Jeśli dobrze rozumiem to do podpisania takowej umowy by doszło gdyby takowe trasy były budowane jako prywatne.
Jeżeli jest tylko prywatnym właścicielem kawałka drogi, ale już nie taboru, który ma po nim jeździć, żeby odniósł jakikolwiek zysk z cudzego przewozu osób, musi sobie znaleźć kogoś, dla kogo ten jego kawałek drogi będzie coś wart i zechce za korzystanie z niego zapłacić i z niego skorzystać.
Ty tak na serio, czy to jakiś trolling?
Ludzie na końcach tej drogi. I generalnie ci którzy potrzebują przemieścić się na danym odcinku, albo przewieźć jakieś towary. Nie mają wyboru, bo nie ma dróg konkurencyjnych,
No to całkiem możliwe, że dobra w takiej okolicy również podrożeją, bo trzeba będzie uwzględnić zwiększające się tam koszta transportu. Jeżeli chcesz odstraszyć od swojej okolicy ludzi i wprowadzić w niej drożyznę, ostatecznie ta drożyzna odbije się też na tobie.
Ja nie wiem, po co mamy się zajmować utrzymywaniem dla samego utrzymywania tych wszystkich dróg, torów, zupełnie bez względu na to, jaki jest faktycznie na nie popyt.
Na pustyni, na Marsie lub na jakiejkolwiek ziemi niczyjej. (Do czasu, aż teren się nie zaludni)
Jakiej okolicy? Co mnie obchodzi jakaś okolica? Nie muszę mieszkać przy danym kawałku drogi. czy szlaku kolejowym. Nikt nie musi zresztą, może iść przez pola kukurydzy albo lasy. Usiłujesz znaleźć jakikolwiek mechanizm powstrzymujący właściciela jedynego szlaku na danym obszarze przed samodzielnym dyktowaniem warunków albo powód skłaniający wszystkich do kooperacji, a takiego powodu nie ma. Kto się wyłamie, ma duży zysk. Kosztem niewielkiej straty wszystkich pozostałych.
Ludzie się dogadują, najczęściej przekonuje się ich pieniędzmi. Przed epoką wywłaszczeń tak było i mieli kanalizację, prąd itd. nawet drogi.
47 trupów etatyzmu, bo nie remontowali nasypów...@tolep
Nie przekonuje mnie twój nasypowy katastrofizm. To jest jakaś fatalistyczna groteska. W dodatku niczego nie wyjaśnia, bo tam gdzie państwo rzekomo wchodzi, aby ten problem dylematu więźnia rozwiązać, wcale nie jest lepiej, ale z innych powodów.
Zobacz sobie odkładające się dekadami zaniedbania infrastruktury drogowej w USA. Nie działające dla zysku państwo, też woli przeznaczać środki na coś innego, najlepiej epickiego, niż na nudne theirh roads. Dlatego mają też takie problemy z mostami.
Almost Failing: U.S. Improved To C- On Infrastructure Report Card, But Too Many D’s Remain
The best grade went to privately-owned freight rail while the lowest to publicly-owned transit.www.forbes.com
Super, ale przynajmniej dylematu więźnia uniknęli, niech się cieszą.
W każdym biznesie masz jakieś koszta, od których możesz się starać uciekać, ale ostatecznie ich nie unikniesz, jeżeli zechcesz pozostać na rynku. Dobrze, jeśli wysiłek ich unikania powoduje, że idziesz w innowacje, gorzej, jeśli wybierasz zaniedbania, które mogą się odbić później na twojej reputacji czy odstraszaniu klienta, którego może przejąć ktoś inny, kto najpierw cię skrytykuje i zrobi antyreklamę.
Po to się prywatyzuje i urynkawia infrastrukturę, żeby można było realnie wycenić jej pożyteczność, ale też pożyteczność alternatyw. Chcesz jeździć mostem - płać myto temu, kto go zbudował, utrzymuje i remontuje, by dalej przynosić mu korzyści. Nie podoba się? To jedź sobie dalej i czekaj na prom. Przeprawa przez wodę nie jest żadnym prawem, tylko towarem, potrzebą klienta, którą można zaspokoić różnymi produktami.
Jeżeli ktoś zamierza żyć długo z tego konkretnego mostu, bez ryzyka specjalnych przygód sądowych związanych z katastrofami, nie uniknie ponoszenia pewnych kosztów na konserwację. Zazwyczaj je zna i wkalkulowuje w prowadzenie danej działalności. Gość z drugiej strony wyspy może się mamić dylematem więźnia i myśleć, że jeżeli ty swój most remontujesz i poświęcasz na niego część swoich funduszy, to jesteś frajarem, ale zbyt daleko idące zaniedbania po jego stronie mogą wyjść ci na dobre, kiedy kondycja techniczna twojego mostu okaże się lepsza niż jego a konsumenci będą skłonni nawet nadłożyć drogę by jechać twoim, wyglądającym pewniej.
