OP
OP
ultimate
Guest
Kościół parafialny w Gliniance.
-
Forum Libertarian ma swój regulamin.
Kościół parafialny w Gliniance.
kr2y510
konfederata targowicki
- 12 770
- 24 740
Nawet tu wtargnęła polityczna poprawność, z podjazdem dla inwalidów, który musi być wyeksponowany na pierwszym planie.
Kościół parafialny w Gliniance.
szeryf17
"No reason it's a good reason"
- 803
- 2 764
Ten kościół w Żeliszowie zajebisty można by na jakiś klub przerobić albo nawet na chatęNiezwykły! Dziękuję
Ooo, jest legenda z nim związana.Lubię legendy i bajkiŻałuję, że to nie ja byłam pierwszym przechodniem.Diabełek na pewno chciałby posiąść moja duszyczkę,no i przęsło miałoby kształt jak ta lala.
Wrócę do zabytków sakralnych.Jest w Żeliszowie opuszczony kościółek ewangelicki.Jego wnętrze, bardzo mroczne jest w kształcie elipsy. Zdewastowany. Można się do niego dostać przez małą dziurkę w murze. Nie wiem jak inni ale z niesamowitą szybkością wcisnęłam się
Polecam .Bardzo ciekawy.
Lubię architekturę industrialną. Jakieś opuszczone obiekty przemysłowe, duże przestrzenie, mroczne.
Bardzo lubię się bać
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
Moje fotki z Cypru, Cypr jest podzielony na część grecką i turecką, jakby ktoś nie wiedział
Kelsi
Well-Known Member
- 1 040
- 20 023
W temacie o samochodach wspomniałam o miejscowości Lanckorona, oddalonej o 35 km od Krakowa.Podobno jest to jeden z najpiękniejszych zakątków Małopolski Najczęściej kojarzona jest z kapliczkami, ruinami zamku i drewnianymi domkami. Miejscowość często odwiedzał Kazimierz III Wielki, no i z dokumentów źródłowych można się dowiedzieć, że Zamek w Lanckoronie został ufundowany przez króla Kazimierza. Uległ zniszczeniu w 1655 roku i wraz z nim spalono 80 domów, a następnie w 1772 r podczas walk konfederacji barskiej.
Ruiny zamku ..
Zabytkowe domki, często z oknami na wysokości chodnika
w jednym z tych domków jest kawiarenka Arka..
Ciekawa jest historia domu-willi pana Tadeusza Lorenza, autora drewnianego samochodu, o którym wspomniałam w innym temacie..Był legionistą i z-cą dowódcy artylerii w pułku polskiej piechoty, następnie został przydzielony do specjalnych zadań komendantowi J.Piłsudskiemu, z którym zaprzyjaźnił się i marszałek bywał często u niego na herbatce
Jego syn Tadeusz posiada bardzo duże zbiory pamiątek związanych z tamtym okresem i z marszałkiem.
Wracając do domu- willi pana Tadeusza czytałam, że budował ją 10 lat, dokończyło następne pokolenie.
Wzorował się na architekturze alpejskiej i zaprojektował kilka willi w Lanckoronie. Rozbudowując dom utworzył pensjonat, którym najczęściej zajmowała się jego żona (tancerka teatru w Krakowie) on sam nie miał czasu, piastował wiele urzędów,poza tym oddawał się pasji budowania.
Na zdjęciu pan Tadeusz z żoną Jadwigą na tle willi:
Obecnie pensjonatem zajmuje się wspólnie z rodziną córka pana Lorenza, a w przyszłości będzie zajmować się wnuczka, która studiuje turystykę. Posiłki dla odwiedzających sami przygotowują, no i nic tam się nie zmienia, są tam też meble ślubne sprzed 150 lat
Może kiedyś wybiorę się do tego czarującego miejsca, skrytego w gęstwinie lasu, będę spacerować Aleją Cichych Szeptów i Aleją Zakochanych, a w grudniu, podczas Zimowego Jarmarku spotkam Anioły
no i zabiorę sobie kilka kropelek wody ze Studni Anielskich Wspomnień
No i jeszcze widok z Lanckorony na pola bitwy konfederatów barskich (1771)
Najczęściej kojarzona jest z kapliczkami, ruinami zamku i drewnianymi domkami. Miejscowość często odwiedzał Kazimierz III Wielki, no i z dokumentów źródłowych można się dowiedzieć, że Zamek w Lanckoronie został ufundowany przez króla Kazimierza. Uległ zniszczeniu w 1655 roku i wraz z nim spalono 80 domów, a następnie w 1772 r podczas walk konfederacji barskiej.Ruiny zamku ..
