W
Belzebub (hebr. בעל זבוב Ba‘al Zebûb, Ba‘al Zəbûb, Ba‘al Zəvûv, arab. بعل الذباب, gr. Βεελζεβούλ – dosł.: pan much i komarów, popularnie: władca much[1]) – semickie imię demona, wodza demonów. Pojawia się ono w Ewangelii Łukasza, w opisie sytuacji, gdy Żydzi (faryzeusze i uczeni[1]) oskarżają Jezusa, że mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy[1] (Łk 11, 15). Bywał także nazywany karmazynowym królem bądź antychrystem. W niektórych kodeksach Nowego Testamentu pojawiają się ponadto inne greckie wersje zapisu Βεελζεβούλ, takie jak Βεεζεβούλ i Βεελζεβούβ. Z tymi różnicami leksykalnymi nie wiążą się żadne nowe odcienie znaczeniowe. W celu pogodzenia tych rozbieżności leksykalnych, niektórzy egzegeci stosują zapis Βεε(λζεβούλ(β), który jednak nie wydaje się być ani praktyczny, ani konieczny[2].
Prawdopodobnie imię Belzebub pochodzi od jednego z imion boga Baala: Baal-Zebul[1] (sem. pan podziemia lub pan podziemnych wód). Pierwotnie był kananejskim bóstwem opiekuńczym miasta Akkron (Ekron). Bóstwo to rywalizowało z kultem Boga Jahwe, dlatego też Żydzi starali się zdyskredytować Baal-Zebula (pana podziemi), przekręcając jego imię na Baal-Zevuv (pan much) lub Beel-Zebul (pan odchodów)[3].
W późniejszej literaturze Belzebub stał się synonimem diabła[1]. Uważany jest w okultyzmie oraz w demonologii chrześcijańskiej za strażnika bram piekielnych[4]. Według rang piekielnych ma być "przybocznym generałem piekła". Przedstawiany jako demon (w tej postaci posiada wiele wizerunków) albo mucha. Belzebub jest dobrze poświadczony w literaturze ugaryckiej, gdzie występuje w formach zbl b’l lub zbl b’l ars jako „pan podziemia”, „książę podziemnego świata”. To znaczenie jest wyraźną analogią do chrześcijańskiej lokalizacji Belzebuba spotykanej w apokryfach (zob. np. Ewangelia Bartłomieja 11; Ewangelia Nikodema)[5].
W kulturze masowej
Występuje w Vocaloid w serii "Seven Deadly Sins" jako demon nieumiarkowania
- Jest jednym z panów Otchłani w książce "Dzieje ludzkiej duszy" Johna Bunyana.
- Od jednego z jego imion nazwę wziął zespół King Crimson.
- Pojawia się w serii książek "Mroczna Wieża" oraz powieści "Bezsenność" Stephena Kinga.
- Występuje w słowach utworu "Bohemian Rhapsody" zespołu "Queen".
- Pojawia się w mandze 666 Satan, autorstwa Seishiego Kishimoto.
- Jest czwartym z siedmiu piekielnych płomieni w mandze Code: Breaker.
- Jest główną postacią w anime i mandze Beelzebub, autorstwa Ryūheia Tamury.
- Jest jednym z trzech władców piekieł w pierwszym tomie komiksu Sandman, autorstwa Neila Gaimana.
- W filmie/musicalu Tenacious D występuje jako diabeł (Beelzeboss)
- Pojawia się też w Dziadach Adam Mickiewicza
Wiem, ale beka wyreżyserowana i starannie zaplanowana też zasługuje na uznanie, jeżeli faktycznie bawi.Clarkson oszukowywał.
In a subsequent episode of Top Gear (series 15, episode 1), a modified 1994 Reliant Robin was used by Jeremy Clarkson to drive 14 miles from Sheffield to Rotherham. He described driving it as dangerous as "inviting your mum 'round for an evening on chatroulette," and that "[the Reliant Robin] wasn't funny, it was a complete menace." During the segment, Clarkson rolled a specially side-weighted Robin at least six times. The following two episodes featured racing driver the Stig and Ken Block on their test track in Robins, and neither of them could finish a clean lap in the specially doctored Robin.
A person appearing in the show, who witnessed the Robin driven by Clarkson, claimed the car was modified with non-matching wheels and weights inside the bodywork on one side.[13] Later on, Clarkson admitted that the Robin used in the show had the differential modified to allow "the poor little thing" to roll over easily.[14]