Dokładnie tak. Ale jak widać niektórzy nie kumają czym jest wolność słowa. I powołują się na to, że ktoś może nie zrozumieć i odebrać ocenę/opinię jako przymus. To jest mega lol i jak żyw przypomina lewacką polityczną poprawność.
Oj, było przeczytać mój tekst, to byś się dowiedział do czego jest w istocie potrzebna.
W celu oswajania się z doświadczeniem śmiertelności. Dostarczeniem mitologicznych wyjaśnień dotyczących sensu życia i zastanej ludzkiej kondycji. Generalnie do tego samego, co wszelkie techniki śmierciomyślicielskie, tylko na masową skalę.
O jaki masz dowód na tę celowość? Zresztą to w sumie nieważne, jeśli można zmienić uzus.
Tym, którzy ją praktykują?
mam odmienne zdanie
moja opinia jest że między innymi wykorzystywany jest strach przed śmiercią do celów jakie podałem
bo jedyną faktyczną korzyść mają ci co obsługują te procedury religijne, ludziom ino wciśnięto te bajki, ze jak bedom uczęszczać cotydzień na smętne przedstawienie z chujową muzyką i ciągle tymi samymi wierszykami i zjedzą wafelka to bedzie dobrze
tak samo jak służą im urzędy i podatki i państwo
Ja widzę w jednym i drugim, bo w obu przypadkach chodziło o osłabienie opozycji wobec władzy królewskiej. Zarówno szlachta jak i kler była za takową uznana, zatem wobec jednych i drugich postanowiono zadziałać podług sfery z jakiej te klasy czerpały potęgę: ekonomicznej (w przypadku szlachty) i symbolicznej (w przypadku kleru).
To jeszcze zależy od religii - teokracje mogą się różnić w zależności od tego, co głosi religia, której służą. Inna kwestia to natura władzy religijnej, jaka wydaje się być o wiele bardziej krucha od świeckiej a jej apetyt na kompetencje w miarę stały, ograniczony koncepcją jakichś boskich praw naturalnych, Odwiecznego Porządku Rzeczy, Który Musimy Podtrzymywać, Bo Inaczej Nastąpi Katastrofa i Bogowie Się Na Nas Obrażą, Gdy Postąpimy Inaczej. Odróżnia się to od władzy świeckiej, poszukującej uzasadnień dla rozrostu swojej jurysdykcji jedynie w swoim egoizmie, wybierającej sobie najbardziej luźne stanowiska filozoficzne takie jak utylitaryzm czy nominalizm, aby usprawiedliwić każde umniejszanie cudzej potęgi na rzecz wzrostu swojej. Religia z samej natury stawia ludziom jakieś ograniczenia i reguluje relacje społeczne w oparciu o jakąś stałą wizję świata. Władza świecka w zależności od potrzeby może żonglować wizjami świata do woli, nawet tymi najbardziej oderwanymi od rzeczywistości, aby tylko wybrać tę aktualnie dającą asumpt do sięgnięcia po kolejny kęs mocy decyzyjnej.
Organizacje pozarządowe nigdy nie uzyskają takiej mocy sprawczej, jaką mogą uzyskać religie, bo na ogół skupiają się na jednym zagadnieniu życia społecznego, które w dodatku nie są specjalnie istotne na co dzień. Nigdy więc nie zdołają zdobyć podobnego autorytetu, jako że nie oferują całościowej wizji świata i zajmują się zaledwie wybiórczymi problemami. Mogą od czasu do czasu stać się języczkiem u wagi, ale nie przejmą inicjatywy, bo są na to za cienkie. W dodatku nie roszczą sobie praw do sfery sprawiedliwości, nie odbiorą państwu sądownictwa i nie zaproponują własnych rozwiązań i struktur.
Przede wszystkim, nie ma sensu wzmacniać dzisiaj KK, bo on został w zasadzie przemielony na modłę protestancką i nie podejmie roli jaką pełnił w średniowieczu. Nie będzie nawet próbował, więc jego istnienie jest daremne, czego nie chcą przyznać łacinnicy. Oni z powodu szacunku do tradycji i sentymentu będą tego trupa utrzymywać przy życiu, chociaż niczym się im on już nie odwdzięczy. Nie rzuci podobnego wyzwania dzisiejszej władzy, więc wiernych też nie zyska, bo jaka społeczna korzyść w przynależności do grupy, co nie kwestionuje zastanej sytuacji i nie dąży do poprawienia swojej sytuacji i sytuacji swoich członków?
Bo ja to dzielę na nieświadomą [na ogół] formę i świadomą treść [ukierunkowanie na ideologiczny cel i interes]. Wolności sprzyjać mogą właśnie forma i treść. Kiedy rozpatrujemy średniowieczny konflikt władzy religijnej ze świecką, albo spór szlachty z królem to mówimy tylko o korzystnej formie bez sprzyjającej treści. Dla wolności sprzyjający był tam sam podział autorytetu i kompetencji do jakiego doprowadzili zmagający się ze sobą o prymat rywale. Ale żadnej ze stron na wolności specjalnie nie zależało, więc wiadomo, że sprawy to nie rozwiązywało.
To jest o tyle ciekawa sprawa, że w myśli liberalnej można wyodrębnić takie dwa obozy.
I ja właśnie założyłem taki temat o tym co Hayek tak mocno rozróżniał. Z jednej strony nurt głównie kładący nacisk na to co Ty nazywasz sprzyjającą treścią i z drugiej taki, który patrzył dla odmiany na sprzyjającą formę. I to jest ciekawy temat. Plusy i minusy obu podejść i oczywiści sensowne próby połączenia ich. Dodałem specjalnie dziś kolejny wpis. Zachęcam do wypowiadania się w nim.FatBantha napisał:
Poniekąd można to tak zaklasyfikować, ale ja patrzę na to przez optykę wojny autorytetów. Całkowicie przekonuje mnie interpretacja twierdząca, iż tolerancja religijna była inicjatywą państwową wytworzoną tylko dlatego, aby rozdrobnić i umniejszyć rolę rywalizującego autorytetu, tym bardziej, że państwo samo ustanowiło się później strażnikiem owej tolerancji, pilnując aby wszelkie stronnictwa religijne były podporządkowane tej wprowadzonej przez nie regule. W takim wypadku, żeby złamać autorytet państwa trzeba złamać również te regułę i postąpić wedle swojego interesu.
Chętnie sprawdzę ten temat, ale dopiero po weekendzie, bo będę miał teraz sporo pracy i nie za wiele czasu na czytanie czegoś dłuższego.
drabina.wordpress.com
Dzięki temu cię nie abortowali, lanc.