguing should also get a choice screen — does not appear to have been included, with lawmakers narrowing this down to “the most important software,” as the Council put it.

Other obligations on gatekeepers in the agreed text include requirements to:

ensure that users have the right to unsubscribe from core platform services under similar conditions to subscription;
allow app developers fair access to the supplementary functionalities of smartphones (e.g.. NFC chip);
give sellers access to their marketing or advertising performance data on the platform;
inform the European Commission of their acquisitions and mergers.
And among the restrictions are stipulations that gatekeepers cannot:

rank their own products or services higher than those of others (a ban on self-preferencing);
reuse private data collected during a service for the purposes of another service;
establish unfair conditions for business users;
pre-install certain software applications;
require app developers to use certain services (such as payment systems or identity providers) in order to be listed in app stores.
The commission will be solely responsible for enforcing the DMA — and it will have some leeway over whether to immediately crack down on duty-breaching tech giants, with the text allowing the possibility of engaging in regulatory dialogue to ensure gatekeepers have a clear understanding of the rules ( rather than reaching straight for a chunky penalty).

Today’s agreement on a provisional text of the DMA marks almost the last milestone on a multi-year journey toward the DMA proposal becoming law. But there are still a few hoops for European lawmakers to jump through.

It’s still pending approval of the finalized legal text by the Parliament and Council (but getting consensus agreement in the first place is typically the far harder ask). Then, after that final vote, the text will be published in the EU’s official journey and the regulation will come into force 20 days later — with six months allowed for member states to implement it in national legislation.

EU commissioners will be holding a series of — doubtless very jubilant — briefings tomorrow to flesh out the finer detail of what’s been agreed, so stay tuned for more analysis.
 

tolep

five miles out
8 555
15 441
I will add: if there were a European army capable of defending the EU's eastern borders, Poland would also become a haven for ardent pro-Europeans. A committed defensive attitude towards Russia in particular would also be an attitude in defense of " our common values"If the military force that protects against Russia were also the force used to defend the democratic constitutional order, I even think it's questionable whether there would have been an attack on the constitutional principles of the separation of powers in Poland. Because Poland could rely on that that a united Europe can offer effective protection against Russia and this protection would in turn be coupled with the recognition of the democratic rule of law. Without this recognition we Europeans (including Poland) would become like Russia – a country well on the way to autocracy.

 

FatBantha

sprzedawca niszowych etosów
Członek Załogi
8 902
25 736
W każdym nieszczęściu można szukać jakiegoś pozytywu. Wojna na Ukrainie powoduje też, że federalistom i bezkrytycznym euroentuzjastom zapatrzonym w Brukselę jak w obrazek, też zaczyna coś świtać.

26 marca 2022, 07:30
Opozycja proponuje swoiste roztopienie się w Europie. Warto jednak zauważyć, że temat Ukrainy i Rosji to lekcja tego, że zachodnie elity są omylne, czasem bardzo.

Teraz pozostaje oficjalnie dowiedzieć się i zapytać, czy władza PiS ustaliła z Moskwą rozbiór Ukrainy” – napisał Tomasz Lis, czołowy dziennikarz związany z opozycją. To jego twitterowe podsumowanie niedawnej wyprawy Jarosława Kaczyńskiego, Mateusza Morawieckiego oraz premierów Czech i Słowenii do Kijowa. Lis dołączył do swojego postu wypowiedź rosyjskiego ministra Siergieja Ławrowa, który twierdzi, że koncepcja misji pokojowej NATO, ogłoszona przez prezesa PiS, ma służyć okupacji zachodniej Ukrainy przez Polskę.

Ławrow, obwołany królem kłamstwa również przez „Newsweek” Lisa, staje się nagle ważnym świadkiem oskarżenia. Odniósł się do tego Marcin Rey, bloger od lat zajmujący się tematem sojuszników Rosji w Polsce, przez co uwikłał się w wojny choćby z niektórymi środowiskami endeckimi. Tym razem przyszło mu wojować z kimś innym. „(…) To, co odstawił Tomasz Lis, zakrawa na zdradę. Właśnie teraz Rosja propaguje narrację o tym, jakoby Polska miała zakusy, by skorzystać z agresji rosyjskiej i sobie urwać kawałek Ukrainy. Kiedy ma się tak ogromne zasięgi, nie wolno być rezonatorem wrzutek z Kremla!” – napisał. Rey nie oszczędza też drugiej strony: „Telewizja Jacka Kurskiego, wasala władzy PiS, myli wroga: zamiast walić w Putina, wali w Tuska Putinem”.

