Japy, które wam się podobają

[GAZDA]

a kto nie miał... hehehe

 

[luke27]

 

[Gość niedzielny]

Że też nikt go wcześniej nie dodał. Ta japa powinna otwierać wątek.

 

[tomislav]

@Pamp, bardzo spoko Fripp - postać, bez której nie powstałyby tysiące około-rockowych grup i nurtów, ale nie cierpię jego japy, choć po prostu uwielbiam muzykę.
Wg mnie, to mocno antypatyczna twarz z wrednymi oczkami i zaciśniętymi ustami, coś jak Polański. Mimo ogromnego szacunku do jego twórczości, dorobku itd., no japsko mnie drażni, co poradzę?
Oczywiście, ani to merytoryczne z mojej strony i też pewnie głupie jak pieron. Zresztą, w latach 70-tych wyglądał trochę lepiej, lecz długi czas bycia hardkorowym perfekcjonistą i sprawowanie mocnego dyktatu w King Crimson zrobiły swoje.

No popatrz sam:

Obadaj Pampalini, tu masz fajną fotę Roberta. Przebieg życia (nie chodzi mi o czas) odciska jakieś piętno na twarzy, czy to przesadzona teza?

 

[pampalini]

Ja lubię ryje zimnych perfekcjonistów Wrzuciłem go dla żartu, oczywiście. Do japy Polańskiego zresztą też nic nie mam.

 

[pampalini]

 

[tomislav]

Jak mógłbym pominąć to zacne japiszcze, znane mi od niemal dziecięcych czasów!
Ian Anderson - osobowość charyzmatyczna, spiritus movens Jethro Tull, sprośny "dziad", wspaniale prosperujący przedsiębiorca, operator fletu poprzecznego i innych fujarek, hodowca łososi i wielbiciel wspaniałej angielszczyzny.

Gdy miałem jakieś 12 lat, wujek - chcąc chyba ostatecznie wykurzyć ze mnie resztki muzycznego byle czego, wraził mi na dynię słuchawki, jak faszysta nakazał słuchać i zapuścił dwie płyty. W jednej zakochałem się od początku. Była to wspaniała "Never Turn Your Back On A Friend" walijskiego tria Budgie, a druga zawierała - jak się okazało - tylko jedno nagranie, które mnie przerosło. Wierciłem się w fotelu, uszy bolały od cokolwiek wygodnych słuchawek i czekałem z utęsknieniem na koniec. Rozwlekłe dziwadło zaczynało się od śpiewanych fenomenalnym, "staroangielskim" głosem słów ...
"Really don't mind if you sit this one out.
My words but a whisper - your deafness a shout."
... i w zamierzeniu autora, czego dowiedziałem się po latach, miało na celu obśmianie pompatyczności i przekombinowania tzw. rocka progresywnego. Paradoksalnie, ku zdumieniu gościa na poniższym zdjęciu, "Thick As A Brick" stał się pomnikiem tego rodzaju muzyki

 

[adkorzen]

 

[pampalini]

Rozwlekłe dziwadło zaczynał0 się śpiewanych fenomenalnym, "staroangielskim" głosem słów ...
"Really don't mind if you sit this one out.
My words but a whisper - your deafness a shout."
... i w zamierzeniu autora, czego dowiedziałem się po latach, było obśmianie pompatyczności i przekombinowania tzw. rocka progresywnego. Paradoksalnie, ku zdumieniu pana na poniższym zdjęciu, utwór stał się pomnikiem tego rodzaju muzyki

Mi nigdy nie przypadło do gustu. Najbardziej lubię Aqualung jednak - może dlatego, bo słuchałem tego jako dziecko podkradając CD tacie.

 

[Staszek Alcatraz]

Charles Bukowski

 

[Patriciush]

Oryginał i animowana kopia czyli Veronica Lake i Jessica Rabbit

 

[szeryf2]

Grafika nie odzwierciedla w pełni jej urody, jaką prezentuje w ruchu, podczas teledysku. Niesamowite ruchy i uśmiech - można obejrzeć w kanikułach.

 

[Xynoslav]

 

[Trigger Happy]

Rubik, Woźniacki i Luxuria Astaroth

 

[Trigger Happy]

Jenna Haze

 

[Staszek Alcatraz]

Skrytobójca Micheletto z serialu Rodzina Borgiów

Król Francji Karol VIII z tegoż serialu

 

[Alu]

Apeluję, żebyście dawali podpisy czyja to japa pod zdjęciami, nawet jeśli wydaje się Wam, że wszyscy wklejoną przez Was japę powinni znać. Nie wszyscy znają wszystkie tenisistki, modelki, pisarzy, piosenkarzy, aktorów itp.

 

[tomislav]

Russell w "Romper Stomper".

 

[simek]

Paul Thomas Anderson

Martin Scorsese

Ogólnie z reżyserami mam tak, że zazwyczaj ci robiący dobre filmy mają też spoko japy, a ci co słabe to nadają się bardziej do drugiego tematu z japami.

 

[Nene]

tak w sumie zapomniałam dodać japę, która by otwierała mój fap folder, gdybym miała