Finansowy Przekręt na Rządowym Długu Greckim
Opis kryzysu greckiego - czyli o tym jak spekulacje rynkowe stały się finansowym oszustwem zamieniającym zyski z operacji finansowych w proceder prania wielkich pieniędzy, a suwerenność ekonomiczną państwa doprowadzając do poziomu poddaństwa czy też niewolnictwa.
Rola operacji rynkowych CDS i naked Short Selling w wywołaniu kryzysu w Grecji
1. POZEW:
9-4-2010 w Atenach aktywista pro transparentnej strony www.stopspeculators.gr, Kiriakos Tobras i prawnik George Noulas złożyli pozew/doniesienie do Prokuratora Generalnego Sądu Najwyższego Grecji, o popełnieniu kryminalnego oszustwa/defraudacji. Pozew przeciwko spekulującym oszustom, którzy w sposób zorganizowany i zaplanowany dokonali manipulacji na greckim Rynku Obligacji Rządowych, z zamiarem uzyskania korzyści finansowych, niszcząc grecką ekonomię, oraz uszukując greckich obywateli i greckiego podatnika.
Analiza kryzysu związanego z rynkiem długu greckiego może pomóc w zrozumieniu ogromu zniszczeń greckiej gospodarki jako działania kryminalnego. Ażeby zrozumieć, w jaki sposób suwerenny kraj może zostać zniszczony i popaść w finansową niewolę w wyniku zorganizowanego działania niewielkiej grupy oszustów i defraudatorów, należy zrozumieć mechanizm działania zarówno tzw. "Naked-Credit Default Swaps" (naked-CDS) jak i strategii "Naked Short Selling" (strategia wystawiania ofert sprzedaży nie zrównoważonych popytem, będącą grą na obniżenie ceny) bonów Rządu Greckiego (obligacji greckich czyli długu greckiego)
Najważniejszą nauczką z tej lekcji bedzie zrozumienie różnicy i zdefiniowanie granicy pomiędzy legalną finansową spekulacją a kryminalnym przestępstwem oszustwa i defraudacji.
Wyjaśnimy, jak spekulacje finansowe mogły przemienić się w przestępstwo, zamieniając osiąganie dochodów z gry na rynku w oczywiste pranie pieniędzy, jak również to, jak spekulacje spowodowały, że suwerenny naród popadł w poddaństwo i niewolę...
-----------------
CAŁOŚĆ W ORYGINALE na freeamericatoday.pl
zapraszam
Jerzy Mędoń
----------------------
c.d. artykułu:
2. Credit Default Swap (CDS)
goldmansachslogoblueCredit default swap (CDS) – instrument pochodny służący przenoszeniu ryzyka kredytowego. CDS jest umową, w ramach której jedna ze stron transakcji w zamian za uzgodnione wynagrodzenie (spread CDS-u) zgadza się na spłatę długu należnego drugiej stronie transakcji od innego podmiotu – podstawowego dłużnika – w przypadku wystąpienia uzgodnionego w umowie CDS zdarzenia kredytowego (w praktyce zdarzeniem tym jest niespłacenie podstawowego długu przez podstawowego dłużnika). Tym samym w ramach transakcji CDS ryzyko kredytowe (ryzyko, że dług nie zostanie spłacony) zostaje przeniesione.
Czym jest jednak nagi CDS? Sam CDS możemy uznać za ubezpieczenie nabywane przez inwestorów posiadających obligacje. W razie bankructwa dłużnika inwestor, który wykupił CDS, może liczyć na pokrycie strat. Załóżmy, że ktoś posiada obligacje na milion dolarów wyemitowane przez Citigroup. Jeśli składka ubezpieczeniowa (spread CDS-u) wynosi 25 punktów bazowych, czyli 0.25 procenta, to inwestor może ubezpieczyć się, płacąc rocznie 0.25 procenta z miliona, czyli 2·500 dolarów. Spready CDS-ów odzwierciedlają wysokość składek i zaufanie do wystawcy obligacji. Jeśli Citigroup ogłosi niewypłacalność, inwestor otrzyma milion dolarów w zamian za obligacje.
W teorii jednostka, która wykupuje CDS, nie musi być właścicielem długu (obligacji), na którym oparty jest dany kontrakt, choć jest tak najczęściej. Cechą CDS-ów jest możliwość wykupienia tego instrumentu, nawet jeśli ktoś nie posiada papierów dłużnych danego emitenta. Mamy wtedy do czynienia z niesławnym nagim CDS-em - naked credit default swaps. Zakup CDS-u na Citigroup bez nabycia odpowiednich obligacji oznacza zawarcie zakładu na to, że Citigroup odmówi spłaty długu. Fundusz hedgingowy może zarobić nawet milion dolarów, ryzykując tylko 2·500 dolarów.
Cena CDS ustalana jest jako procent wartości odnośnego zobowiązania, płatny w skali roku. Podstawowym czynnikiem wpływającym na cenę CDS jest poziom ryzyka w transakcji (ryzyko, że podstawowy dłużnik nie będzie w stanie spłacić zobowiązania). Poziom tego ryzyka określany jest za pomocą ratingów przyznawanych przez niezależne agencje ratingowe.
3. Niebezpieczeństwa związane ze CDS-em
A. Wykupienie CDS-u może spowodować bankructwo Banku wystawiającego obligację "zabezpieczoną" swapem
Fundusze inwestycyjne grały na przykład na upadek islandzkich banków podczas kryzysu finansowego. Zatem w interesie tych funduszy leżało osłabianie zaufania ludzi względem tych banków i zwiększanie tym samym szans powodzenia własnej inwestycji.
W jaki sposób zawarcie zakładu przyczyniło się do bankructwa banków? Wzrost popytu na zabezpieczenie przed bankructwem islandzkich instytucji finansowych powodował wzrost ceny ubezpieczeń — spready CDS-ów rosły. Rosnące spready pokazywały brak zaufania względem banków. Dlatego też Islandczycy musieli oferować wyższe stopy zwrotu inwestorom, by pozyskiwać nowe fundusze. To z kolei jeszcze bardziej podnosiło popyt na ubezpieczenie i spready dalej rosły. W końcu doszło do sytuacji, w której brak zaufania do banków uniemożliwił im pożyczanie kolejnych funduszy, co oznaczało upadek tych instytucji finansowych.
Z powodu takiej samonakręcającej się spirali nieufności względem banków i rosnących kosztów pozyskiwania nowych środków ludzie uznali CDS-y za przykład, sformułowanego przez Buffeta określenia na swap, "broni masowego rażenia". I rzeczywiście, CDS-y mogą być użyte, by doprowadzić banki do bankructwa.