Zabytkowe domki, często z oknami na wysokości chodnika
w jednym z tych domków jest kawiarenka Arka..
Ciekawa jest historia domu-willi pana Tadeusza Lorenza, autora drewnianego samochodu, o którym wspomniałam w innym temacie..Był legionistą i z-cą dowódcy artylerii w pułku polskiej piechoty, następnie został przydzielony do specjalnych zadań komendantowi J.Piłsudskiemu, z którym zaprzyjaźnił się i marszałek bywał często u niego na herbatce
Jego syn Tadeusz posiada bardzo duże zbiory pamiątek związanych z tamtym okresem i z marszałkiem.
Wracając do domu- willi pana Tadeusza czytałam, że budował ją 10 lat, dokończyło następne pokolenie.
Wzorował się na architekturze alpejskiej i zaprojektował kilka willi w Lanckoronie. Rozbudowując dom utworzył pensjonat, którym najczęściej zajmowała się jego żona (tancerka teatru w Krakowie) on sam nie miał czasu, piastował wiele urzędów,poza tym oddawał się pasji budowania.
Na zdjęciu pan Tadeusz z żoną Jadwigą na tle willi:
Obecnie pensjonatem zajmuje się wspólnie z rodziną córka pana Lorenza, a w przyszłości będzie zajmować się wnuczka, która studiuje turystykę. Posiłki dla odwiedzających sami przygotowują, no i nic tam się nie zmienia, są tam też meble ślubne sprzed 150 lat
Może kiedyś wybiorę się do tego czarującego miejsca, skrytego w gęstwinie lasu, będę spacerować Aleją Cichych Szeptów i Aleją Zakochanych, a w grudniu, podczas Zimowego Jarmarku spotkam Anioły
no i zabiorę sobie kilka kropelek wody ze Studni Anielskich Wspomnień
No i jeszcze widok z Lanckorony na pola bitwy konfederatów barskich (1771)
Ostatnio edytowane przez moderatora:
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
Amfiteatr w Al-Dżamm – amfiteatr znajdujący się w Al-Dżamm, we wschodniej Tunezji. Trzeci pod względem wielkości amfiteatr na świecie, po Koloseum w Rzymie.
Amfiteatr zbudowany został w latach 230-238 n.e., a jego pomysłodawcą najprawdopodobniej był cesarz Gordian I. Jest on najbardziej spektakularną rzymską budowlą w Afryce Północnej. Zachował się w lepszym stanie niż rzymskie Koloseum. Powierzchnia tego zabytku ma kształt elipsy o obwodzie 427 m, długości 149 m i szerokości 124 m, widownia zaś wznosi się do 36 m. W szczytowym okresie mieściło się w nim 30-35 tys. widzów. W przeciwieństwie do większości tego rodzaju obiektów, budowanych w pobliżu wzniesienia lub bezpośrednio wkomponowanych we wzgórze, amfiteatr leży na otwartej przestrzeni. Znajduje się on w bardzo dobrym stanie. Tunezyjski monument zaliczany jest do najlepiej zachowanych amfiteatrów na terytorium rzymskiego imperium[1].
Budulec sprowadzano z oddalonych o 30 km kamieniołomów w Sulectum (dzisiejsza Salakta) na wybrzeżu, a wodę doprowadzono podziemnym akweduktem ze wzgórz położonych 15 km na północny zachód od miasta.
Amfiteatr był wiele razy wykorzystywany do celów obronnych. W jego murach pod koniec VII w. broniła się przed Arabami księżniczka berberyjska Al-Kahina.
W XVII w. wojska Mohammeda Beja wysadziły zachodnią część jego muru, aby rozgromić miejscowe plemiona. Wyrwa została poszerzona podczas kolejnej rebelii w 1850 r.