Bloger wychwytuje paradoks: dwa antykremlowskie do bólu odłamy opinii publicznej od wielu tygodni zajmują się wzajemnymi oskarżeniami o związki z Putinem. Nieprzypadkowo jednak Rey wyróżnia Lisa – bo on zarzuca polskim władzom grę przeciw Ukrainie wspólnie z Rosją w czasie wojny. Gołosłowność oskarżeń powinna eliminować go z grona poważnych autorów. Tym bardziej powoływanie się na Ławrowa. Bardzo przykre jest również to, że w mediach społecznościowych skłonna jest mu wierzyć spora grupa szacownych polskich inteligentów.

Są oczywiście i przeciwne przykłady, choćby konsekwentnego wroga PiS, dziennikarza „Gazety Wyborczej” Wojciecha Czuchnowskiego, który broni postępowania polskiego rządu w kwestiach ukraińskich, przez co naraża się na potężny hejt w necie. Niemniej jednak daje się wychwycić prawidłowość: to media i komentatorzy podtrzymują dziś najmocniej ogień wojny polsko-polskiej, mimo apeli o jedność w obliczu wojny. Żaden z polityków nie poszedł śladami Lisa. Co nie zmienia tego, że opozycja ma narastający kłopot.


Spiskowe teorie
Kijowską wyprawę politycy partii opozycyjnych przyjęli kurtuazyjnie. Pojawiły się tylko z rzadka i półgębkiem formułowane zarzuty o szukanie wyborczego poklasku przez PiS. Stawiały go tak zmarginalizowane (a przez to nadgorliwe) postaci, jak były premier Leszek Miller. Skądinąd to liberalne media (Onet) wykryły mechanizm zorganizowania wizyty: jej inicjatorem był słoweński premier Janez Janša. On też gra o słupki poparcia dla Zjednoczonej Prawicy?

Krytycznie przyjęto po opozycyjnej stronie efekty tej akcji, zwłaszcza pomysł misji NATO w Ukrainie, z którym wystąpił Kaczyński. Ale politycy PO i innych partii nie podążają za spiskowymi teoriami Ławrowa i Lisa. Mówią o niejasności propozycji albo o tym, że grozi ona eskalacją wojny. Czyli idą drogą większości zachodnich dyplomacji. Dla porządku warto przypomnieć, że i na Zachodzie pojawiają się inne głosy. Duński polityk, były sekretarz generalny NATO Anders Fogh Rasmussen, ubolewając nad zbyt pobłażliwą polityką Paktu wobec Putina w poprzednich latach, uznał ideę takiej misji za interesującą. Poparła ją Dania.

Zarzut, że Kaczyński z Morawieckim mogą doprowadzić do eskalacji wojny, zdaje się powrotem polityki w dawne koleiny. Przecież przez lata PiS był oskarżany o rusofobię. Zabawne jednak, że opozycja łączy to z powtarzaniem formułki o „kolaboracji” tegoż PiS z sojusznikami Putina, takimi jak Marine Le Pen czy Orbán. I od czasu do czasu z sugestią, że rząd Morawieckiego nie robi dostatecznie dużo, by Ukrainę wesprzeć. Wraca zwłaszcza w mediach, ale czasem i w ustach ludzi Platformy, zarzut, że Polska nie wprowadza na własną ręką najdotkliwszych sankcji, choćby całkowitej blokady handlu z Rosją. Mówią to ludzie żądający większej spójności unijnej polityki.

Trudu, by pogodzić teorie nie do pogodzenia, podjął się „Newsweek”. Nie odważył się powołać na hipotezę swojego naczelnego formułowaną do spółki z Ławrowem. Ale na okładce zestawił Putina z Kaczyńskim jako przyjaciół. W stosownych tekstach najwięcej miejsca poświęcono domniemanym podobieństwom obu „reżimów”: rosyjskiego i polskiego. Nie broniąc zwłaszcza polityki PiS wobec wymiaru sprawiedliwości, wypada zwrócić uwagę, że gdybyśmy szli drogą Rosji, taka kampania medialna nie byłaby możliwa. Nic nie wskazuje na takie zmiany w Polsce nawet w odległej przyszłości.
Ale w „Newsweeku” podsunięto hipotezy dotyczące propozycji Kaczyńskiego z Kijowa. Słynący ze spiskowych wizji świata Tomasz Piątek twierdzi, że prezes PiS chciał utrudnić Zełenskiemu apelowanie do „umiarkowanej” frakcji w otoczeniu Putina. Tego, że prezydent Ukrainy sam domaga się zaangażowania NATO w dużo twardszych słowach, Piątek jakoś nie zauważył. Z kolei Cezary Michalski dzieli się innymi domniemaniami – prezes PiS zgłosił swój pomysł, aby skompromitować NATO; odmowa wysłania misji ma oznaczać, że Sojusz boi się Moskwy. Najbardziej fantastyczne teorie ludzi prawicy dotyczące Tuska czy Unii zostały prześcignięte o kilka długości.