Jeżeli bank nie ma rezerwy 100%, nie utrzymuje równowagi czasowej zobowiązań i należności to łatwo może paść ofiarą zorganizowanej gry na spadek wartości jego obligacji i powstania wyżej opisanej spirali braku zaufania do jego bonów.
Jeśli bank trzyma stuprocentowe rezerwy, koordynuje walutową i czasową strukturę aktywów i pasywów, to atak zakończy się niepowodzeniem a spekulanci poniosą straty. CDS-y są potężnym instrumentem dyscyplinowania banków. Nie są bronią masowego rażenia, lecz środkami osiągania ładu.
B. CDS może spowodować kryzys zadłużenia publicznego
A jaki jest związek pomiędzy CDS-ami a kryzysem zadłużenia publicznego? Spekulanci przy użyciu tych instrumentów mogą przyspieszyć bankructwo rządów. Kupując CDS-y na grecki dług, inwestorzy powiększają spready (koszty zabezpieczenia kredytu). Rynki odczytują to jako sygnał rosnącej nieufności co do wypłacalności greckiego państwa. Oczekują zatem wyższych zwrotów z greckich obligacji. Koszty obsługi długu rosną, co może jeszcze bardziej zwiększać nieufność względem Grecji, więc spready dalej rosną i spirala się nakręca.
Ale spekulujący mogą mylić się w swoich prognozach — greckie finanse mogły być w lepszym stanie, niż się tego ·spodziewali. Jeśli spekulanci kupili CDS-y a spready by spadły, to ponieśliby straty.
Warunkiem powodzenia gry na spadek obligacji greckich było równoczesne spowodowanie trendu spadku wartości tych obligacji poprzez naked short selling bez równoważącego popytu na te oferty sprzedaży, poparte równocześnie brakiem reakcji instytucji kontrolnych i organów nadzorujących, by nakazać anulowanie tych afert w ciągu 3 dni (trwały ponad 10 dni). Spowodowało to oczekiwany przez spekulantów spadek wartości bonów do poziomu 30-40%. Nie byłoby to możliwe bez koordynacji w czasie gry na spadek ich wartości (naked short selling) oraz wykupu samego CDS-u. Taka sytuacje jest mozliwa tylko przy dokładnej wiedzy na temat wielkości długu greckiego, terminów i wielkości ofert wypuszczanych obligacji oraz wpływu na instytucje kontrolujące. Pierwsze z tych warunków zepewniał Goldman Sachs jako Prime Dealer of the Greek Govt Debt (główny dealer bonów greckich), pozostałe gwarantowali skorumpowani urzędnicy rządowi, bankowi i instytucji kontrolnych. Nie bez znaczenia była atmosfera celowo i z premedytacją kreowana przez media, które wywołując histerię spadku wartości bonów greckich (przy braku reakcji służb nadzorujących - wstrzymanie ofert), utrwaliły korzystny dla spekulujących trend spadkowy wartości bonów, wzrost kosztów związanych z zakupem obligacji i presję na wzrost ich oprocentowania.
(Na podstawie Wikipedii oraz artykułu Philippa Bagusa: "Społeczna funkcja CDS-ów" na mises.org w tłumaczeniu Mateusza Benedyka)
4. SHORT SELLING
Jest formą spekulacji na rynkach finansowych, gdy sprzedający nie posiada towaru (bony-obligacje, akcje-udziały), który oferuję, ale go pożycza, czyli nie jest właścicielem towaru, opłacając pożyczenie go od dostępnych na rynku właścicieli w formie renty za zabezpieczenie transakcji. Sprzedając towar z jej pozycji "short" czyli "kup teraz" może osiągnąć cenę wyższą od sprzedaży z pozycji "long" czyli po normalnej licytacji np. przez tydzień.
Minusem tej operacji są:
koszt opłaty za zabezpieczenie transakcji w formie pożyczenia towaru z jego zwrotem pożyczającemu na żądanie oraz
trudności w dostępie do towaru, by go pożyczyć na zabezpieczenie, spowodowane brakiem tego towaru lub chętnych do jego pożyczenia
Transakcja jest otwarta do momentu jej realizacji czyli dostarczenia towaru kupującemu, lub kończy się tzw. "failed to deliver" czyli niedostarczeniem z różnych przyczyn tego towaru, co jest szczegółowo notowane przez instytucje nadzorcze rynku i organy kontrolujące.
Po zrealizowaniu transakcji (dostarczeniu pożyczonego towaru) sprzedający musi nabyć taką samą ilość towaru by zwrócić go pożyczającemu (już po innej, niższej cenie). Zatem transakcja "short sellery" jest zakładem, grą na spadek ceny oferowanego towaru, gdzie sprzedający wygrywa, gdy cena zakupu towaru do zwrócenia go pożyczającemu jest niższa od ceny "sort". Zysk do różnica pomiędzy tymi cenami po odjęciu kosztów zabezpieczenia transakcji (wypożyczenia towaru).
Cechą transakcji jest to, że mimo wszystko towar będący jej przedmiotem istnieje, choć sprzedający nie jest jego właścicielem, jedynie go pożycza.
5. NAKED SHORT SELLING
Jest taką samą transakcją jak short selling, ale sprzedający towar z pozycji short tego towaru nie posiada, ani nawet nie zabezpiecza tej transakcji poprzez jego pożyczenie.
Dzieje się tak, gdy spada dostępność towaru na rynku, pożyczający go są niedostępni, lub gdy z jakiś powodów umowy o jego pożyczenie nie dochodzą do skutku, lub gdy koszty tej pożyczki rosną.
Z oczywistych powodów częściej wtedy dochodzi do "failed to deliver" - niezrealizowania transakcji. Większa częstość "failed to deliver" jest oczywistym wskaźnikiem dla władz nadzorczych giełd i rynków, że tego typu transakcje mają miejsce.
Transakcje "nuked short selling" mogą być niewidoczne, ich ilość może być oceniana tylko szacunkowo, a indywidualne wykrycie trudne. Zostały zakazane w USA od 2008 roku oraz w Niemczech, choć w dalszym ciągu są trudne do udowodnienia.