Zabytek ten został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO w 1979.
wszystki poniższe fotki ja wykonałem
Amfiteatr zbudowany został w latach 230-238 n.e., a jego pomysłodawcą najprawdopodobniej był cesarz Gordian I. Jest on najbardziej spektakularną rzymską budowlą w Afryce Północnej. Zachował się w lepszym stanie niż rzymskie Koloseum. Powierzchnia tego zabytku ma kształt elipsy o obwodzie 427 m, długości 149 m i szerokości 124 m, widownia zaś wznosi się do 36 m. W szczytowym okresie mieściło się w nim 30-35 tys. widzów. W przeciwieństwie do większości tego rodzaju obiektów, budowanych w pobliżu wzniesienia lub bezpośrednio wkomponowanych we wzgórze, amfiteatr leży na otwartej przestrzeni. Znajduje się on w bardzo dobrym stanie. Tunezyjski monument zaliczany jest do najlepiej zachowanych amfiteatrów na terytorium rzymskiego imperium[1].
Budulec sprowadzano z oddalonych o 30 km kamieniołomów w Sulectum (dzisiejsza Salakta) na wybrzeżu, a wodę doprowadzono podziemnym akweduktem ze wzgórz położonych 15 km na północny zachód od miasta.
Amfiteatr był wiele razy wykorzystywany do celów obronnych. W jego murach pod koniec VII w. broniła się przed Arabami księżniczka berberyjska Al-Kahina.
W XVII w. wojska Mohammeda Beja wysadziły zachodnią część jego muru, aby rozgromić miejscowe plemiona. Wyrwa została poszerzona podczas kolejnej rebelii w 1850 r.
Zabytek ten został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO w 1979.
wszystki poniższe fotki ja wykonałem
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
pawlis
Samotny wilk
- 2 420
- 10 219
Katedra Świętego Pawła w Münster przed wojną:
I po wojnie (1950 r. - powrót do wczesnoromańskich westwerków)
I po wojnie (1950 r. - powrót do wczesnoromańskich westwerków)
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
Gravensteen w Belgii. wybudowany w 12 wieku na wzór zamków które twórca tegoż zamku widział podczas krucjaty
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
The Basilica della Santissima Trinità di Saccargia (English: "Basilica of the Holy Trinity of Saccargia") is a church in the comune of Codrongianos, northern Sardinia, Italy. It is the most important Romanesque site in the island. The construction is entirely in local stone (black basalt and white limestone), with a typical appearance of Tuscan Romanesque style.
The church was finished in 1116 over the ruins of a pre-existing monastery, and consecrated on October 5 of the same year. Its construction was ordered by the giudice (judge) of Torres. It was entrusted to Camaldolese monks who here founded an abbey. It was later enlarged in Pisane style, including the addition of the tall bell tower. The portico on the façade is also probably a late addition, and is attributed to workers from Lucca.
The church was abandoned in the 16th century, until it was restored and reopened in the early 20th century.
fotka moja
kościół ten nazywa też się kościołem łaciatej krowy gdyż wg. legendy pewna łaciata krowa dawała się doić pielgrzymom zaspokajając ich pragnienie, ponadto uczestniczyła w mszach. z tegoż względu można znaleźć w tym kościele płaskorześby przedstawiające krowy
The church was finished in 1116 over the ruins of a pre-existing monastery, and consecrated on October 5 of the same year. Its construction was ordered by the giudice (judge) of Torres. It was entrusted to Camaldolese monks who here founded an abbey. It was later enlarged in Pisane style, including the addition of the tall bell tower. The portico on the façade is also probably a late addition, and is attributed to workers from Lucca.
The church was abandoned in the 16th century, until it was restored and reopened in the early 20th century.
fotka moja
kościół ten nazywa też się kościołem łaciatej krowy gdyż wg. legendy pewna łaciata krowa dawała się doić pielgrzymom zaspokajając ich pragnienie, ponadto uczestniczyła w mszach. z tegoż względu można znaleźć w tym kościele płaskorześby przedstawiające krowy
pawel-l
Ⓐ hultaj
- 1 915
- 7 938
Zamki chłopskie popularne były w średniowieczu na obszarze dzisiejszych Niemiec (głównie w Westfalii), gdzie jednak do dzisiaj dotrwały relikty tylko nielicznych. Zachowała się natomiast pewna liczba zamków chłopskich na terenie Siedmiogrodu, gdzie wznosili je (a niekiedy odkupywali od innych właścicieli i potem rozbudowywali) między XIII a XVI w. emigranci z terenów niemieckich, nazywani Sasami siedmiogrodzkimi.
Warownie wznoszone przez lud (czasem w oparciu o wykupioną rezydencję magnacką), składające się z rozbudowywanych z czasem fortyfikacji, kryjące w sobie pomieszczenia mieszkalne, składziki i piwnice, studnię i inne ważne dla życia społeczności obiekty (często także kaplicę i szkołę).