Poświęcam tyle miejsca tym publikacjom z jednego powodu – to wyraz głębokich frustracji części opozycyjnego obozu. Z natury wojenne zagrożenia służą rządzącym. Wywołują odruch skupiania się wokół nich. Dodajmy też możliwe, choć wciąż nie do końca znane, zmiany w mentalności Polaków. Dopiero co media głównego nurtu piętnowały „militarystyczny patriarchalizm”, dziś mówi się serio o szkoleniach wojskowych młodzieży – i na razie nikt nie protestuje. Wzrasta waga tradycyjnego patriotyzmu. Przestrzeń ideologicznych wyborów na chwilę się zawęża.

Warto dodać, że wielu liberałów i lewicowców zaangażowało się w pomaganie ukraińskim uchodźcom i w piętnowanie Rosji. Czy to zmienia ich nastawienie wobec rządzących? Nie. Lecz dla milczącej większości podtrzymywanie rozmaitych dawnych sporów staje się na moment mniej czytelne. Zapewne nie na zawsze. Ale czy przynajmniej nie do najbliższych wyborów?

Papierowy tygrys
Opozycja porzuca jednak początkowy jednościowy ton, walka z PiS na powrót jest ważniejsza. Jej rozmaitych pretensji i oskarżeń nie sposób traktować jedną miarą. Jest powód, aby krytykować chaotyczność rządowej koordynacji akcji pomocowej dla uchodźców, chociaż teza Donalda Tuska, że „mogli wszystko przewidzieć od miesięcy”, wydaje się naciągana. Owszem, presję rosyjską zauważyli, ale niekoniecznie byli pewni najczarniejszego scenariusza. Można dyskutować nad wrzuconym przez PiS pakietem zmian w konstytucji. Może da się zwiększyć wydatki na armię i konfiskować mienie rosyjskich oligarchów (o ile takie w Polsce jest) bez tych poprawek. Także w wypominaniu niedawnych decyzji są wątki racjonalne. To były pisowski minister Piotr Woźniak przyznał przed kamerami Polsatu, że węgierski koncern MOL jest związany z rosyjskim Gazpromem. Czy powinniśmy mu zbywać 400 stacji Lotosu?

Opozycja ma prawo żądać ustępstw wobec Unii Europejskiej w celu pozyskania pieniędzy, choćby na Krajowy Plan Odbudowy. Choć przecież ich wypłacenie staje się coraz bardziej prawdopodobne. I nie w następstwie starań Tuska, ale logiki sytuacji i nacisków Amerykanów. Zasłużyliśmy sobie na to, choćby przyjęciem 2 mln uchodźców.
W rozumowaniu liberalnej i lewicowej opozycji widać bardziej zasadnicze pęknięcie. Proponuje ona jako receptę swoiste roztopienie się w Europie. Niby naturalne, kiedy Ukraińcy umierają za chęć bycia Europejczykami. A jednak warto zauważyć, że temat Ukrainy i Rosji to lekcja tego, że zachodnie elity są omylne, czasem bardzo. Można do woli piętnować Orbána, bo jest za co. Ale to niemiecka kanclerz Merkel nie tylko uzależniła swój kraj od rosyjskich dostaw, lecz także zniechęcała amerykańskiego prezydenta Baracka Obamę do dozbrajania Ukrainy. To Francja i Niemcy zaopatrywały Rosję w broń, omijając poprzednie sankcje. A francuski prezydent Macron jeszcze teraz zachęca francuskie firmy, by niekoniecznie porzucały kraj Putina. Mamy pokładać nadzieję w europejskim federalizmie, kiedy federalistyczny kanclerz Olaf Scholz blokuje poszerzenie sankcji i nie może znaleźć dla Ukrainy elementarnego wojskowego wyposażenia?

Na pewno Polska musi się trzymać Unii i NATO, ale mechaniczne zdawanie się na mądrość Zachodu wydaje się dziś wyjątkowo mało przekonujące. A teoria, że gdybyśmy byli bardziej ustępliwi wobec żądań Komisji Europejskiej i wyroków TSUE, Ukraińcom można by skuteczniej pomóc, to czysty absurd, wciąż jednak powtarzany przez ludzi opozycji. To Zachód mógł powstrzymać wojnę, stosując twardsze naciski gospodarcze na Kreml od razu. Nie zrobił tego z powodu egoistycznych interesów, a nie dlatego, że Polska coś zaniedbała. Morawiecki może i niepotrzebnie się fotografował z Le Pen i Orbánem, ale przestrzegał zachodnie stolice od kilku miesięcy przed Rosją. I nie dlatego go nie słuchano, że w Warszawie mamy taką, a nie inną Izbę Dyscyplinarną Sądu Najwyższego.