A. Wady naked short selling (negatywne skutki dla rynku jako całości)
agresywne próby obniżenia ceny towaru (bonu, udziału), oferta często bez intencji dostarczenia towaru, jedynie jako gra, zakład, hazard, na spadek ceny zykupu towaru, który ma miejsce po momencie sprzedaży. Cena towaru, bonu, udziału nie odzwierciedla rynkowej gry popytu i podaży czyli jest zafałszowana i nie daje prawidłowego sygnału dla uczestników gry rynkowej. Przemieszczanie się kapitału nie jest powodowane ruchem cen (rynkowy sygnał gry popytu i podaży), ale ma na celu wywołanie korzystnego dla spekulujących ruchu cen.
manipulacja rynkiem udziałów na dużą skalę celem uzyskania zysków poprzez doprowadzenie do upadku firm, z których wcześniej wypompowano środku np. poprzez sprzedaniem im kiepskich "produktów finansowych" czego przykładem jest transakcja między Goldman Sachs a AIG, gdzie AIG kupując kiepskie "produkty" od GS, wykazuje straty, utrzymuję środki od FED-u w formie "bailout"-u, a potem dzieli się tymi środkami z Goldman Sachs - śledztwo w toku. Innym przykładem są bankructwa Bear Sterna i Lehman Brothers
sposób na przejęcie rynku poprzez doprowadzenie do bankructwa, upadku firm, wykupu tych firm lub zajęcie ich miejsca na rynku
powodowanie nieuzasadnionego ekonomicznie spadku wartości firm ze skutkami dla rynków jako całości
B. Zalety naked short selling (jej pozytywna rola na rynku)
zabezpieczenie, polepszenie płynności rynków w przypadku braku dostępności towarów, trudności z ich pozyskaniem,
polepsza wydajność rynku pożyczek zabezpieczających, zmuszając go do obniżania kosztów zabezpieczań
zwraca się uwagę na fakt, że obwinianie naked short selling za negatywne wyniki finansowe firm często jest jedynie wygodną wymówką, ukrywającą inne, wewnętrzne przyczyny kiepskiej kondycji firm i spadku wartości ich udziałów
może obnażać zły stan firm, czyli przyspieszać nieuchronne upadki firm i przemieszczania się kapitału od firm słabszych, źle zarządzanych, w stronę firm silnych, finansowo zdrowszych z korzyścią dla rynku jako całości
będąc grą na zniżkę równocześnie narażona jest na porażkę w przypadku zwyżki ceny czyli grający ponosi duże ryzyko, a szansa wywołania trendu spadkowego nie jest taka oczywista.
Z powyższych powodów elementem koniecznym do zrealizowania celu naked short selling, jakim jest trwały spadek ceny, jest zapewnienie odpowiedniej kampanii informacyjnej, która podsycając nastroje paniki powoduje oczekiwanie spadku ceny - media jako rumour mongers
Innym warunkiem koniecznym jest, jak w przypadku rynku obligacji, zsynchronizowanie podaży odpowiednio licznych ofert sprzedaży przy braku kompensującego ją popytu. Zapewnienie licznych ofert sprzedaży możliwe jest jedynie w przypadku posiadania odpowiednio mocnej pozycji na rynku inwestycyjnym (jaką ma np. Goldman Sachs)
6. PRZESTEPSTWO
Na opisywany przestępstwo składają się działania mające typowe cechy defraudacji i oszustwa, takie jak:
przestępcza manipulacja na rynku długu greckiego
przez zmowę grup spekulujących, greckich i poza greckich obywateli i ich przedstawicieli (w celu pozostania in cognito)
z zamiarem uzyskania korzyści finansowej
kosztem greckich obywateli i podatników
Ludzie ci, realizując zorganizowany, przestępczy plan, zaświadczając nieprawdę o stanie wielkości zadłużenia greckiego i stanu jej gospodarki, z intencją manipulacji na Rynku Długu Greckiego, poprzez przeprowadzenie wielokrotnych i powtarzających się kolejno po sobie operacji, świadomie, znając potencjalne skutki tych działań, działając na szkodę greckiego obywatela i podatnika, spowodowali zniszczenia Greckiej Ekonomii, Rynku Długu Greckiego.
Bezpośrednie skutki defraudacji na rok 2010 to 13 miliardów euro.
Oszustwa dokonane na rynku greckich obligacji noszą znamiona oszustwa i spełniają wymogi formalno-prawne do oskarżenia o defraudację w rozumieniu Prawa Karnego Unii Europejskiej.
Spekulujący i ich wspólnicy stworzyli nieprawdziwy wizerunek stanu rzeczywistości i dali temu świadectwo, posiadając wiedzę o jego fałszywości (świadomie):
wiedząc, że pozostali uczestnicy gry na rynkach będą działać w oparciu o te "fakty", nie zdając sobie sprawy z ich fałszywości,
wiedząc, że inni polegając na ich świadectwie poniosą straty i szkodę (obywatel grecki)
Wszystkie wymienione powyżej okoliczności zostały wykazane ze szczegółowością i udowodnione w jasny, oczywisty i zrozumiały sposób, po to by formalnie wnieść pozew do Sądu.
Niektóre osoby, instytucje i korporacje biorące udział w przestepczym oszustwie były już wcześniej sądzone za podobne przestępstwa w USA i UE, po śledztwach i procedurach wyjaśniających przeprowadzonych przez instytucje prawa różnych państw oraz struktur międzynarodowych.
7. Działania: defraudacja i zatajenie
Mechanizm oszustwa.
Istotą przestępstwa jest podwójne finansowe oszustwo popełnione w wyniku kolejno po sobie następujących działań przez osoby zidentyfikowane jako defrauderzy i spekulujący.
1. Naked Credit Default Swap (naked CDS) – oferta pseudo zabezpieczeń zakupu obligacji greckich. Manipulacje na rynku tych instrumentów pochodnych, wielokrotność ofert, ich istota (zysk przy spadku wartości bonów), manipulowanie wielkością rat (spread) związanych z ich wykupem, powodowały, że koszty nabycia greckich obligacji wzrosły do niebotycznego poziomu 15%, co powodowało presję na większą stopę zwrotu z tych obligacji, w praktyce konieczność wyższego ich oprocentowania.
2. Naked Short Selling - to wielokrotna podaż i sprzedaż "towaru" po niskich kursach, aby bezpośrednio spowodować spadek wartości obligacji (udziału).
Jest formą spekulacji, gdy sprzedający nie posiada oferowanego towaru, ale go pożycza, opłacając to w formie renty za zabezpieczenie transakcji. Sprzedając towar z jej pozycji "short" czyli może osiągnąć cenę wyższą niż cena sprzedaży z pozycji "long". Zysk generowany jest różnicą pomiędzy ceną "short" i niższą ceną faktycznego zakupu. Brak realizacji transakcji to "failed to deliver".
Takiej strategii użyto oferując dużą ilość bonów greckich zarówno na rynkach zewnętrznych jak i wewnętrznym, przez wiele podmiotów, pozornie nie związanych ze sobą. Skutkiem tej "sztucznej", nie związanej z faktyczną obecnością "towaru", nadpodaży papierów greckich, która nie została skompensowana równoważącym ją popytem, był sztuczny, nieprawdziwy trend na rynku międzynarodowym greckich obligacji i spadek ich wartości do poziomu 30-40%.
Jak wspomniałem już wcześniej elementem koniecznym do spowodowania trwałego spadku ceny, jest zapewnienie atmosfery histerii, która podsycając nastroje paniki powoduje jeszcze silniejsze oczekiwanie spadku ceny - i stąd duża rola mediów jako rumour mongers.
