Rodzinne dzieje

[Voy]

Z ciekawostek słyszałem jeszcze, że jak armia czerwona szła na Berlin przez Landsberg (dzisiejszy Gorzów) to w czasie przemarszu wojsk przez miasto częściowo podpalono centrum by sobie oświetlić drogę

O - z podobnych rodzinnych historii: jak były walki o Berlin to sowiecka artyleria przeciwlotnicza (w końcu Niemcy nie mieli już samolotów) urządzali zawody w rozwalaniu budynków: ustawiali rakiety na płaski lot, walili w budynek, ale nigdy pociski nie eksplodowały w pierwszym budynku tylko rpzez niego przelatywały na wylot, potem drugi i dopiero najczęściej w trzecim miała miejsce eksplozja. Oczywiście wygrywał ten, którego pocisk przeleciał przez jak największą ilość budynków.

 

[Trigger Happy]

W to nie uwierzę bo to technicznie i historycznie bez sensu, ale z opowieści dziadka wiem o zbijaniu zapalonych żarówek. Trzeba mieć świadomość, że w 45 armia sowiecka nie składała się głównie ze słowian, ale z azjatów. W jednej ze swoich książek Norman Davis opisał list jaki do żony wysłał młody podoficer, pisał, że zdobył fajne radio i, że po wojnie muszą się przeprowadzić do zelektryfikowanej wsi

koniec offtopu

 

[Voy]

Nie wiem na ile to technicznie niemożliwe - opowieść rodzinna przekazywana ustami wyzwoliciela -kierowcy artylerii. Ja się tam na tym nie znam i nie weryfikowałem tego

 

[military]

Moja rodzina nie miała jakichś jazd z okupantami z jednej czy drugiej strony. Pamiętam tylko opowieść ojca, jak to kiedyś w mieście była impreza komuchów - zjazd partyjny czy coś w tym stylu. Oczywiście wielkie uroczystości. Ojciec pojawił się na ulicy w garniturze, nie zauważywszy, że krawiec zostawił w klapie szpilkę (z czerwoną główką). Ojca przez tę szpilkę wzięli podobno za partyjną szychę i dali mu okazję zobaczyć, jak się bawią "swoi". Podobno było na bogato.

Nie wiem, ile w tym prawdy, ale ojciec do mitomanów nie należy - opowiada mało i tylko wtedy, jak jest o czym mówić.

 

[military]

Teść sprzedał mi świetną historię, choć z uwagi na jej czasową odległość część faktów może być bujdami. Ale trzon opowieści to true story, więc...

W okolicy 1925 r. ojciec teścia (dalej OT) kupił ziemię za jakąś niemałą kwotę, zanim jednak zdążył ją odebrać razem z domem i przyległościami, przyszła dewaluacja i okazało się, że sprzedający pozbył się majątku za grosze. Facet zabunkrował się w domu i odmawiał wyjścia, twierdząc, że OT kupił ziemię i ziemię może sobie wziąć, ale o domu nie było mowy.

Ojciec teścia poszedł do sądu. Sprawa ciągnęła się miesiącami (czy wręcz latami - to jest niejasne) i pochłaniała mnóstwo pieniędzy. Żeby zabezpieczyć rodzinę przed koniecznością wpieprzania gleby, OT wydzielił okolicznym chłopom małe kawałki kupionej ziemi i zawarł z nimi umowę: w zamian za teren na własność będą dostarczać żonie OT regularnie określone ilości ziemniaków, mleka i masła. Dil przeszedł, dzięki czemu można było skupić się na sądzeniu się z sąsiadem. Ostatecznie facet przegrał, dom trafił do OT. Tylko że nadchodziła II wojna, a z potężnego terenu, który pierwotnie kupił OT, został niezbyt duży skrawek (choć i tak największy w okolicy - około 20 ha).

Teraz najlepsze. Jako że przed wojną nastroje antykomusze były w cenie, OT okrzyknięto komunistą. Dlaczego? Bo "rozdał ziemię chłopom". OT stracił reputację i miał generalnie przerąbane. Po wojnie miało być jeszcze gorzej. "Akceptowalny" majątek ziemski wynosił ok. 12 ha - jako że OT miał prawie 10 ha więcej, władza nazwała go kułakiem, wrogiem Polski Ludowej. Nawet wymalowali mu to hasło na domu - nie zamalował go przez 15 lat. Z tego co zrozumiałem, był nawet z niego dumny.

Tuż po wojnie gospodarstwo OT regularnie odwiedzała wesoła kompania - przychodzili w 40, uzbrojeni, i brali co chcieli, zresztą nie tylko od niego, ale od wszystkich, którzy mieli cokolwiek, co można by zabrać. OT dawać nie chciał, więc przywiązali go do łóżka, dali sto batów i zostawili. Przeżył i nie chciał darować, poszedł więc poskarżyć się na milicję. Następnego dnia milicja przyjechała i gratisowo dołożyła mu jeszcze 50 batów (wartości mogą być zdrowo przesadzone, ale jakieś baty były i było długie lizanie ran).

O dziwo, rzecz skończyła się dopiero wtedy, gdy do okolicy zawitało przedstawicielstwo NKWD. Okazało się, że złodziejami są członkowie milicji, w większości ze sobą spokrewnieni. Wyszło, że pilnowanie porządku w okolicy było rodzinnym interesem; tutejszy szefo uzbroił swoich i zrobił z nich seniorów, a z właścicieli ziemskich - wasali, co mają dawać haracz, bo jak nie, to wpierdol. Oni mieli broń, więc nikt nie mógł podskoczyć. NKWD się nie pierdoli, toteż część szabrowników publicznie powieszono, część zamknięto - i zapanował względny spokój, choć majątek OT w międzyczasie zdążył się praktycznie rozpłynąć.

Cool story, co nie?