Twierdza Rasnov była wielokrotnie oblegana przez Tatarów i Turków, ale w dobie średniowiecza nigdy nie była zdobyta. Gdy oblężenia przedłużały się i zapasy wody były na wyczerpaniu, obrońcy zmuszeni byli wymykać się nocami za mury i przynosić wodę z pobliskiego źródła. W 1612 roku wojska księcia siedmiogrodzkiego Gabriela Batorego otoczyły zamek i odkryły owo źródło. Odcięci od wody wieśniacy byli zmuszeni poddać twierdzę. Aby uniknąć podobnych sytuacji rozpoczęto w 1623 roku drążenie studni. Praca ta trwała siedemnaście lat, a wykuta w litej skale studnia osiągnęła głębokość 143 metrów.
Zamek w Rupea
Charakter zamku chłopskiego, który służył społeczności wiejskiej i pełnił funkcje mieszkalne wyłącznie w czasie zagrożenia, decydował o jego konstrukcji. Nie było zatem w takich zespołach rezydencji mieszkalnych, choć czasami pojawiały się większe budowle (obok stołpu – np. szkoły gminne). Aby zapewnić ludziom schronienie (zazwyczaj mieszkańcom wsi, w której zamek się znajdował, czasem paru okolicznych), wewnątrz murów obronnych budowano bardzo liczne, niewielkie cele refugialne, które służyły chłopom jako miejsce pobytu oraz złożenia najcenniejszego dobytku. Nacisk położony był na rozbudowę fortyfikacji – rozrastały się one stopniowo przez stulecia, w sposób zupełnie nieplanowany (bez jednolitej koncepcji), zarówno wszerz (poprzez dodawanie kolejnych pierścieni murów czy dobudowywanie dodatkowych obronnych dziedzińców), jak i wzwyż (poprzez podnoszenie murów obronnych i budowanie nowych baszt). Budowle wyposażane były w kryte galerie, wykusze, hurdycje służące celom obronnym, otaczano je fosami. Zdawać by się mogło, że występował w nich wręcz nadmiar urządzeń obronnych, który mógłby w sprawnym odpieraniu natarcia przeszkadzać, warto jednak wskazać, że największe spośród zamków chłopskich czy kościołów warownych były bardzo rzadko zdobywane.
Często rodzaj zamku chłopskiego stanowiły fortyfikacje budowane wokół kościołów, w których świątynie (wyposażone w różne obronne urządzenia) pełniły funkcję głównego elementu zespołu obronnego i ostatniego punktu oporu.
Kościół obronny w Prejmer
Warownie wznoszone przez lud (czasem w oparciu o wykupioną rezydencję magnacką), składające się z rozbudowywanych z czasem fortyfikacji, kryjące w sobie pomieszczenia mieszkalne, składziki i piwnice, studnię i inne ważne dla życia społeczności obiekty (często także kaplicę i szkołę).
Twierdza Rasnov była wielokrotnie oblegana przez Tatarów i Turków, ale w dobie średniowiecza nigdy nie była zdobyta. Gdy oblężenia przedłużały się i zapasy wody były na wyczerpaniu, obrońcy zmuszeni byli wymykać się nocami za mury i przynosić wodę z pobliskiego źródła. W 1612 roku wojska księcia siedmiogrodzkiego Gabriela Batorego otoczyły zamek i odkryły owo źródło. Odcięci od wody wieśniacy byli zmuszeni poddać twierdzę. Aby uniknąć podobnych sytuacji rozpoczęto w 1623 roku drążenie studni. Praca ta trwała siedemnaście lat, a wykuta w litej skale studnia osiągnęła głębokość 143 metrów.