Innym, wspomnianym już wcześniej warunkiem koniecznym w przypadku manipulacji rynkiem obligacji, było pojawienie się licznych ofert sprzedaży następujących kolejno po sobie przy braku kompensującego je popytu. Zapewnienie odpowiednio licznych ofert możliwe jest jedynie w przypadku posiadania mocnej pozycji na rynku inwestycyjnym (jaką ma np. Goldman Sachs)
W obu przypadkach (naked CDS i naked Short Selling) osoby fizyczne zidentyfikowane jako odpowiedzialne za transakcje, były równocześnie reprezentantami, menadżerami, szefami, urzędnikami, przedstawicielami i brokerami oficjalnego dealera obligacji greckiego rządu (Prime Dealers of the Government Debt) lub ich podstawionymi przedstawicielami. Innymi słowy:
" ... Banki międzynarodowe, mające umowę z greckim rządem na reprezentowanie interesu greckiego poprzez promocję sprzedaży i oferowanie bonów greckich na rynkach, działały równocześnie na szkodę swojego klienta (rządu greckiego) ... "
I to są najistotniejsze zarzuty i oskarżenia.
Te same osoby, odpowiedzialne za promocję greckich obligacji, działały podwójnie na szkodę tej promocji
poprzez naked CDS i naked Short Selling, ukryte i jawne transakcje na rynku obligacji i swapów powodowały obniżenie ich wartości jak wzrost kosztów ich nabycia
poprzez nieinformowanie odpowiednich władz i organów kontrolnych rynku (zatajenie) o ich podwójnej roli na rynku
Jest to dowodem wprost na ewidentną:·
sprzeczność interesów
insider trading (nielegalne wykorzystanie informacji poufnych, niedostępnych dla innych graczy, posiadanych w wyniki pozycji na rynku np. będąc oficjalnym dealerem obligacji)
zatajenie
poświadczenie nieprawdy
Innymi słowy sprawcy sprzedawali bankructwo obligacji greckich, gdyż znając okoliczności i wielkość oferty rządu greckiego na rynku obligacji (będąc ich Prime Dealer), sprzedawali te informacje (insider trading) innym klientom, lub sami wykorzystywali je osobiście lub przez osoby podstawione, grając na spadek ich wartości (naked CDS i naked Short Selling), obstawiając ich bankructwo (działania na szkodę klienta, konflikt interesów) czyli czerpiąc korzyści ze spadku ich wartości (wygranie ostawionego "zakładu")
Sa to główne podstawy, by zarzucić sprawcom popełnienie zorganizowanego, zaplanowanego oszustwa i defraudacji.
Wykazano, że ci sami sprawcy dopuścili się podobnych oszustw na terenie USA w 2008 roku spekulując CDS i CDO na amerykańskim (subprime mortgage) rynku hipotecznym, które doprowadziły do upadku Lehman Brothers i zadłużenia AIG, oraz w skutek tego do światowego kryzysu finansowego w 2008 roku
Ci sami ludzie, ten sam plan, te same działania, pieniądze, oszustwa, i szkody.
Wcześniejsza wiedza (insider trading), manipulacje na rynku, podobna organizacja i kolejność zdarzeń sugerują, że całość była przygotowana i· wykorzystano doświadczenia wcześniejsze. Jedyną różnica jest tylko to, że do tej pory ofiarą tej gry padały pojedyncze banki czy korporacje, a teraz ofiarą stała się gospodarka całego kraju, a w miejsce oszustw na CDO doszło do manipulacji na rynku obligacji jednego państwa.
8. Jak dokonano grabieży?
Technicznie procederu dokonano poprzez kolejno po sobie następujące transakcje sprzedaży i i zakupu, i tak wielokrotnie. Mogło to mieć miejsce jedynie przy niepoinformowaniu odpowiednich instytucji nadzorczych i organów kontrolnych tj. Bank Grecji, Ministerstwo Finansów, i Agencji Zarządu Długiem Publicznym przede wszystkim.
Przy takim ruchu cen w dół oferty powinny zostać wycofane lub unieważnione w ciągu 3 dni, a pozwolono na ich obecność na rynku i ważność przez ponad 10 dni. Pozwoliło to na utrwalenie się trendu spadku wartości obligacji (z powodu naked Short Selling) oraz doszło do wzrostu kosztów ich nabycia (manipulacja na naked CDS).
Nie bez znaczenia jest wieloletnia praktyka zaniżanie w raportach przez Goldman Sachs, jako Prime Dealer of the Government Debt, wartości i stanu greckiego długu publicznego, co stało się fałszywą podstawą do kontynuowania polityki kredytowej banków europejskich wobec Grecji, a co za tym idzie spowodowało obecny, dramatyczny stopień jej zadłużenia.
9. Kto dokonał grabieży?
Wniesiony pozew oskarża:
dyrektorów,
urzędników,
menadżerów,
reprezentantów,
przedstawicieli,
brokerów
głównych banków inwestycyjnych i komercyjnych, funduszy hedgingowych i agencji ratingowych po stronie poza greckiej
oraz wszystkich greckich partnerów tych banków, zwłaszcza:
szefów i zarządy banków greckich
urzędników,
brokerów,
przedstawicieli handlowych,
ekspertów i analityków rynku,
polityków i urzędników rządowych oraz
przedstawicieli mediów.
10. Skutki polityczne kryzysu greckiego
Wartość zadłużenia Grecji na maj 2010 rok - 13 miliardów euro.
Zaproponowanie przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Komisję Europejską i Europejski Bank Centralny schematu postępowania wobec Grecji ("bailout") o nazwie MNIMONIO.
Przyjęcie przez rząd Grecki tzw. "Memorandum of Understanding" umowy postępowania wobec dłużników. Została ona zawarte przez tych samych skorumpowanych polityków i urzędników bankowych, którzy wcześniej byli wspólnikami banków zachodnich w tym oszustwie. Poza tym została zawarta przy całkowitym pominięciu wymaganych przez konstytucję i prawo procedur konsultacji, w tym referendum, w sprawach dotyczących międzynarodowych umów, w tym finansowych Grecji. Umowa ta narzuca obywatelowi i podatnikowi Grecji obowiązek ponoszenia obciążeń finansowych będących skutkiem przestępstwa oszustwa i defraudacji.
Najgorszym politycznie jest fakt, że ci sami ludzie, te same instytucje i urzędy, korporacje (między innymi: Rząd, Bank Grecji, banki, Europejski Bank Centralny, Komisja Europejska), które są odpowiedzialne za defraudację i powstanie kryzysu zadłużenia Grecji, same siebie wskazały jako uzdrowicieli, jako tych, którzy mają Grecję uratować.