To samo w przypadku infrastruktury kolejowej. Jeżeli firmy chcące utrzymać swoje szyny w odpowiednim stanie nie dostaną działki od przewoźników za ich użytkowanie, to ich nie wypuszczą na swoje tory. To w ich interesie jest takie określenie stawek, żeby zmaksymalizować swoje zyski. W interesie przewoźników zresztą też - oni chcą, żeby remonty nie były prowadzone zbyt często i niepotrzebnie oraz nie wpływały na punktualność transportu. Każdy w ramach współpracy chce czegoś dla siebie i albo dochodzi do porozumienia, albo nie.
A jeżeli nie chcesz płacić, to się wynoś z moich torów, z mojego mostu, promu czy drogi.
No może nie być w prawie, jeśli się zobowiąże w wielostronnych umowach z właścicielami pozostałych fragmentów trasy, że w przypadku konfliktów nie będzie podejmował jakichś określonych działań a je podejmie.
Piłkarze podpisujący umowy z klubami też często mają warunki, że nie będą uprawiać sportów ekstremalnych czy nawet jeździć na nartach, a w przypadku gdy się na nich połamią, nie są w prawie, żeby chcieć czegoś od swoich klubów - wręcz przeciwnie, to oni wtedy muszą płacić odszkodowania klubom, za to, że nie mogą świadczyć im umówionej usługi.
Nie za bardzo wiem, dlaczego uznajesz, że w akapie prywatne podmioty zakładałyby linie kolejowe na łapu capu, bez żadnego zabezpieczenia prawnego swoich interesów przed nieprzewidywalnymi działaniami wspólników.
Skoro pierwszym, oczywistym wręcz zastrzeżeniem jest to, że zapanowałby nadmierny indywidualizm i ludzie by się wyłamywali ze swoimi fragmentami tras z całego systemu, to prawnie wypadałoby tę kwestię załatwić w pierwszej kolejności, żeby się nie wyłamywali, albo mogli wyłamywać tylko w uzasadnionych, określonych w umowie przypadkach. Kolej mogłaby działać na zasadzie franczyzy po prostu, do której się dołącza.
OK, czyli teraz przechodzimy na stronę tezy, że akap i całkiem prywatna infrastruktura może powstać jedynie na terenach dziewiczych, w ramach pierwotnego zawłaszczenia dnia zerowego. Tak?
Nikt nie musi, ale jednak niewielu chce się wyprowadzić na przykład do dżungli w Paragwaju. Ludzie mają tak, że lubią w większości żyć tam, gdzie napływa najwięcej dóbr i wymiana handlowa jest ułatwiona, istnieje odpowiednio szeroka oferta a nawet takie wygody jak kanalizacja czy bieżąca woda, którą dostarczają inni.
Powodem skłaniającym wszystkich do kooperacji jest chęć wyrwania się z poziomu chatek z gówna w długim terminie.
Ma więcej sposobów. A rząd wcale nie zapewnia sposobów na utrzymywanie sensownych dróg w rozsądnej cenie, bo albo przepierdala kasę na bzdury okołodrogowe, albo nie bierze pod uwagę rzeczywistych kosztów ich budowy i podwykonawcy idą z kwitkiem, wykonując pracę, za którą nie mogą się doprosić zapłaty.
I do tego obligowania również nie potrzebujesz rządu. Równie dobrze obligować mógłby cię stały klient flotowy, z góry negocjujący stawki i warunki korzystania z twojej drogi przez jego transporty. Podpisalibyście umowę, że droga ma być w takim a takim stanie, albo uzgodnilibyście w zależności od pogorszenia stanu drogi, będziesz mu zwracał część środków na amortyzację napraw zawieszenia. Gdyby urwał u Ciebie koło, ewentualnie lazłby z tym do sądu.
Żyjemy w czasach takiego etatyzmu, że trudno o przykłady wolnego rynku. Ja jestem zwolennikiem tezy, że bez twardego rynkowego pieniądza o żadnym kapitalizmie, wolnym rynku nie ma mowy. Możliwość manipulowania ilością pieniądza przez rządy deformuje kapitalizm na milion sposobów i nikt nie rozumie dlaczego to tak źle funkcjonuje.
Też jestem zdania że w takiej sytuacji prawdopodobnie (choć zagwarantować nie mogę) by jakoś dogadano i problem rozwiązano bez wywłaszczania.
Przecież można by się poruszać lotnictwem albo np. śrubołazami.
