Przemoslav napisał:
w końcu jakby nie było to chyba to jest to "dobrowolne niewolnictwo" 
Miałem na myśli wytworzenie pewnej świadomości i wzorców postępowania zakorzenionych w wolnościowej postwie, analogicznie do tych wzorców, które powstawały dotychczas na fundamencie religii, kultury itp. Im bardziej praktyczna postawa wolnościowa będzie nacechowana różnymi (np. niepisanymi - takie są najlepsze bo powstają w sposób naturalny) wzorcami i zasadami tym większa szansa na skuteczne realizowanie społeczeństwa wolnościowego - tak ja to widzę. Paradoksalnie wszelki konformizm byłby, tak sądzę, pomocny w urzeczywistnieniu tego - ludzie robią mnóstwo rzeczy "bo tak wypada", np. nie kradną, bo nie wypada kraść, a niekoniecznie dlatego, że nie mają na to ochoty itp. Ot, chujowo by się czuli z etykietką "złodziej" przyjklejoną do swojego ego. A wyobraźcie sobie zbiorowość w której wypada zwalczać wszelkich zamordystów, a kto sie nie przyczyni do takich szlachetnych działań jest zwany obraźliwie np. "niewolnikiem" albo "kolaborantem", hehe.Avx napisał:
To czy ktoś ponosi czy nie ponosi za coś odpowiedzialności [w sensie doświadczania sankcji] zależy od systemu prawnego, który może być różny i jak najbardziej można go kształtować za pomocą umów. Jeżeli właściciel restauracji umówi się z rodzicami dziecka, że za każdy zrzucony talerz będą odpowiadać oni, a nie ich niedojrzała latorośl ciekawa newtonowskiej fizyki, to za każdy zrzucony talerz będą odpowiadać oni - mimo, że jako libertarianie będą mogli sobie uważać, że to nie ich świadomość popełniła przestępstwo tłuczenia zastawy.
Własność odnosi się do materii, co nie znaczy, że sama jest materialna. Stanowi jedną z tych abstrakcyjnych idei i może być przedmiotem z jakiego tworzy się ideologie. Co nie oznacza, że jest jedynym przedmiotem lub jest nieredukowalna. Propertarianizm zakłada jej wtórność wobec pierwotniejszych uprawnień, z których ona powstaje, dokładnie tak samo jak libertarianizm zakłada niemożność zrzeczenia się samoposiadania.
To jest właśnie jedna z tych filozoficznych prób uzasadnienia przyjętego rozwiązania. Jedni mówią, że to umysł czyni człowieka wolnym, drudzy, że praca, a jeszcze inni, że Bóg.
Można jaśniej?
Można.
Zacznijmy od odpowiedzialności za zwierzęta. Czy jako właściciel psa, jakby nie patrzeć - obdarzonego autonomiczną od mojej wolą, powinienem odpowiadać za to, że kogoś pogryzł? Mogę być właścicielem jego ciała, ale nie mam wpływu na to, co mu się tam we łbie uwidzi. Nie kazałem mu nikogo gryźć, a pogryzł. Jeżeli traktować serio regułę, że za zbrodnie niewolników ich panowie nie odpowiadają, to podobnie powinno być ze zwierzętami - pogryziony powinien sądzić się z moim psem, a nie mną, bo co mi tam do ich konfliktu? Gdyby z kolei pogryziony zdecydował się bronić i pobił mojego psa w obronie własnej, mógłbym domagać się odszkodowania za uszkodzenie ciała psa, które stanowi przecież moją własność - jest materialne.
Można się więc spodziewać, że tego rodzaju powiązanie na sztywno woli z odpowiedzialnością, której nie da się cedować na kogoś innego ani dobrowolnie nie można przyjąć jej na siebie, będzie prowadziło do wielu nieintuicyjnych absurdów, zwłaszcza w przypadku dzieci, osób niepełnosprawnych intelektualnie, chorych psychicznie, etc.
Cyborg Ozjasz zresztą, z tego co pamiętam, jest przeciwny istnieniu OC, bo uznaje je za demoralizujące; ktoś za opłatą bierze część odpowiedzialności za skutki naszych czynów, powodując, iż nie jesteśmy tak uważni i mamy incentywę do wykonywania bardziej nieodpowiedzialnych zachowań, niezachowania uwagi, etc. W sumie nie wiem, czy można byłoby potraktować tak samo wpłatę za kogoś kaucji. Bo mogłoby się to skończyć tak jak w przypadku tego naczelnika więzienia, który zapłacił za kolesia ze schozofrenią, który ukradł batonika...
Jak dla mnie jednak to jest poważna ingerencja w wolny rynek i swobodę zawierania umów.
Udowodnij.
Udowodnij, że inne zwierzęta nie potrafią myśleć abstrakcyjnie.