KONIEC
Opis kryzysu greckiego - czyli o tym jak spekulacje rynkowe stały się finansowym oszustwem zamieniającym zyski z operacji finansowych w proceder prania wielkich pieniędzy, a suwerenność ekonomiczną państwa doprowadzając do poziomu poddaństwa czy też niewolnictwa.
Rola operacji rynkowych CDS i naked Short Selling w wywołaniu kryzysu w Grecji
1. POZEW:
9-4-2010 w Atenach aktywista pro transparentnej strony www.stopspeculators.gr, Kiriakos Tobras i prawnik George Noulas złożyli pozew/doniesienie do Prokuratora Generalnego Sądu Najwyższego Grecji, o popełnieniu kryminalnego oszustwa/defraudacji. Pozew przeciwko spekulującym oszustom, którzy w sposób zorganizowany i zaplanowany dokonali manipulacji na greckim Rynku Obligacji Rządowych, z zamiarem uzyskania korzyści finansowych, niszcząc grecką ekonomię, oraz uszukując greckich obywateli i greckiego podatnika.
Analiza kryzysu związanego z rynkiem długu greckiego może pomóc w zrozumieniu ogromu zniszczeń greckiej gospodarki jako działania kryminalnego. Ażeby zrozumieć, w jaki sposób suwerenny kraj może zostać zniszczony i popaść w finansową niewolę w wyniku zorganizowanego działania niewielkiej grupy oszustów i defraudatorów, należy zrozumieć mechanizm działania zarówno tzw. "Naked-Credit Default Swaps" (naked-CDS) jak i strategii "Naked Short Selling" (strategia wystawiania ofert sprzedaży nie zrównoważonych popytem, będącą grą na obniżenie ceny) bonów Rządu Greckiego (obligacji greckich czyli długu greckiego)
Najważniejszą nauczką z tej lekcji bedzie zrozumienie różnicy i zdefiniowanie granicy pomiędzy legalną finansową spekulacją a kryminalnym przestępstwem oszustwa i defraudacji.
Wyjaśnimy, jak spekulacje finansowe mogły przemienić się w przestępstwo, zamieniając osiąganie dochodów z gry na rynku w oczywiste pranie pieniędzy, jak również to, jak spekulacje spowodowały, że suwerenny naród popadł w poddaństwo i niewolę...
-----------------
CAŁOŚĆ W ORYGINALE na freeamericatoday.pl
zapraszam
Jerzy Mędoń
----------------------
c.d. artykułu:
2. Credit Default Swap (CDS)
goldmansachslogoblueCredit default swap (CDS) – instrument pochodny służący przenoszeniu ryzyka kredytowego. CDS jest umową, w ramach której jedna ze stron transakcji w zamian za uzgodnione wynagrodzenie (spread CDS-u) zgadza się na spłatę długu należnego drugiej stronie transakcji od innego podmiotu – podstawowego dłużnika – w przypadku wystąpienia uzgodnionego w umowie CDS zdarzenia kredytowego (w praktyce zdarzeniem tym jest niespłacenie podstawowego długu przez podstawowego dłużnika). Tym samym w ramach transakcji CDS ryzyko kredytowe (ryzyko, że dług nie zostanie spłacony) zostaje przeniesione.
Czym jest jednak nagi CDS? Sam CDS możemy uznać za ubezpieczenie nabywane przez inwestorów posiadających obligacje. W razie bankructwa dłużnika inwestor, który wykupił CDS, może liczyć na pokrycie strat. Załóżmy, że ktoś posiada obligacje na milion dolarów wyemitowane przez Citigroup. Jeśli składka ubezpieczeniowa (spread CDS-u) wynosi 25 punktów bazowych, czyli 0.25 procenta, to inwestor może ubezpieczyć się, płacąc rocznie 0.25 procenta z miliona, czyli 2·500 dolarów. Spready CDS-ów odzwierciedlają wysokość składek i zaufanie do wystawcy obligacji. Jeśli Citigroup ogłosi niewypłacalność, inwestor otrzyma milion dolarów w zamian za obligacje.
W teorii jednostka, która wykupuje CDS, nie musi być właścicielem długu (obligacji), na którym oparty jest dany kontrakt, choć jest tak najczęściej. Cechą CDS-ów jest możliwość wykupienia tego instrumentu, nawet jeśli ktoś nie posiada papierów dłużnych danego emitenta. Mamy wtedy do czynienia z niesławnym nagim CDS-em - naked credit default swaps. Zakup CDS-u na Citigroup bez nabycia odpowiednich obligacji oznacza zawarcie zakładu na to, że Citigroup odmówi spłaty długu. Fundusz hedgingowy może zarobić nawet milion dolarów, ryzykując tylko 2·500 dolarów.
Cena CDS ustalana jest jako procent wartości odnośnego zobowiązania, płatny w skali roku. Podstawowym czynnikiem wpływającym na cenę CDS jest poziom ryzyka w transakcji (ryzyko, że podstawowy dłużnik nie będzie w stanie spłacić zobowiązania). Poziom tego ryzyka określany jest za pomocą ratingów przyznawanych przez niezależne agencje ratingowe.
3. Niebezpieczeństwa związane ze CDS-em
A. Wykupienie CDS-u może spowodować bankructwo Banku wystawiającego obligację "zabezpieczoną" swapem
Fundusze inwestycyjne grały na przykład na upadek islandzkich banków podczas kryzysu finansowego. Zatem w interesie tych funduszy leżało osłabianie zaufania ludzi względem tych banków i zwiększanie tym samym szans powodzenia własnej inwestycji.
W jaki sposób zawarcie zakładu przyczyniło się do bankructwa banków? Wzrost popytu na zabezpieczenie przed bankructwem islandzkich instytucji finansowych powodował wzrost ceny ubezpieczeń — spready CDS-ów rosły. Rosnące spready pokazywały brak zaufania względem banków. Dlatego też Islandczycy musieli oferować wyższe stopy zwrotu inwestorom, by pozyskiwać nowe fundusze. To z kolei jeszcze bardziej podnosiło popyt na ubezpieczenie i spready dalej rosły. W końcu doszło do sytuacji, w której brak zaufania do banków uniemożliwił im pożyczanie kolejnych funduszy, co oznaczało upadek tych instytucji finansowych.
Z powodu takiej samonakręcającej się spirali nieufności względem banków i rosnących kosztów pozyskiwania nowych środków ludzie uznali CDS-y za przykład, sformułowanego przez Buffeta określenia na swap, "broni masowego rażenia". I rzeczywiście, CDS-y mogą być użyte, by doprowadzić banki do bankructwa.
Jeżeli bank nie ma rezerwy 100%, nie utrzymuje równowagi czasowej zobowiązań i należności to łatwo może paść ofiarą zorganizowanej gry na spadek wartości jego obligacji i powstania wyżej opisanej spirali braku zaufania do jego bonów.