Zamek w Rupea
Charakter zamku chłopskiego, który służył społeczności wiejskiej i pełnił funkcje mieszkalne wyłącznie w czasie zagrożenia, decydował o jego konstrukcji. Nie było zatem w takich zespołach rezydencji mieszkalnych, choć czasami pojawiały się większe budowle (obok stołpu – np. szkoły gminne). Aby zapewnić ludziom schronienie (zazwyczaj mieszkańcom wsi, w której zamek się znajdował, czasem paru okolicznych), wewnątrz murów obronnych budowano bardzo liczne, niewielkie cele refugialne, które służyły chłopom jako miejsce pobytu oraz złożenia najcenniejszego dobytku. Nacisk położony był na rozbudowę fortyfikacji – rozrastały się one stopniowo przez stulecia, w sposób zupełnie nieplanowany (bez jednolitej koncepcji), zarówno wszerz (poprzez dodawanie kolejnych pierścieni murów czy dobudowywanie dodatkowych obronnych dziedzińców), jak i wzwyż (poprzez podnoszenie murów obronnych i budowanie nowych baszt). Budowle wyposażane były w kryte galerie, wykusze, hurdycje służące celom obronnym, otaczano je fosami. Zdawać by się mogło, że występował w nich wręcz nadmiar urządzeń obronnych, który mógłby w sprawnym odpieraniu natarcia przeszkadzać, warto jednak wskazać, że największe spośród zamków chłopskich czy kościołów warownych były bardzo rzadko zdobywane.
Często rodzaj zamku chłopskiego stanowiły fortyfikacje budowane wokół kościołów, w których świątynie (wyposażone w różne obronne urządzenia) pełniły funkcję głównego elementu zespołu obronnego i ostatniego punktu oporu.
Kościół obronny w Prejmer
OP
OP
ultimate
Guest
Katedra w Mediolanie.Figura św.Bartłomieja[XVI w] obdartego ze skóry, którą przerzuconą ma przez ramię.
- Moderator
- #73
- 8 902
- 25 811
Czy zamki w Grze o tron są realistyczne?
Nie. Przecież, gdyby były realistyczne, nikt by tego nie oglądał...
A to tylko wstęp do tego:
Czym się różnią zamki realistyczne od tych z fantasy?
Nie. Przecież, gdyby były realistyczne, nikt by tego nie oglądał...
A to tylko wstęp do tego:
Czym się różnią zamki realistyczne od tych z fantasy?
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
Sobór Kazański, znany także jako Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej oraz Kazański Sobór Katedralny (ros. Казанский собор, собор Казанской иконы Божией Матери, Каза́нский кафедра́льный собо́р) – prawosławny sobórpołożony przy Newskim Prospekcie w Petersburgu, poświęcony Kazańskiej Ikonie Matki Bożej. Został wybudowany w latach 1801–1811 pod kierownictwem Aleksandra Siergiejewicza Stroganowa, który zatrudnił głównego architekta –Andrieja Worochina (twórca projektu). Woronichin tworząc plan wzorował się na Bazylice św. Piotra na Watykanie.
Monumentalna budowla utrzymana jest w styluneoklasycystycznym. Uwagę przyciągakolumnada złożona z 96 kolumn korynckich o wysokości 13 m. Po obu stronach portykuznajdują się posągi generałów – Michaiła Kutuzowa oraz Michaiła Barclay de Tolly[2]. Autorem projektu obydwu figur jest architektWasilij Stasow, a wykonawcą – rzeźbiarz Borys Orłowski.
Sobór pełni ważne miejsce w rosyjskiej historii. Wynika to z doniosłej roli jaką odegrał w czasieWojny Ojczyźnianej w 1812. Po najeździe armii napoleońskiej na Rosję, główny dowodzący wojskami obronnymi – feldmarszałek Michaił Kutuzow – zwrócił się o pomoc do Kazańskiej Ikony Matki Bożej, w związku z czym nowo wybudowana świątynia została poświęcona jej opiece. Po zwycięskim zakończeniu wojny obronnej zaczęła być postrzegana jako pomnik dedykowany zwycięstwu Rosji nad Napoleonem. Po śmierci Kutuzowa w 1813 został on tutaj pochowany – jego grobowiec znajduje się w krypcie pod północną kaplicą[2]. W 1815 w cerkiewnej zakrystii zostały zdeponowane klucze z 17 miast i 8 fortec Europy.
Po rewolucji 1917 rozpoczął się okres prześladowań religijnych, które dotknęły również to miejsce. Po konfiskacie świątyni przez bolszewików w 1922, jej wnętrze zostało mocno zdewastowane. Następnie cerkiew została na krótko przejęta przez ruch Żywej Cerkwi, uzyskując status Soboru Katedralnego Żywej Cerkwi Eparchii Leningradzkiej. 25 stycznia 1932 nakazem władz sobór został zamknięty.
15 listopada 1932 wewnątrz świątyni otworzono Muzeum Historii Religii i Ateizmu, które w 1990 zostało przemianowane na Muzeum Historii Religii. Rok później zostało ono przeniesione do nowej siedziby (naprzeciwko budynku poczty głównej, na ulicy Pocztamskiej 14)[2].