Nie twierdzę jak politycy PiS, że Donald Tusk to sprawca Nord Stream i Nord Stream 2. Ale porażka autorytetu zachodnich elit to też problem najgorliwszych polskich euroentuzjastów. Możliwe, że czyni ich to chwilowo papierowym tygrysem polityki. Nawet przy pewnej skuteczności hasła, że „konserwatyzm” równa się „putinizm”. Można krzyczeć, że upolitycznienie KRS to ruch wzorowany na autorytarnej Rosji. Ale trzeba wtedy rozliczyć zachodni mainstream z wieloletnich flirtów z Putinem. Czy jego polskich sojuszników też? Polacy mogą dojść do takiego wniosku.
 

FatBantha

sprzedawca niszowych etosów
Członek Załogi
8 902
25 736

Świat
Były premier Belgii Guy Verhofstadt i jego liberalni przyjaciele, w tym premier Holandii Mark Rutte, niszczą Unię Europejską - czytamy w dzienniku "De Telegraaf". Gazeta ocenia, że były szef belgijskiego rządu wcześniej narobił bałaganu w swoim kraju, a teraz czyni to we Wspólnocie.
Dziennik surowo ocenia ideę spotkania w sprawie przyszłości Europy. Przypomina, że Europejczycy już zdecydowali, podczas referendów we Francji i Holandii, że nie chcą ściślejszej unii.
"De Telegraaf" podkreśla rozdźwięk między społecznościami krajów UE a rządzącymi elitami. "Podczas referendów przytłaczającą rzeczą było to, że między głównymi partiami politycznymi a ludnością panowała tak wielka przepaść" - czytamy w gazecie.
Teraz proces wraca pełną parą, wskazuje dziennik i podkreśla, że planowane jest wprowadzenie europejskich podatków, wspólnej armii oraz zniesienie prawa weta państwa członkowskich.

"Verhofstadt chce uczynić Europę jedną wielką Belgią"

"Były premier Belgii chce, aby Europa była jednym krajem" - czytamy w "De Telegraaf". Największa gazeta Niderlandów twierdzi, że Holandia nie powinna się zgadzać na dalsze przejmowanie krajowych kompetencji przez "przeregulowaną" Brukselę.
"Walonowie i Flamandowie walczą ze sobą, Bruksela jest niezależna i do tego mamy jeszcze rząd centralny. Prawie nie ma między nimi solidarności, a politycy całymi dniami starają się, kosztem reszty, nadać swojemu stanowisku większe znaczenie. Verhofstadt chce uczynić Europę jedną wielką Belgią" - dodaje autor artykułu.
 

Staszek Alcatraz

Tak jak Pan Janusz powiedział
2 790
8 462

„UE chce zakazać twierdzenia, że mamy dwie płcie”. Będą surowe kary


Wiceminister sprawiedliwości Sebastian Kaleta poinformował, że Bruksela chce zakazać krytyki genderyzmu. Chodzi o to, by nie móc podważać teorii środowisk LGBTQ o rzekomym istnieniu kilkudziesięciu płci. „Wbrew traktatom chce, aby większością kwalifikowaną zdefiniować mowę nienawiści w dyrektywie antyprzemocowej. Pomimo, że taka decyzja może zapaść tylko jednomyślnie” – zaznaczył.

Sebastian Kaleta pokazał na Twitterze fragmenty dyrektywy, która ma być wdrożeniem na poziomie Konwencji Stambulskiej.

Komisja Europejska forsuje dyrektywę definiującą szereg przestępstw, które nie są wpisane na tzw „listę europrzestępstw” większością kwalifikowaną.

„Jasno odwołuje się, że motywację stanowi wdrożenie polityk wobec LGBTQ” – zaznacza polityk. Podkreśla, że Polska już kilka miesięcy temu zawetowała propozycję Francji, by wpisać „mowę nienawiści” jako ogólne przestępstwo.

„Z pełną świadomością łamania traktatów położono na stole nową propozycję ignorującą prawo weta” – dodał Kaleta.

Jak wskazał wiceszef resortu sprawiedliwości, lewica europejska chce stworzyć ramy penalizacji krytyków swojej ideologii i móc zamykać za to do więzień nawet na dwa lata.
 

kompowiec

freetard
2 567
2 622
Żaden problem:
- ...a więc zakładając że kobieta i mężczyzna...
- Ale przecie istnieje X płci!
- Udowodnij.
i cyk error 404
 

dunajec1

Active Member
102
46

Zdaniem niemieckiego komentatora, Donald Tusk może okazać się trudniejszym partnerem dla Brukseli i Berlina niż Prawo i Sprawiedliwość.
 
Do góry Bottom