Jeśli bank trzyma stuprocentowe rezerwy, koordynuje walutową i czasową strukturę aktywów i pasywów, to atak zakończy się niepowodzeniem a spekulanci poniosą straty. CDS-y są potężnym instrumentem dyscyplinowania banków. Nie są bronią masowego rażenia, lecz środkami osiągania ładu.
B. CDS może spowodować kryzys zadłużenia publicznego
A jaki jest związek pomiędzy CDS-ami a kryzysem zadłużenia publicznego? Spekulanci przy użyciu tych instrumentów mogą przyspieszyć bankructwo rządów. Kupując CDS-y na grecki dług, inwestorzy powiększają spready (koszty zabezpieczenia kredytu). Rynki odczytują to jako sygnał rosnącej nieufności co do wypłacalności greckiego państwa. Oczekują zatem wyższych zwrotów z greckich obligacji. Koszty obsługi długu rosną, co może jeszcze bardziej zwiększać nieufność względem Grecji, więc spready dalej rosną i spirala się nakręca.
Ale spekulujący mogą mylić się w swoich prognozach — greckie finanse mogły być w lepszym stanie, niż się tego ·spodziewali. Jeśli spekulanci kupili CDS-y a spready by spadły, to ponieśliby straty.
Warunkiem powodzenia gry na spadek obligacji greckich było równoczesne spowodowanie trendu spadku wartości tych obligacji poprzez naked short selling bez równoważącego popytu na te oferty sprzedaży, poparte równocześnie brakiem reakcji instytucji kontrolnych i organów nadzorujących, by nakazać anulowanie tych afert w ciągu 3 dni (trwały ponad 10 dni). Spowodowało to oczekiwany przez spekulantów spadek wartości bonów do poziomu 30-40%. Nie byłoby to możliwe bez koordynacji w czasie gry na spadek ich wartości (naked short selling) oraz wykupu samego CDS-u. Taka sytuacje jest mozliwa tylko przy dokładnej wiedzy na temat wielkości długu greckiego, terminów i wielkości ofert wypuszczanych obligacji oraz wpływu na instytucje kontrolujące. Pierwsze z tych warunków zepewniał Goldman Sachs jako Prime Dealer of the Greek Govt Debt (główny dealer bonów greckich), pozostałe gwarantowali skorumpowani urzędnicy rządowi, bankowi i instytucji kontrolnych. Nie bez znaczenia była atmosfera celowo i z premedytacją kreowana przez media, które wywołując histerię spadku wartości bonów greckich (przy braku reakcji służb nadzorujących - wstrzymanie ofert), utrwaliły korzystny dla spekulujących trend spadkowy wartości bonów, wzrost kosztów związanych z zakupem obligacji i presję na wzrost ich oprocentowania.
(Na podstawie Wikipedii oraz artykułu Philippa Bagusa: "Społeczna funkcja CDS-ów" na mises.org w tłumaczeniu Mateusza Benedyka)
4. SHORT SELLING
Jest formą spekulacji na rynkach finansowych, gdy sprzedający nie posiada towaru (bony-obligacje, akcje-udziały), który oferuję, ale go pożycza, czyli nie jest właścicielem towaru, opłacając pożyczenie go od dostępnych na rynku właścicieli w formie renty za zabezpieczenie transakcji. Sprzedając towar z jej pozycji "short" czyli "kup teraz" może osiągnąć cenę wyższą od sprzedaży z pozycji "long" czyli po normalnej licytacji np. przez tydzień.
Minusem tej operacji są:
koszt opłaty za zabezpieczenie transakcji w formie pożyczenia towaru z jego zwrotem pożyczającemu na żądanie oraz
trudności w dostępie do towaru, by go pożyczyć na zabezpieczenie, spowodowane brakiem tego towaru lub chętnych do jego pożyczenia
Transakcja jest otwarta do momentu jej realizacji czyli dostarczenia towaru kupującemu, lub kończy się tzw. "failed to deliver" czyli niedostarczeniem z różnych przyczyn tego towaru, co jest szczegółowo notowane przez instytucje nadzorcze rynku i organy kontrolujące.
Po zrealizowaniu transakcji (dostarczeniu pożyczonego towaru) sprzedający musi nabyć taką samą ilość towaru by zwrócić go pożyczającemu (już po innej, niższej cenie). Zatem transakcja "short sellery" jest zakładem, grą na spadek ceny oferowanego towaru, gdzie sprzedający wygrywa, gdy cena zakupu towaru do zwrócenia go pożyczającemu jest niższa od ceny "sort". Zysk do różnica pomiędzy tymi cenami po odjęciu kosztów zabezpieczenia transakcji (wypożyczenia towaru).
Cechą transakcji jest to, że mimo wszystko towar będący jej przedmiotem istnieje, choć sprzedający nie jest jego właścicielem, jedynie go pożycza.
5. NAKED SHORT SELLING
Jest taką samą transakcją jak short selling, ale sprzedający towar z pozycji short tego towaru nie posiada, ani nawet nie zabezpiecza tej transakcji poprzez jego pożyczenie.
Dzieje się tak, gdy spada dostępność towaru na rynku, pożyczający go są niedostępni, lub gdy z jakiś powodów umowy o jego pożyczenie nie dochodzą do skutku, lub gdy koszty tej pożyczki rosną.
Z oczywistych powodów częściej wtedy dochodzi do "failed to deliver" - niezrealizowania transakcji. Większa częstość "failed to deliver" jest oczywistym wskaźnikiem dla władz nadzorczych giełd i rynków, że tego typu transakcje mają miejsce.
Transakcje "nuked short selling" mogą być niewidoczne, ich ilość może być oceniana tylko szacunkowo, a indywidualne wykrycie trudne. Zostały zakazane w USA od 2008 roku oraz w Niemczech, choć w dalszym ciągu są trudne do udowodnienia.