W latach 1950–1956 przeprowadzane były prace renowacyjne wnętrza, a w latach 1963–1968 – fasad.
Od 25 maja 1991, początkowo w lewej nawie świątyni, rozpoczęto odprawianie świętych liturgii. W następnym roku nabożeństwa były już sprawowane w nawie głównej. 30 kwietnia 1994 na kopule świątyni został umieszczony krzyż. Pełna konsekracja miała miejsce 29 marca 1998. Była ona przeprowadzona pod przewodnictwem metropolity petersburskiego i ładoskiego biskupa Włodzimierza.
W 2000 świątynia otrzymała status katedry[3] eparchii petersburskiej i ładoskiej[4].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sobór_Kazańskiej_Ikony_Matki_Bożej_w_Petersburgu
A w kościółku Wang i w Neuschwanstein byłem btw.
Monumentalna budowla utrzymana jest w styluneoklasycystycznym. Uwagę przyciągakolumnada złożona z 96 kolumn korynckich o wysokości 13 m. Po obu stronach portykuznajdują się posągi generałów – Michaiła Kutuzowa oraz Michaiła Barclay de Tolly[2]. Autorem projektu obydwu figur jest architektWasilij Stasow, a wykonawcą – rzeźbiarz Borys Orłowski.
Sobór pełni ważne miejsce w rosyjskiej historii. Wynika to z doniosłej roli jaką odegrał w czasieWojny Ojczyźnianej w 1812. Po najeździe armii napoleońskiej na Rosję, główny dowodzący wojskami obronnymi – feldmarszałek Michaił Kutuzow – zwrócił się o pomoc do Kazańskiej Ikony Matki Bożej, w związku z czym nowo wybudowana świątynia została poświęcona jej opiece. Po zwycięskim zakończeniu wojny obronnej zaczęła być postrzegana jako pomnik dedykowany zwycięstwu Rosji nad Napoleonem. Po śmierci Kutuzowa w 1813 został on tutaj pochowany – jego grobowiec znajduje się w krypcie pod północną kaplicą[2]. W 1815 w cerkiewnej zakrystii zostały zdeponowane klucze z 17 miast i 8 fortec Europy.
Po rewolucji 1917 rozpoczął się okres prześladowań religijnych, które dotknęły również to miejsce. Po konfiskacie świątyni przez bolszewików w 1922, jej wnętrze zostało mocno zdewastowane. Następnie cerkiew została na krótko przejęta przez ruch Żywej Cerkwi, uzyskując status Soboru Katedralnego Żywej Cerkwi Eparchii Leningradzkiej. 25 stycznia 1932 nakazem władz sobór został zamknięty.
15 listopada 1932 wewnątrz świątyni otworzono Muzeum Historii Religii i Ateizmu, które w 1990 zostało przemianowane na Muzeum Historii Religii. Rok później zostało ono przeniesione do nowej siedziby (naprzeciwko budynku poczty głównej, na ulicy Pocztamskiej 14)[2].
W latach 1950–1956 przeprowadzane były prace renowacyjne wnętrza, a w latach 1963–1968 – fasad.
Od 25 maja 1991, początkowo w lewej nawie świątyni, rozpoczęto odprawianie świętych liturgii. W następnym roku nabożeństwa były już sprawowane w nawie głównej. 30 kwietnia 1994 na kopule świątyni został umieszczony krzyż. Pełna konsekracja miała miejsce 29 marca 1998. Była ona przeprowadzona pod przewodnictwem metropolity petersburskiego i ładoskiego biskupa Włodzimierza.
W 2000 świątynia otrzymała status katedry[3] eparchii petersburskiej i ładoskiej[4].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sobór_Kazańskiej_Ikony_Matki_Bożej_w_Petersburgu
A w kościółku Wang i w Neuschwanstein byłem btw.
- Moderator
- #75
- 8 902
- 25 811
Cyfrowe rekonstrukcje Karnaku:
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
Kienesa w Kijowie – kienesa karaimska znajdująca się w Kijowie, przy ulicy Jarosławski Wał 7 (dawniej Welikij Pidwalnyj).