A. Wady naked short selling (negatywne skutki dla rynku jako całości)
agresywne próby obniżenia ceny towaru (bonu, udziału), oferta często bez intencji dostarczenia towaru, jedynie jako gra, zakład, hazard, na spadek ceny zykupu towaru, który ma miejsce po momencie sprzedaży. Cena towaru, bonu, udziału nie odzwierciedla rynkowej gry popytu i podaży czyli jest zafałszowana i nie daje prawidłowego sygnału dla uczestników gry rynkowej. Przemieszczanie się kapitału nie jest powodowane ruchem cen (rynkowy sygnał gry popytu i podaży), ale ma na celu wywołanie korzystnego dla spekulujących ruchu cen.
manipulacja rynkiem udziałów na dużą skalę celem uzyskania zysków poprzez doprowadzenie do upadku firm, z których wcześniej wypompowano środku np. poprzez sprzedaniem im kiepskich "produktów finansowych" czego przykładem jest transakcja między Goldman Sachs a AIG, gdzie AIG kupując kiepskie "produkty" od GS, wykazuje straty, utrzymuję środki od FED-u w formie "bailout"-u, a potem dzieli się tymi środkami z Goldman Sachs - śledztwo w toku. Innym przykładem są bankructwa Bear Sterna i Lehman Brothers
sposób na przejęcie rynku poprzez doprowadzenie do bankructwa, upadku firm, wykupu tych firm lub zajęcie ich miejsca na rynku
powodowanie nieuzasadnionego ekonomicznie spadku wartości firm ze skutkami dla rynków jako całości
B. Zalety naked short selling (jej pozytywna rola na rynku)
zabezpieczenie, polepszenie płynności rynków w przypadku braku dostępności towarów, trudności z ich pozyskaniem,
polepsza wydajność rynku pożyczek zabezpieczających, zmuszając go do obniżania kosztów zabezpieczań
zwraca się uwagę na fakt, że obwinianie naked short selling za negatywne wyniki finansowe firm często jest jedynie wygodną wymówką, ukrywającą inne, wewnętrzne przyczyny kiepskiej kondycji firm i spadku wartości ich udziałów
może obnażać zły stan firm, czyli przyspieszać nieuchronne upadki firm i przemieszczania się kapitału od firm słabszych, źle zarządzanych, w stronę firm silnych, finansowo zdrowszych z korzyścią dla rynku jako całości
będąc grą na zniżkę równocześnie narażona jest na porażkę w przypadku zwyżki ceny czyli grający ponosi duże ryzyko, a szansa wywołania trendu spadkowego nie jest taka oczywista.
Z powyższych powodów elementem koniecznym do zrealizowania celu naked short selling, jakim jest trwały spadek ceny, jest zapewnienie odpowiedniej kampanii informacyjnej, która podsycając nastroje paniki powoduje oczekiwanie spadku ceny - media jako rumour mongers
Innym warunkiem koniecznym jest, jak w przypadku rynku obligacji, zsynchronizowanie podaży odpowiednio licznych ofert sprzedaży przy braku kompensującego ją popytu. Zapewnienie licznych ofert sprzedaży możliwe jest jedynie w przypadku posiadania odpowiednio mocnej pozycji na rynku inwestycyjnym (jaką ma np. Goldman Sachs)
6. PRZESTEPSTWO
Na opisywany przestępstwo składają się działania mające typowe cechy defraudacji i oszustwa, takie jak:
przestępcza manipulacja na rynku długu greckiego
przez zmowę grup spekulujących, greckich i poza greckich obywateli i ich przedstawicieli (w celu pozostania in cognito)
z zamiarem uzyskania korzyści finansowej
kosztem greckich obywateli i podatników
Ludzie ci, realizując zorganizowany, przestępczy plan, zaświadczając nieprawdę o stanie wielkości zadłużenia greckiego i stanu jej gospodarki, z intencją manipulacji na Rynku Długu Greckiego, poprzez przeprowadzenie wielokrotnych i powtarzających się kolejno po sobie operacji, świadomie, znając potencjalne skutki tych działań, działając na szkodę greckiego obywatela i podatnika, spowodowali zniszczenia Greckiej Ekonomii, Rynku Długu Greckiego.
Bezpośrednie skutki defraudacji na rok 2010 to 13 miliardów euro.
Oszustwa dokonane na rynku greckich obligacji noszą znamiona oszustwa i spełniają wymogi formalno-prawne do oskarżenia o defraudację w rozumieniu Prawa Karnego Unii Europejskiej.
Spekulujący i ich wspólnicy stworzyli nieprawdziwy wizerunek stanu rzeczywistości i dali temu świadectwo, posiadając wiedzę o jego fałszywości (świadomie):
wiedząc, że pozostali uczestnicy gry na rynkach będą działać w oparciu o te "fakty", nie zdając sobie sprawy z ich fałszywości,
wiedząc, że inni polegając na ich świadectwie poniosą straty i szkodę (obywatel grecki)
Wszystkie wymienione powyżej okoliczności zostały wykazane ze szczegółowością i udowodnione w jasny, oczywisty i zrozumiały sposób, po to by formalnie wnieść pozew do Sądu.
Niektóre osoby, instytucje i korporacje biorące udział w przestepczym oszustwie były już wcześniej sądzone za podobne przestępstwa w USA i UE, po śledztwach i procedurach wyjaśniających przeprowadzonych przez instytucje prawa różnych państw oraz struktur międzynarodowych.
7. Działania: defraudacja i zatajenie
Mechanizm oszustwa.
Istotą przestępstwa jest podwójne finansowe oszustwo popełnione w wyniku kolejno po sobie następujących działań przez osoby zidentyfikowane jako defrauderzy i spekulujący.
1. Naked Credit Default Swap (naked CDS) – oferta pseudo zabezpieczeń zakupu obligacji greckich. Manipulacje na rynku tych instrumentów pochodnych, wielokrotność ofert, ich istota (zysk przy spadku wartości bonów), manipulowanie wielkością rat (spread) związanych z ich wykupem, powodowały, że koszty nabycia greckich obligacji wzrosły do niebotycznego poziomu 15%, co powodowało presję na większą stopę zwrotu z tych obligacji, w praktyce konieczność wyższego ich oprocentowania.
2. Naked Short Selling - to wielokrotna podaż i sprzedaż "towaru" po niskich kursach, aby bezpośrednio spowodować spadek wartości obligacji (udziału).
Jest formą spekulacji, gdy sprzedający nie posiada oferowanego towaru, ale go pożycza, opłacając to w formie renty za zabezpieczenie transakcji. Sprzedając towar z jej pozycji "short" czyli może osiągnąć cenę wyższą niż cena sprzedaży z pozycji "long". Zysk generowany jest różnicą pomiędzy ceną "short" i niższą ceną faktycznego zakupu. Brak realizacji transakcji to "failed to deliver".
Takiej strategii użyto oferując dużą ilość bonów greckich zarówno na rynkach zewnętrznych jak i wewnętrznym, przez wiele podmiotów, pozornie nie związanych ze sobą. Skutkiem tej "sztucznej", nie związanej z faktyczną obecnością "towaru", nadpodaży papierów greckich, która nie została skompensowana równoważącym ją popytem, był sztuczny, nieprawdziwy trend na rynku międzynarodowym greckich obligacji i spadek ich wartości do poziomu 30-40%.
Jak wspomniałem już wcześniej elementem koniecznym do spowodowania trwałego spadku ceny, jest zapewnienie atmosfery histerii, która podsycając nastroje paniki powoduje jeszcze silniejsze oczekiwanie spadku ceny - i stąd duża rola mediów jako rumour mongers.