Gmina karaimska w Kijowie powstała około 1850 r. Początkowo nieliczna, w 1896 r. skupiła już liczącą blisko 200 członków społeczność. Służąca na jej potrzeby kienesa została zbudowana w stylu mauretańskim w latach 1898-1902 z inicjatywy i funduszy lokalnych przedsiębiorców karaimskich (m.in. braci Salomona i Mojsieja Kogenów) przy błogosławieństwie hazzana Josefa Sułtańskiego. Autorem projektu był kijowski architekt, PolakWładysław Horodecki, ozdoby wykonał włoski artysta Elio Salia. Część dekoracji rzeźbiarskich imitujących kamień została wykonana w nowoczesnym, jak na owe czasy, materiale, tj. w cemencie. Budynek został wyposażony w oświetlenie elektryczne, parowe ogrzewanie i wentylację.
Uroczystego otwarcia kienesy, której koszty budowy pochłonęły 200 tysięcy rubli, dokonał 27 stycznia 1902 r.hachan Taurydy i Odessy Samuel Pampułow. Podczas ceremonii obecni byli m.in. wicegubernator, mer Kijowa, rektor uniwersytetu i inne ważne postaci.
Po powstaniu Związku Radzieckiego władze nakazały zamknąć kienesę. W 1926 r. umieszczono w niej instytucje oświatowe, a następnie teatr lalkarski. Od 1952 r. budynek został przeznaczony na kino „Zorja”, przebudowany kolejny raz w 1968 r., od 1981 r. mieści Dom Aktora. Wnętrze świątyni zostało przekształcone na salę teatralną, aprzedsionek w szatnię. Wewnątrz zachowało się wiele elementów z dawnych dekoracji. Przetrwały galerie dla kobiet, świątynia utraciła jednak kopułę. W latach 70. XX wieku do kienesy dobudowano mały budynek, poprzez który obecnie wchodzi się do wnętrza. Po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę, kienesa nadal jest wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem. Na jednej ze ścian znajduje się tablica pamiątkowa informująca o kultowym charakterze budynku.
rawpra
Well-Known Member
- 2 741
- 5 410
Sewilla w Andaluzji, fotki moje
Plac Hiszpański (hiszp. Plaza de España), zbudowany w latach 20. XX wieku na podstawie projektu sewillskiego architekta Aníbala Gonzálesa półkolisty plac z jednej strony zamknięty pałacem, którego środkowa fasada zbudowana została w stylu barokowym, pozostała zaś część budynku w stylu renesansowym. Dodatkowo zbudowano dwie wieże narożne wzorowane na Giraldzie.
Plac Hiszpański (hiszp. Plaza de España), zbudowany w latach 20. XX wieku na podstawie projektu sewillskiego architekta Aníbala Gonzálesa półkolisty plac z jednej strony zamknięty pałacem, którego środkowa fasada zbudowana została w stylu barokowym, pozostała zaś część budynku w stylu renesansowym. Dodatkowo zbudowano dwie wieże narożne wzorowane na Giraldzie.
OP
OP
ultimate
Guest
Castel del Monte.
OP
OP
ultimate
Guest
Pałac idealny, Hauterives, Francja.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ferdinand_Cheval
"Cheval rozpoczął swoją budowlę w kwietniu 1879 roku. Mówił, że potknął się o kamień, który go zainspirował swoim kształtem. Wrócił następnego dnia w to samo miejsce i zaczął zbierać tam kamienie.
Przez następne 33 lata, podczas swoich codziennych obchodów listonosza zbierał kamienie i zaczął w domu budować swój „idealny pałac”. Początkowo nosił kamienie w kieszeniach, potem w koszyku, a potem na taczkach. Często pracował nocą.
Przez pierwsze dwadzieścia lat budował ściany zewnętrzne pałacu. Pałac jest mieszanką różnych stylów, sięgających od Biblii aż po mitologię hinduską"
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ferdinand_Cheval
"Cheval rozpoczął swoją budowlę w kwietniu 1879 roku. Mówił, że potknął się o kamień, który go zainspirował swoim kształtem. Wrócił następnego dnia w to samo miejsce i zaczął zbierać tam kamienie.
Przez następne 33 lata, podczas swoich codziennych obchodów listonosza zbierał kamienie i zaczął w domu budować swój „idealny pałac”. Początkowo nosił kamienie w kieszeniach, potem w koszyku, a potem na taczkach. Często pracował nocą.
Przez pierwsze dwadzieścia lat budował ściany zewnętrzne pałacu. Pałac jest mieszanką różnych stylów, sięgających od Biblii aż po mitologię hinduską"
pawlis
Samotny wilk
- 2 420
- 10 219