Innym, wspomnianym już wcześniej warunkiem koniecznym w przypadku manipulacji rynkiem obligacji, było pojawienie się licznych ofert sprzedaży następujących kolejno po sobie przy braku kompensującego je popytu. Zapewnienie odpowiednio licznych ofert możliwe jest jedynie w przypadku posiadania mocnej pozycji na rynku inwestycyjnym (jaką ma np. Goldman Sachs)
W obu przypadkach (naked CDS i naked Short Selling) osoby fizyczne zidentyfikowane jako odpowiedzialne za transakcje, były równocześnie reprezentantami, menadżerami, szefami, urzędnikami, przedstawicielami i brokerami oficjalnego dealera obligacji greckiego rządu (Prime Dealers of the Government Debt) lub ich podstawionymi przedstawicielami. Innymi słowy:
" ... Banki międzynarodowe, mające umowę z greckim rządem na reprezentowanie interesu greckiego poprzez promocję sprzedaży i oferowanie bonów greckich na rynkach, działały równocześnie na szkodę swojego klienta (rządu greckiego) ... "
I to są najistotniejsze zarzuty i oskarżenia.
Te same osoby, odpowiedzialne za promocję greckich obligacji, działały podwójnie na szkodę tej promocji
poprzez naked CDS i naked Short Selling, ukryte i jawne transakcje na rynku obligacji i swapów powodowały obniżenie ich wartości jak wzrost kosztów ich nabycia
poprzez nieinformowanie odpowiednich władz i organów kontrolnych rynku (zatajenie) o ich podwójnej roli na rynku
Jest to dowodem wprost na ewidentną:·
sprzeczność interesów
insider trading (nielegalne wykorzystanie informacji poufnych, niedostępnych dla innych graczy, posiadanych w wyniki pozycji na rynku np. będąc oficjalnym dealerem obligacji)
zatajenie
poświadczenie nieprawdy
Innymi słowy sprawcy sprzedawali bankructwo obligacji greckich, gdyż znając okoliczności i wielkość oferty rządu greckiego na rynku obligacji (będąc ich Prime Dealer), sprzedawali te informacje (insider trading) innym klientom, lub sami wykorzystywali je osobiście lub przez osoby podstawione, grając na spadek ich wartości (naked CDS i naked Short Selling), obstawiając ich bankructwo (działania na szkodę klienta, konflikt interesów) czyli czerpiąc korzyści ze spadku ich wartości (wygranie ostawionego "zakładu")
Sa to główne podstawy, by zarzucić sprawcom popełnienie zorganizowanego, zaplanowanego oszustwa i defraudacji.
Wykazano, że ci sami sprawcy dopuścili się podobnych oszustw na terenie USA w 2008 roku spekulując CDS i CDO na amerykańskim (subprime mortgage) rynku hipotecznym, które doprowadziły do upadku Lehman Brothers i zadłużenia AIG, oraz w skutek tego do światowego kryzysu finansowego w 2008 roku
Ci sami ludzie, ten sam plan, te same działania, pieniądze, oszustwa, i szkody.
Wcześniejsza wiedza (insider trading), manipulacje na rynku, podobna organizacja i kolejność zdarzeń sugerują, że całość była przygotowana i· wykorzystano doświadczenia wcześniejsze. Jedyną różnica jest tylko to, że do tej pory ofiarą tej gry padały pojedyncze banki czy korporacje, a teraz ofiarą stała się gospodarka całego kraju, a w miejsce oszustw na CDO doszło do manipulacji na rynku obligacji jednego państwa.
8. Jak dokonano grabieży?
Technicznie procederu dokonano poprzez kolejno po sobie następujące transakcje sprzedaży i i zakupu, i tak wielokrotnie. Mogło to mieć miejsce jedynie przy niepoinformowaniu odpowiednich instytucji nadzorczych i organów kontrolnych tj. Bank Grecji, Ministerstwo Finansów, i Agencji Zarządu Długiem Publicznym przede wszystkim.
Przy takim ruchu cen w dół oferty powinny zostać wycofane lub unieważnione w ciągu 3 dni, a pozwolono na ich obecność na rynku i ważność przez ponad 10 dni. Pozwoliło to na utrwalenie się trendu spadku wartości obligacji (z powodu naked Short Selling) oraz doszło do wzrostu kosztów ich nabycia (manipulacja na naked CDS).
Nie bez znaczenia jest wieloletnia praktyka zaniżanie w raportach przez Goldman Sachs, jako Prime Dealer of the Government Debt, wartości i stanu greckiego długu publicznego, co stało się fałszywą podstawą do kontynuowania polityki kredytowej banków europejskich wobec Grecji, a co za tym idzie spowodowało obecny, dramatyczny stopień jej zadłużenia.
9. Kto dokonał grabieży?
Wniesiony pozew oskarża:
dyrektorów,
urzędników,
menadżerów,
reprezentantów,
przedstawicieli,
brokerów
głównych banków inwestycyjnych i komercyjnych, funduszy hedgingowych i agencji ratingowych po stronie poza greckiej
oraz wszystkich greckich partnerów tych banków, zwłaszcza:
szefów i zarządy banków greckich
urzędników,
brokerów,
przedstawicieli handlowych,
ekspertów i analityków rynku,
polityków i urzędników rządowych oraz
przedstawicieli mediów.
10. Skutki polityczne kryzysu greckiego
Wartość zadłużenia Grecji na maj 2010 rok - 13 miliardów euro.
Zaproponowanie przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Komisję Europejską i Europejski Bank Centralny schematu postępowania wobec Grecji ("bailout") o nazwie MNIMONIO.
Przyjęcie przez rząd Grecki tzw. "Memorandum of Understanding" umowy postępowania wobec dłużników. Została ona zawarte przez tych samych skorumpowanych polityków i urzędników bankowych, którzy wcześniej byli wspólnikami banków zachodnich w tym oszustwie. Poza tym została zawarta przy całkowitym pominięciu wymaganych przez konstytucję i prawo procedur konsultacji, w tym referendum, w sprawach dotyczących międzynarodowych umów, w tym finansowych Grecji. Umowa ta narzuca obywatelowi i podatnikowi Grecji obowiązek ponoszenia obciążeń finansowych będących skutkiem przestępstwa oszustwa i defraudacji.
Najgorszym politycznie jest fakt, że ci sami ludzie, te same instytucje i urzędy, korporacje (między innymi: Rząd, Bank Grecji, banki, Europejski Bank Centralny, Komisja Europejska), które są odpowiedzialne za defraudację i powstanie kryzysu zadłużenia Grecji, same siebie wskazały jako uzdrowicieli, jako tych, którzy mają Grecję uratować.
KONIEC